Από τις πρώτες φράσεις όμως άρχισα να νοιώθω ότι παρακολουθώ μια εικονική πραγματικότητα (virtual reality). Ο ακριβής ορισμός της εικονικής πραγματικότητας : «Ένα υπολογιστικό σύστημα το οποίο χρησιμοποιείται για τη δημιουργία εικονικών κόσμων, στους οποίους ο χρήστης έχει την εντύπωση της ύπαρξης του σε αυτούς και επιπλέον έχει την ικανότητα να πλοηγηθεί και να χειριστεί τα αντικείμενά τους. Για να είναι όσο πιο πετυχημένη γίνεται η βύθιση ενός χρήστη σε ένα περιβάλλον Εικονικής Πραγματικότητας, είναι σημαντικό να απομονωθεί ο χρήστης και οι αισθήσεις του από το πραγματικό κόσμο, επικαλύπτοντας τα ερεθίσματα του πραγματικού κόσμου με αντίστοιχα εικονικά, φτιαγμένα από το σύστημα της Εικονικής Πραγματικότητας».

 

Έτσι από αυτά που ακούγονταν προέκυπταν τα εξής :

 

Ο κ. Σαμαράς ήταν ο ριζοσπάστης που θέλει να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα αλλά η αξιωματική αντιπολίτευση δεν τον αφήνει προσκομίζοντας συνεχώς εμπόδια, που δεν αφήνουν το κυβερνητικό πρόγραμμα να συνεχισθεί και να εξελιχθεί, άρα με λίγα λόγια κυβερνά η αντιπολίτευση και όχι η συγκυβέρνηση.

Οι αποστροφές της ομιλίας του κ. Σαμαρά :

• «Κάποιοι θέλουν το κομματικό κράτος επιχειρηματία κάποιοι θέλουν την παντοδυναμία του κρατισμού, εμείς θέλουμε ανάπτυξη»

• «Τομές, μεταρρυθμίσεις, ανταγωνιστικότητα παντού»

• «Η κυβέρνησή μου απέτρεψε την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ»

Αποτελούν τους παράγοντες για την εικονική πραγματικότητα που προσπάθησε να εμφανίσει.

 

Στη συνέχεια ακολουθεί μια ανάλυση των όσων ανέφερε στην ομιλία του:

Γενικά η ομιλία του είχε δύο νέα στοιχεία :

Πρώτον απέφυγε τα ακροδεξιά σχόλια, μιλώντας συνεχώς για την πρόοδο του ΕΘΝΟΥΣ (νομίζω συνεχώς ανέφερε το Έθνος και λιγότερο την κοινωνία και τον λαό) και δεύτερον μίλησε με αριθμούς (τι αριθμούς ανέφερε δεν έχει να κάνει αλλά είναι γεγονός ότι εγκαινιάστηκε μια νέα τακτική).

Για το αναπτυξιακό πρόγραμμα είπε ότι αφορά την 6ετία (ναι δεν είναι λάθος) 2015 -2021 και θα φέρει 54 δις αύξηση στο ΑΕΠ και 770.000 θέσεις εργασίας!

Το αναπτυξιακό πρόγραμμα της χώρας για την εξαετία βασίστηκε στις μελέτες της ΙΟΒΕ και McKinsey (μάλλον συνδέεται με τη μελέτη ΟΟΣΑ), είναι συνολικού κόστους 150 δις, από τα οποία μόνο τα 6 δις είναι από το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, ενώ τα 106 θα είναι ιδιωτικές επενδύσεις!! Μάλλον μέσα στο αναπτυξιακό πρόγραμμα είναι και τα 3 μεγάλα ελαιοτριβεία σε όλη τη χώρα και τα 4 συσκευαστήρια για τις εξαγωγές, που τόσες αμφισβητήσεις έχουν προκαλέσει. Ούτε λίγο ούτε πολύ τα ερωτήματα που ανακύπτουν είναι πώς μπορεί να είναι σίγουρες οι ιδιωτικές επενδύσεις τόσο μεγάλου ύψους ; Και αν είναι σίγουρες με ποια ανταλλάγματα θα γίνει η προσέλκυση αυτών των ιδιωτών επενδυτών ;

Είπε ακόμη για το αναπτυξιακό του πρόγραμμα ότι" δεν είναι αυθαίρετες προβλέψεις, είναι σχεδιασμός, είναι μια πραγματική ανατροπή." Πρώτη φορά, όμως γίνεται σχεδιασμός με το 71 % της κοστολόγησης (106 δις) να προβλέπεται ότι θα καλυφθεί από ιδιώτες επενδυτές.

Μήπως λέγονται όλα αυτά απλά ως υπόσχεση αφού σύμφωνα με το πρόγραμμα δεν θα προλάβουν να ολοκληρωθούν στην 4ετία, αλλά θα χρειαστεί και δεύτερη 4ετία από το ίδιο κυβερνητικό σχήμα ; Οπότε δεν χρειάζεται να εκτελεστούν τα έργα, αφού στην επόμενη προεκλογική εκστρατεία θα υπάρχει έτοιμη η δικαιολογία ότι δεν πρόλαβε να ολοκληρωθεί το έργο της Κυβέρνησης.

Ας πάμε τώρα στην αύξηση του ΑΕΠ : Για να αυξηθεί το ΑΕΠ κατά 54 δις, δηλαδή από 180 δις στα 234 δις, πρέπει να εμφανισθεί ετήσιος ρυθμός ανάπτυξης 4,5 % για έξι χρόνια (!), σε μια περίοδο, στην οποία αναμένεται χαμηλός πληθωρισμός

Και όσο για τις 770.000 θέσεις εργασίας ας μη μιλήσουμε γιατί αυτό καταρρίπτει κάθε προηγούμενο ρεκόρ ψεύδους. 

Για τις φορολογικές μειώσεις είπε πάρα πολλά αλλά ανέφερε ότι θα γίνουν σταδιακά και εφόσον δεν υπάρξει κίνδυνος για δημιουργία ελλειμμάτων, οπότε θεωρείται ως προεκλογική υπόσχεση χωρίς βαρύτητα. Απλά στις φορολογικές ελαφρύνσεις που έχουν γίνει συμπεριέλαβε και τη μείωση κατά 30% της εισφοράς αλληλεγγύης, που έπρεπε να καταργηθεί αλλά διατηρήθηκε επειδή δεν έβγαινε ο λογαριασμός .

Έκλεισε και το μάτι στους επιχειρηματίες αναφέροντας ότι θα μειώσει σταδιακά τους φορολογικούς συντελεστές στο 15 %. Τι ωραία !. Το καλλίτερο όμως το φύλαξε για τους συνδικαλιστές ως επίθεση εναντίον όλων των συνδικαλιστικών προνομίων και εξουσιών. Στην ουσία αναδομείται πλήρως το συνδικαλιστικό κίνημα και η αίσθηση, που δημιουργήθηκε είναι ότι οδεύει προς κατάργηση, ως ένα δώρο προς το κεφάλαιο.

Το σημαντικότερο είναι ότι δεν ανέφερε τίποτε για βιώσιμο χρέος αλλά μίλησε για βοήθεια χρέους (και αυτό μάλλον είναι μια νέα έννοια, που ακούγεται για πρώτη φορά), που περιμένει να του δώσουν οι πιστωτές αλλά χωρίς συγκρούσεις και χωρίς διαπραγμάτευση. Άλλωστε η λέξη διαπραγμάτευση για τον κ. Σαμαρά είναι απαγορευμένη λέξη και δεν πρέπει να τη χρησιμοποιεί ενώπιον των ευρωπαίων συνομιλητών του (γιατί για συνομιλία πρόκειται και όχι για διαπραγμάτευση).

Από πάρα πολλούς θεωρείται ότι επαναλαμβάνεται ο Σαμαράς και μάλιστα κουραστικά. Εξακολουθεί να μοιράζει υποσχέσεις και να κατηγορεί την αντιπολίτευση χωρίς να την κατονομάζει. Παρουσίασε, ακόμη, τη θεμελιώδη, όπως είπε, διαφορά ανάμεσα στα δύο προγράμματα : «όταν το κράτος δίνει κάτι χωρίς να δημιουργεί ελλείμματα, ο πολίτης το παίρνει για πάντα, αλλιώς το κράτος θα του το πάρει πίσω στο πολλαπλάσιο», ενώ υπενθύμισε ότι «ο λαός πίστεψε το 2009 το ‘λεφτά υπάρχουν’ και το πληρώσαμε».

Μετά από αυτά δεν έχουμε παρά να υπενθυμίσουμε τα επιτεύγματα του κ. Σαμαρά στην 3ετή διακυβέρνηση :

• Τρία αντιμνημονιακά Ζάππεια γεμάτα ψευδείς υποσχέσεις και φρούδες ελπίδες, μια προεκλογική εκστρατεία για δήθεν διαπραγμάτευση με την τρόικα μόνο και μόνο για να γίνει πρωθυπουργός, τρία νέα μνημόνια (ένα σαν μνημόνιο, ένα ως ρυθμιστικός νόμος και ένα ως μεσοπρόθεσμο), ανεργία από 14% στο 28% σε 2 χρόνια, μείωση μισθών και συντάξεων κατά 40%, κλείσιμο πάνω από 130.000 επιχειρήσεις, 98,2% αύξηση της φτώχειας, χιλιάδες αυτοκτονίες, πλήρης υποταγή στους νεοφασίστες της Ευρώπης, ξεπούλημα της χώρας …..κ.α.

Ακόμη :

• Άρση προστασίας της πρώτης κατοικίας και «ενεργητική διαχείριση» των κόκκινων δανείων: από ιδιοκτήτες ενοικιαστές οι χτυπημένοι από την κρίση Έλληνες πολίτες

• Διαχείριση του χρέους των επιχειρήσεων: μοχλός για την τραπεζοκεντρική αναδιάρθρωση του επιχειρηματικού τομέα της οικονομίας και την ολιγοπωλιακή συγκέντρωση της επιχειρηματικής δραστηριότητας

• Μικρά και μεγάλα δώρα στην ολιγαρχία και τη διαπλοκή. Χάρισμα δημόσιας περιουσίας, τεράστιες ζημιές για το Ελληνικό Δημόσιο και κερδοσκοπικά παιχνίδια, με ασυλία των υπευθύνων. Άλωση της ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων πολιτών και πλήρης έλεγχος του επιχειρηματικού τομέα της οικονομίας από τα τραπεζικά συμφέροντα, την ολιγαρχία και τη διεθνή κερδοσκοπία.

Το Success Story, που ευαγγελίζονται ο Σαμαράς και η Νέα Δημοκρατία, υπάρχει αλλά είναι μόνο για τους λίγους, εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος και της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας

Ο Σαμαράς, είναι στην πραγματικότητα η προσωποποίηση ενός συστήματος που καταρρέει και βρίσκεται σε πανικό.

Για το "Εγγυώμαι προσωπικά, δεν θα μειωθούν συντάξεις-εισοδήματα" που υποσχέθηκε στην ομιλία του σήμερα 10.1.2015 αντιπαραθέτουμε την ομιλία του στις 4.11.2012 που ανέφερε ότι «και συντάξεις δεν πρόκειται να ξανακοπούν» και ότι « οι προεκλογικές τους υποσχέσεις θα τηρηθούν»