Του Χρίστου Σμπώκου

Η 8η Μάη είναι μια ιστορική ημερομηνία για την Αριστερά ότι κι αν γίνει από δω και πέρα. Μετά από 23 χρόνια παίρνει εντολή σχηματισμού Κυβέρνησης όντας δεύτερο κόμμα, με 57.000 ψήφους μόλις λιγότερους από το πρώτο. Eίναι μια ιστορική και ανεπανάληπτη ευκαιρία.

Είναι όμως πολύ ενδιαφέρον να δούμε τη διαχείριση του αποτελέσματος από τον ΣΥΡΙΖΑ και τη γενικότερη πολιτική αλλά και επικοινωνιακή στρατηγική του, σε μια κρίσιμη για τη χώρα και το λαό σκακιέρα, με πολλές πεπονόφλουδες και παγίδες.

Την Κυριακή λοιπόν, η χαρά και η ευχαρίστηση, δεν ξεπέρασαν τα όρια ούτε και προκάλεσαν. Ήταν το πρώτο δείγμα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά κι ο κόσμος του ήταν έτοιμοι για το αποτέλεσμα αυτό και ένιωθαν το μέγεθος της ευκαιρίας και της ευθύνης που τους έδωσε ο κόσμος με την ψήφο του κόντρα σε προγνωστικά και επιθυμίες των κομμάτων εξουσίας (ως τώρα εννοείται) και κεντρικών ΜΜΕ.

Από την επομένη των εκλογών, ο κόσμος περίμενε να δει να γίνονται πράξη όσα έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ πριν τις εκλογές. Και τα είδε. Σταθερά στις θέσεις του, σταθερά στις πολιτικές του και στους προγραμματικούς άξονες, επιδιώκει Κυβέρνηση με ξεκάθαρα Αριστερό προσανατολισμό. Επιδιώκει δε και συνεργασία με την Αριστερά εντός κι εκτός Βουλής όπως είχε υποσχεθεί.

Παράλληλα, όπως αναμενόταν, στήθηκε κι ένα επικοινωνιακό παιχνίδι από τους γνωστούς υπόπτους, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ με σιγοντάρισμα από τα ΜΜΕ να ζητούν ουσιαστικά από το ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει μεν, αλλά με αυτούς υποβολείς των πολιτικών, ντυμένος το κοστούμι που αυτοί έχουν ράψει εδώ και καιρό. Να κυβερνήσει με ψήφο ανοχής, με ψήφο ομηρίας στην ουσία. Προφανής στόχος τους να βάλουν στο διε-φθαρμένο κάδρο τους και τον ΣΥΡΙΖΑ, στη λογική του «όλοι ίδιοι είναι». Δεν είναι όμως. Και το μπαλάκι σύντομα γύρισε πίσω σε αυτούς. 

Κάποιοι κατηγόρησαν τον Τσίπρα για τις επιστολές που ζήτησε από Βενιζέλο και Σαμαρά. Το θεώρησαν αλλαζονεία. Όταν τις ζητούσε δηλαδή η Μέρκελ και η Τρόικα ήταν κάτι φυσιολογικό; Ή θα πρέπει να εμπιστευτεί ανθρώπους που την πολιτική κωλοτούμπα την έχουν στο DNA τους; Προς τι τόση υποκρισία; Για 40 χρόνια κυβερνούσαν και αντί αυτοκριτικής, προτιμούν να κριτικάρουν τον Τσίπρα και όσα δεν έκανε μέσα σε 2 μέρες, ως 2ο κόμμα, χωρίς αυτοδυναμία! 

Οι άξονες που έθεσε ο Τσίπρας έχουν μεγάλη, πολύ μεγαλύτερη του 17% αποδοχή από την κοινωνία. Όσο κι αν παρερμνηνεύουν τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ όσοι έχουν λόγο να το κάνουν, είναι κοινωνικά αιτήματα, απλά και κατανοητά σε όλους. Είναι μια βάση για να μεταβεί η Ελλάδα στην επόμενή της μέρα, μακριά από το σύστημα που την έφερε ως εδώ και που σκοπεύει να την πάει ακόμα πιο κάτω. 

Για να τελειώνουν τα ψέματα, η κοινωνία ζήτησε αλλαγή πολιτικής και προσανατολισμού. Ζήτησε επίσης ένα νέο πολιτικό σύστημα μακριά από τη διαπλοκή και τη νοοτροπία που μας έφτασε ως εδώ. Αλλαγή προτεραιότητας με την κοινωνία πρώτη. Όσοι συνεχίζουν να μεταφράζουν με παλαιούς όρους, θα τους ξεπεράσουν οι εξελίξεις. Το ίδιο θα συμβεί και σε όσους δεν πήραν το μάθημα τους από το πάθημα αυτό και συνεχίζουν με αλλαζονεία να αντιδρούν με λάσπη και χολή.

Είναι πολύ θετικό το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζεται έτοιμος και στρατηγικά και πρακτικά για την επόμενη μέρα. Το δείχνει με τις σοβαρές και ξεκάθαρες κινήσεις του σε αυτή τη σκακιέρα αλλά κυρίως με την συνέπεια λόγων κι έργων πριν και μετά τις εκλογές. 

Πιθανόν θα πάμε σε νέες εκλογές, με το ερώτημα πια να είναι πολύ πιο ξεκάθαρο. Με ποια κυβερνητική συνεργασία, με ποια πολιτική πρόταση δηλαδή θέλει η κοινωνία να συνεχίσει. Με τις συνταγές των φθαρμένων κομμάτων και των δορυφόρων τους ή με μια αριστερή διακυβέρνηση με την κοινωνία σε πρώτη προεταιρότητα;