Εν πρώτοις, όπως και το 1965, η κυβέρνηση βασίζεται σε μια συντριπτική λαϊκή πλειοψηφία. Έχει έρθει στην εξουσία μετά από δεκαετίες διακυβέρνησης του πολιτικού κατεστημένου, με παλλαϊκή εντολή να αποκαταστήσει τους θεσμούς, τη δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη. Το πρόγραμμά της ενσωματώνει αλλαγές που είναι εδώ και καιρό ώριμες στη συνείδηση του κόσμου, όπως η επαναφορά των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας, η απελευθέρωση των επαγγελματικών μισθώσεων, οι μαζικές απολύσεις, ο «ξαφνικός θάνατος» του ΕΟΠΥΥ, η ενιαία σύνταξη των 320 ευρώ και η υπερφορολόγηση στο πετρέλαιο θέρμανσης. Το πρόγραμμα αυτό υποστηρίζεται από ζωντανές δυνάμεις που όλα τα προηγούμενα χρόνια βρέθηκαν στην πρωτοπορία των κοινωνικών αγώνων, δυνάμεις όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Κομισιόν, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, οι βαρώνοι των ΜΜΕ, το κίνημα των τραπεζιτών, μια παλιοπαρέα που διευθύνει το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, και πληθώρα γελοίων στα social media. Όλοι αυτοί είναι έτοιμοι για μαζικές διαδηλώσεις στους δρόμους σε περίπτωση που περάσει το σχέδιο για τη νέα αποστασία.
Από την άλλη μεριά βρίσκονται για μια φορά ακόμα τα σκοτεινά εξωθεσμικά κέντρα: Οι καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών, οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ, οι διοικητικοί υπάλληλοι των ΑΕΙ, οι εργαζόμενοι στην αμυντική βιομηχανία, οι κάτοικοι της Χαλκιδικής και διάφορα άλλα μούτρα, που θεωρούν ότι ο τόπος είναι τσιφλίκι τους. Όλοι αυτοί κάνουν ολονύκτιες συσκέψεις στο Παλάτι του Τσίπρα, καταναλώνοντας τεράστιες ποσότητες ουίσκι και πούρων και φτιάχνοντας καταλόγους με βουλευτές της πλειοψηφίας, που είναι ευάλωτοι στη δωροδοκία και την εξαγορά.
Την ίδια στιγμή εξαπολύονται μανιώδεις επιθέσεις εναντίον της ελευθερίας του Τύπου, με προφανή στόχο να φιμωθεί κάθε ελεύθερη δημοκρατική φωνή. Πρώτο θύμα της προσπάθειας λογοκρισίας ήταν ο δημοσιογράφος Γιάννης Πρετεντέρης, το άρθρο του οποίου «Ζωή Κασιδιάρη» θα μείνει στην ιστορία της ανεξάρτητης μαχόμενης δημοσιογραφίας αρχών. Η αντιμετώπιση ήταν εξοντωτική: ο ΣΥΡΙΖΑ σταμάτησε να εκπροσωπείται στο talk show του αγωνιστή δημοσιογράφου! Πρόκειται για μια πρακτική φίμωσης αντίθετη με κάθε έννοια ελευθερίας του Τύπου, πρακτική που ασκείται μόνο στη Ζιμπάμπουε, τη Βόρεια Κορέα, κάποιες περιοχές του Ιράν και τη Βενεζουέλα του Τσάβες.
Ακολούθησε η προσπάθεια επιβολής λογοκρισίας στον γελοιογράφο των Νέων, Δημήτρη Χατζόπουλο, αφού είναι γνωστό ότι το να σχολιάσεις μια γελοιογραφία που δεν σου αρέσει μπορεί να καταστρέψει ολοκληρωτικά τον δημιουργό της (για να μην αναφερθούμε στην ανοιχτή απειλή που κρύβει η έκφραση «πιο μαλάκας πεθαίνεις»...). Και έπειτα ήρθε το ανοιχτό και προκλητικό κάλεσμα του αρχιερέα της αποστασίας Αλέξη Τσίπρα προς τους βουλευτές της πλειοψηφίας «να ακολουθήσουν τη συνείδησή τους».
Ποιος θα περίμενε ότι, 40 χρόνια μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στον τόπο αυτό, θα υπήρχε κάποιος πολιτικός αρχηγός που θα καλούσε βουλευτές να ακολουθήσουν τη συνείδησή τους; Η προσπάθεια εκτροπής είναι προφανής. Και δυστυχώς ο ΣΥΡΙΖΑ απεργάζεται και άλλες αδιανόητες για κοινοβουλευτική δημοκρατία ενέργειες, όπως ονομαστικές ψηφοφορίες, διεξοδικές συζητήσεις των νομοσχεδίων στις επιτροπές και την ολομέλεια, ακόμα και εξεταστικές επιτροπές για σκάνδαλα. Αυτοί είναι ικανοί να ζητήσουν ακόμα και εκλογές, πράγμα πρωτοφανές για σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα με εδραιωμένο δημοκρατικό πολίτευμα.
Όπως και το 1965, οι στόχοι του παρακράτους έχουν αποκαλυφθεί. Είναι η πτώση της κυβέρνησης και η νόθευση της βούλησης των αγορών και των δανειστών μας. Δεν πρέπει να το επιτρέψουμε. Ο δημοκρατικός κόσμος, ενωμένος σαν μια γροθιά, πρέπει να πει όχι στην εξεταστική για τα υποβρύχια, όπως και σε κάθε βρόμικη απόπειρα ονομαστικής ψηφοφορίας. Πρέπει να υπερασπιστεί το δικαίωμα της Ελλάδας να εφαρμόσει τα προαπαιτούμενα, να καλύψει το δημοσιονομικό κενό που γουστάρει η τρόικα, να θεσμοθετήσει μισθούς Βουλγαρίας και συντάξεις Κιργισίας και να μπει σε νέο Μνημόνιο αμέσως με τη λήξη του τρέχοντος. Θα υπερασπιστούμε τη Δημοκρατία ακόμα και αν χρειαστεί να κάνουμε Χούντα…
