Υπάρχει ένας δοκιμασμένος τρόπος για να υπηρετηθεί μια ιδεολογική άποψη και να διαβρωθεί η αντίθετή της. Είναι η αυθαιρεσία. Βάζουμε τα ερωτήματα που θέλουμε, με τον τρόπο που θέλουμε και  μετά απαντάμε όπως μας βολεύει για να βγάλουμε το συμπέρασμα που μας βολεύει.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση το αυθαίρετο συμπέρασμα που βγάζει ο κ. Γιώργος Μητράκης, συντάκτης του άρθρου «Η ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ επέστρεψε στην ατζέντα της Θεσσαλονίκης» (voria.gr, 15/5/2018) είναι, πως οι Θεσσαλονικείς οι οποίοι με συντριπτικά ποσοστά ήταν υπέρ της παραμονής της ΕΥΑΘ στο δημόσιο, έχουν αρχίσει να αλλάζουν γνώμη. Στρέφονται αργά αλλά σταθερά υπέρ της ιδιωτικοποίησης, επειδή, όπως υποστηρίζει: «όταν κάτι στραβώσει και το πρόβλημα γιγαντωθεί, ο κάθε άνθρωπος έχει την τάση να αναζητά στο μυαλό του άλλες λύσεις».

Και  φυσικά για τη μεταστροφή των ανθρώπων, ο συντάκτης έχει εντοπίσει και τις αιτίες: «Στην προκειμένη περίπτωση οι τέσσερις τελευταίες περιπέτειες της ΕΥΑΘ σε 16 μήνες –από τον Ιανουάριο 2017 και την παγωνιά, μέχρι τη βλάβη στον αγωγό της Αραβησσού τον Μάρτιο του 2018 και τις δύο νεροποντές τον Μάιο του 2018-, όταν η Θεσσαλονίκη είπε το νερό – νεράκι από μία έως πέντε – έξι ημέρες έχουν συντελέσει ώστε πολλοί Θεσσαλονικείς να αλλάξουν άποψη», γράφει.

Επειδή όμως η αυθαιρεσία είναι κοντινή συγγενής της παραπλάνησης, οφείλονται κάποιες –όχι αυθαίρετες- απαντήσεις:

1. Για τη βλάβη στην Αραβησσό  τον περασμένο Μάρτιο, υπήρξε απάντηση από τη διοίκηση της ΕΥΑΘ, με σαφή αναφορά στα έργα τα οποία δεν έγιναν στο παρελθόν (ενώ είχαν προγραμματιστεί το 2011 αποεντάχθηκαν το 2014). Οι υπεύθυνοι γι’ αυτό έχουν ονοματεπώνυμα, πολιτική θέση και κομματική ένταξη και είναι οι ίδιοι οι οποίοι επιθυμούν την πώληση της ΕΥΑΘ.

2. Για τις νεροποντές των τελευταίων ημερών και ιδίως για εκείνη της προηγούμενης Πέμπτης, προφανώς ο συντάκτης αγνοεί τα όσα ειπώθηκαν από επιστήμονες μετεωρολόγους αναφορικά με την πρωτοφανή ένταση και την ποσότητα του νερού που έπεσε. Και δεν εξηγεί το πώς, ένας ιδιώτης, θα μπορούσε να κάνει κάτι καλύτερο αλλά, και γιατί να το κάνει χωρίς να λάβει υπόψη του το κόστος.

3. Για τη διακοπή της 10ης Μαΐου, η διοίκηση της εταιρίας έβγαλε ανακοίνωση στην οποία αναφέρει πως η διακοπή έγινε επειδή διαπιστώθηκε θολότητα του νερού στο αντλιοστάσιο Δενδροποτάμου, το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω ,  κατασκευάστηκε το 1970. Έτσι, για λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας, ήταν επιβεβλημένη η διακοπή της υδροδότησης. Αλήθεια, μήπως θα έπρεπε να διοχετευτεί το ακατάλληλο νερό στους καταναλωτές; Θα έδειχνε το ίδιο ενδιαφέρον για την υγεία των πολιτών ένας ιδιώτης; Η διεθνής εμπειρία βεβαιώνει για το αντίθετο.  

4. Όσο για την παγωνιά του Ιανουαρίου 2017, ο συντάκτης κάνει πως δε γνωρίζει ότι το πρόβλημα δεν ήταν στην ΕΥΑΘ. Ήταν κυρίως στους λέβητες του φυσικού αερίου που δεν είχαν μονωθεί όπως έπρεπε, στις ιδιωτικές συνδέσεις αλλά και σε σωληνώσεις σε πάρκα που ήταν ευθύνη των δήμων. Και φυσικά ξεχνά πως τόσο δριμύ ψύχος και τόσο μεγάλης διάρκειας δεν είχε ξαναζήσει η Θεσσαλονίκη τα τελευταία 50 χρόνια, τουλάχιστον.

