Αν αυτό ακούγεται παράδοξο, είναι γιατί οι προτάσεις της ελληνικής πλευράς περιλαμβάνουν στην ουσία τα γνωστά μέτρα του Ιουνίου, η ατζέντα μεταρρυθμίσεων που είχε διαρρεύσει προεκλογικά ότι είχε δεσμευτεί να εφαρμόσει το μνημονιακό μπλοκ.  Όσα εν συνειδήσει ψευδώς απέκλειαν προεκλογικά ότι θα κάνουν τα παρουσιάζουν τώρα ως διαπραγματευτικά εργαλεία.

Τονίζουν ότι απώτερος σκοπός της διαπραγμάτευσης είναι να δοθεί περισσότερος χρόνος, πράγμα αυτονόητο, καθώς το Μνημόνιο, όπως έχει καταστρωθεί από την Τρόικα και τις κυβερνήσεις μέχρι τώρα, είναι αδύνατο να ολοκληρωθεί εντός του χρονοδιαγράμματος, τύποις δεκάδες εκκρεμότητές θα έπρεπε να έχουν καλυφθεί κανονικά έως το τέλος Ιουνίου. 

 

 

 

Η «ιδιοκτησία» του Μνημονίου, έννοια καινοφανής καθώς εισήλθε στην ελληνική πραγματικότητα κατόπιν των εκλογών, διά του γραπτού λόγου είναι σαφώς διαφορετική από τη διαπραγμάτευση.

 

 

Ιδιωτικοποιήσεις

 

Καταρχάς το γεγονός αυτό αποκωδικοποιείται εύληπτα στους κύκλους των τεχνοκρατών μέσω της εκποίησης του δημόσιου πλούτου και της ιδιωτικοποίησης κερδοφόρων για το Δημόσιο εταιρειών όπως του ΟΠΑΠ, της ΕΥΑΘ, των λαχείων και της αξιοποίησης ακίνητης περιουσίας όπως το κτίριο του ΙΒC. Αυτό θα έχει ως μεσοπρόθεσμο στόχο την εκ νέου αύξηση του δημόσιου χρέους και του βαθέματος της ύφεσης, αλλά και την ίδια την υποθήκευση του μέλλοντος της Ελλάδας.

 

 

 

Επιπλέον, όπως διαρρέουν στελέχη της κυβέρνησης, προτεραιότητα αποτελούν οι διαθρωτικές αλλαγές στο φορολογικό σύστημα, η απλοποίησή του και η κατάργηση των φορολογικών προνομίων. Αυτές οι εξαγγελίες είναι τεχνηέντως αόριστες, με σκοπό να αποκρύψουν την αντεργατική κατεύθυνση που θα έχουν τα νέα μέτρα, διότι, όπως όλα δείχνουν, καθόλου δεν είναι διατεθειμένοι οι κυβερνώντες να ισοκατανείμουν τα φορολογικά βάρη. Η νέα φορολογική νομοθεσία δυστυχώς αναμένεται να έχει τις πολιτικές αποχρώσεις που είχε και η τελευταία, δηλαδή μείωση των ορίων του αφορολόγητου, αύξηση των συντελεστών για τους χαμηλόμισθους. 

 

 

Τέλος, έρχεται νέο κύμα απολύσεων εργαζομένων του Δημοσίου, οι οποίες θα προκύψουν από συγχωνεύσεις οργανισμών. Αν αυτό προστεθεί στην ήδη υπάρχουσα υπολειτουργία του Δημοσίου αυτή τη στιγμή εξαιτίας της έλλειψης προσωπικού, φαινόμενο που παρατηρείται ιδιαίτερα στα νοσοκομεία και στις δημόσιες υπηρεσίες, είναι βέβαιο ότι το κράτος θα βρεθεί ενώπιων των άκρων ορίων της μη λειτουργίας.

 

Οι αξιωματούχοι του οικονομικού επιτελείου υποστηρίζουν ότι στους στόχους της ελληνικής διαπραγματευτικής πλευράς βρίσκεται η επέκταση στην Ελλάδα των μέτρων που αποφασίστηκαν στη Σύνοδο Κορυφής για την Ιταλία και την Ισπανία, δηλαδή να χρηματοδοτούνται οι τράπεζές τους απευθείας από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας και να μην υπολογίζεται το σχετικό ποσό στο δημόσιο χρέος. Αυτό το μέτρο χωρίς να είναι σωτήριο, είναι μια σχετικά θετικότερη εξέλιξη για τις δύο χώρες που βρίσκονταν ενώπιον του δανεισμού από το ΔΝΤ. 

 

Ωστόσο, δεν μπορεί παρά να παρατηρηθεί ότι η ελληνική πλευρά ήταν ηχηρά απούσα στις διαπραγματεύσεις των Βρυξελλών, τόσο ηχηρά που κάποιος βάσιμα θα υπέθετε ότι  ενίσχυε διά της σιωπής του την κρατούσα άποψη περί λιτότητας και μη ανάμειξης της ΕΕ στα εθνικά χρέη. Η ελληνική αντιπροσωπεία διά του Προέδρου της Δημοκρατίας, πηγαινοέφερνε γράμματα χωρίς να παίρνει θέση, χωρίς να παρεμβαίνει υπέρ των δίκαιων αιτημάτων που είναι και δικά της αιτήματα. 

 

Για αυτό το λόγο άλλωστε από το Υπουργείο ήδη προδιαγράφεται το μέλλον των διαπραγματεύσεων με την Τρόικα και τονίζουν σε κάθε ευκαιρία ότι αυτά  δεν θα γίνουν εύκολα αποδεκτά. Χωρίς διάθεση για μελοδραματισμούς το παιχνίδι μοιάζει να είναι μάλλον σικέ.

Δηλώσεις του Πάνου Σκουρλέτη για την επίσκεψη της τρόικας: