Μολονότι ολόκληρη η ανθρωπότητα έχει εναποθέσει, σήμερα, τις ελπίδες της στα εμβόλια κατά της πανδημίας του Covid-19, συνειδητοποιώ πως ακόμη και τώρα, λίγοι άνθρωποι μπορούν να δουν καθαρά το ζήτημα στο ευρύτερο οικονομικό του πλαίσιο και να καταλάβουν πόσο επικίνδυνο, άδικο και παράλογο είναι το υφιστάμενο καθεστώς της πατέντας.
Με την πανδημία να θερίζει εκατομμύρια ζωές, σε όλο τον κόσμο (έχουν ξεπεράσει τα 2,5 εκατομμύρια οι νεκροί) και να κοστίζει, σε δεκάδες οικονομίες, τρισεκατομμύρια σε χαμένη παραγωγή και θέσεις εργασίας, θα πρέπει επιτέλους να αναλογιστούμε ποιους, πώς και γιατί εξυπηρετεί το ισχύον σύστημα από την πρόληψη μέχρι τη θεραπεία, τμήμα του οποίου, είναι η πατέντα.
Καθώς στο δημόσιο λόγο για την αντιμετώπιση της πανδημίας, κυριαρχούν πλέον τα προϊόντα συγκεκριμένων-μετρημένων στα δάχτυλα- εταιρειών, οι κυβερνήσεις των περισσοτέρων κρατών, θέλοντας να προβάλλουν δήθεν νίκες κατά του κορωνοϊού, επαφίενται στις ανακοινώσεις των ίδιων των φαρμακοβιομηχανιών και των εκπροσώπων τους.
Ελάχιστες είναι οι φωτεινές εξαιρέσεις, όπως αυτή της Κούβας, με κρατική χρηματοδότηση της έρευνας των εμβολίων και δημόσια συνεχή φροντίδα της πρωτοβάθμιας υγείας, ώστε να παρακολουθείται η εξέλιξη, να λειτουργεί η πρόληψη και να αποφεύγεται ο άδικος χαμός ανθρώπινων ζωών, από άλλες ασθένειες ή χρόνιες νόσους.
Το τεράστιο χάσμα στα ποσοστά εμβολιασμού-ανά τον κόσμο- αλλά και τα ποσοστά θνησιμότητας- ανάλογα με την οικονομική και πολιτική κατάσταση της κάθε χώρας, πρέπει, επίσης να μας προβληματίσουν.
Οι παρασκευαστές των εμβολίων mRNA εμφανίζονται πεπεισμένοι ότι είναι σε θέση να τροποποιήσουν τα τρέχοντα εμβόλιά τους, για προστασία από νέες μεταλλάξεις του ιού.
Αυτό μπορεί να αποδειχθεί αληθές, αλλά δεν παύει να είναι και ανησυχητικό, όταν εμβόλια που στην πλειονότητά τους έχουν κρατική χρηματοδότηση γίνονται μετοχές, που εκτοξεύονται με γεωμετρική πρόοδο, στη σφαίρα του πάμπλουτου 1% του πληθυσμού της γης.
Οι επιστήμονες των εταιρειών έχουν καυχηθεί για το πώς μπόρεσαν να αναπτύξουν τα εμβόλια, που διανέμονται τώρα, μετά τη λήψη του γονιδιώματος για τον κορωνοϊό. Αυτές οι εταιρείες ισχυρίζονται πως η παρασκευή τους ήταν δυνατή λόγω ετών προηγούμενης έρευνας. Ο ισχυρισμός αυτός είναι αληθινός, αλλά το μεγαλύτερο μέρος της βασικής έρευνας χρηματοδοτήθηκε από φορολογούμενους και όχι από τις τσέπες αυτών των εταιρειών ή των μετόχων τους.
Εν ολίγοις, η αφήγηση της ιστορίας των εμβολίων mRNA ως μια ιστορία ενός επιτυχημένου καθεστώτος πατέντας, αποτελεί μια θλιβερή παραχάραξη της ιστορίας.
Στην πραγματικότητα, αυτές οι εταιρείες κερδίζουν δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια από δεκαετίες έρευνας χρηματοδοτούμενης από κάποια κράτη και τους πολίτες τους, ενώ ρισκάρουν ελάχιστα, από τα δικά τους χρήματα. Στον αντίποδα, μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι η δημόσια-κρατική ή διακρατική (πχ των κρατών μελών της ΕΕ) χρηματοδότηση μπορεί να δώσει τεράστια ώθηση στην ιατρική πρόοδο.
Το καθεστώς της πατέντας δεν απειλεί μόνο ζωές που έρχονται αντιμέτωπες με τον αόρατο και θανατηφόρο ιό, αλλά κι αυτές που χάνονται εξαιτίας της κλιμακούμενης οικονομικής ανισότητας, την οποία και υπηρετεί.
Η γενικόλογη απάντηση του Γραφείου(!) του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ, στην επιστολή 115 Ευρωβουλευτών από όλο το πολιτικό φάσμα, με αίτημα την άρση των περιορισμών για τις πατέντες των εμβολίων κατά του COVID-19 , για να επιταχυνθεί η παραγωγή και ο εμβολιασμός του παγκόσμιου πληθυσμού ώστε να αντιμετωπιστεί η πανδημία και να ανακάμψει η οικονομία, δείχνει ότι η ηγεσία της Ευρώπης είναι μακριά από το να θέσει τις ζωές πάνω από τα κέρδη. Χρειάζεται αγώνας γι’ αυτό και δυστυχώς η ελληνική κυβέρνηση και ο κ. Μητσοτάκης δεν είναι διατεθειμένοι να συμβάλλουν σε αυτή την κατεύθυνση.
Όμως «οι καιροί ου μενετοί», χρειάζεται να δράσουμε τώρα. Αυτή είναι η ευθύνη όλων μας.
*Αναρτήθηκε σήμερα στο political.gr