Θα ήθελα ακόμη να επισημάνω, πως παρόμοιες εικόνες είτε εξαιτίας κάποιας βλάβης είτε εξαιτίας ακραίων καιρικών φαινομένων συμβαίνουν και σε άλλες μεγάλες πόλεις της δυτικής Ευρώπης, επειδή κάποιες καταστάσεις ούτε να προβλεφθούν, ούτε εύκολα να αντιμετωπιστούν μπορούν.

Στο άρθρο γίνεται αναφορά στους 150 εργαζόμενους οι οποίοι προσλήφθηκαν από την ΕΥΑΘ, «μετά από χρόνια απαγόρευσης των προσλήψεων», όπως σημειώνεται.  Μόνο που οι προσλήψεις των προηγουμένων χρόνων γινόταν για να εξυπηρετηθεί το πελατειακό κράτος, ενώ αυτή τη φορά έγιναν απολύτως νόμιμα με τον ΑΣΕΠ και κριτήρια αντικειμενικά και όχι κομματικά. Και είναι προσλήψεις αναγκαίες τόσο για τη λειτουργία της ΕΥΑΘ όσο  και για την κοινωνία η οποία πλήττεται από την ανεργία. Όμως ένα ιδιώτης δεν έχει τέτοιες ευαισθησίες αλλά το μόνο για το οποίο ενδιαφέρεται είναι η μείωση του εργασιακού κόστους.

Τη μεγαλύτερη όμως έκπληξη μου έκανε το σημείο στο οποίο ο συντάκτης γράφει «μετά από 25 – 30 χρόνια χωρίς διακοπές νερού»! Νομίζω πως εδώ ακόμη και ο πιο καλόπιστος αναγνώστης του άρθρου, ο οποίος έχει ζήσει τα τελευταία 30 χρόνια στη Θεσσαλονίκη θα αναρωτηθεί, μήπως έχει προβλήματα μνήμης. Αλλά βλέπετε, η μνήμη και η λήθη έχουν άμεση σχέση με το ποιος κυβερνά. Το ίδιο και η λειψυδρία. Η οποία δεν υπάρχει όταν κυβερνούν οι νόμιμοι ιδιοκτήτες της χώρας αλλά είναι συχνό φαινόμενο όταν κυβερνούν κατσαπλιάδες!

Τέλος, θα ήθελα απλώς να θυμίσω πως σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις που το νερό ιδιωτικοποιήθηκε (Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία κ.α.), οι τιμές αυξήθηκαν χωρίς όμως να βελτιωθούν οι προσφερόμενες υπηρεσίες, ενώ η ποιότητα του νερού χειροτέρεψε. Η διεθνής εμπειρία αποδεικνύει ότι παγκόσμια η τάση είναι η επιστροφή του νερού σε δημόσιο έλεγχο, με τους ιδιώτες να κατέχουν το 2001 το 71% της παγκόσμιας αγοράς νερού, ενώ σήμερα το ποσοστό αυτό έχει πέσει σε 34%.

Επίσης, θα ήθελα να θυμίσω πως η ΕΥΑΘ αφέθηκε στη μοίρα της και δεν έγινε κανένα έργο υποδομής από το 2010. Κι αυτό επειδή προφανώς η ιδιωτικοποίηση της εταιρίας είχε μπει από τότε στο σχεδιασμό.

Εν τέλει αυτό το οποίο επιδιώκεται με το άρθρο –κάτι που προφανώς αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα του συντάκτη- είναι η στήριξη του νεοφιλελεύθερου αφηγήματος. Το οποίο γίνεται ιδιαίτερα εμφανές στο σημείο όπου ο συντάκτης γράφει πως «η κοινωνία περιορίζεται να πληρώνει τα ελλείμματα των δημοσίων επιχειρήσεων, όπου υπάρχουν, και να αποδέχεται τις μέτριες υπηρεσίες που κατά κανόνα παρέχουν οι ΔΕΚΟ». Επιχείρημα το οποίο έχουμε ακούσει πολλές φορές από το στόμα του κ. Μητσοτάκη και το οποίο αποτελεί βασικό προπαγανδιστικό εργαλείο του νεοφιλελευθερισμού για τη συρρίκνωση του δημόσιου τομέα, την κατάργηση του κοινωνικού κράτους και την αποδόμηση των εργασιακών δικαιωμάτων.

* Ο Στράτος Κερσανίδης είναι υπεύθυνος Τύπου ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης