Σίγουρα, τη χειμαζόμενη κοινωνία και τη νεολαία της ανεργίας, της επισφάλειας και της μετανάστευσης δεν την ενδιαφέρει ουδόλως η συνδιάσκεψη και η ανασυγκρότηση της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ. Και καλά κάνει. Σίγουρα ένα σημαντικό πλέον μερίδιο της κοινωνίας, συμπεριλαμβανομένων και των νέων, θεωρεί τη Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ εργαλειακό εξάρτημα της κυβέρνησης. Σίγουρα το συντριπτικό ποσοστό των αυτοαποκαλούμενων αριστερών, κομμουνιστικών και αναρχικών οργανώσεων την απομονώνει ως συμβιβασμένη.

Μπορώ να κάνω ακόμα δεκάδες διαπιστώσεις. Αυτή τη βδομάδα είδα πολλά. Είδα νεολαίους να μας απαγορεύουν την κατάθεση στεφάνων στη μνήμη των νεκρών αγωνιστών του Πολυτεχνείου, προσπαθώντας να μας εξαναγκάσουν να προσχωρήσουμε στη λογική της βίας. Είδα πρώην συντρόφους και απλό ακομμάτιστο κόσμο να μας βρίζει, να μας πετάει μπουκάλια στην πορεία του Πολυτεχνείου. Βλέπω καθημερινά να μας βομβαρδίζουν με οχετούς ύβρεων στα μέσα δικτύωσης.

Τόσα που είδα, θα έπρεπε να με βάλουν σε σκέψεις. Θα έπρεπε να ντρέπομαι που ανήκω στη Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ; Ή μήπως θα έπρεπε να το κρύβω όταν μιλάω με "αριστερούς"; Κι αν δεν ντρέπομαι και δεν τον κρύβω, πώς θα υπερασπιστώ την οργάνωσή μου; Πολλές απαντήσεις μού έδωσε η συνδιάσκεψη, όσο ασήμαντη κι αν ήταν για τον μη οργανωμένο κόσμο.

Δεν ντρέπομαι λοιπόν. Είμαι περήφανος που είμαι μέλος της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ. Και η περηφάνια αυτή δεν έχει τα χαρακτηριστικά κάποιας αυταρέσκειας ή κάποιας σεχταριστικής ή οπαδικής κουλτούρας. Είμαι περήφανος που αυτή η οργάνωση βρίσκεται στις πλατείες, στους δρόμους και στα πεζοδρόμια. Στους χώρους εργασίας, στις γειτονιές, στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ. Στα σύνορα του Έβρου και στα νησιά του Αιγαίου για να υποδεχθεί τους πρόσφυγες, στις δομές αλληλεγγύης, στα κοινωνικά ιατρεία, τα κοινωνικά φαρμακεία. Βρίσκεται στις αντιφασιστικές κινήσεις και στα φεστιβάλ. Βρίσκεται πλάι στα ομόφυλα ζευγάρια. Βρίσκεται μέσα στους χώρους πολιτισμού, δίπλα στους νέους καλλιτέχνες. Βρίσκεται δίπλα σε όσους πλήττονται από τη βάρβαρη οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα, απότοκο της καπιταλιστικής κυριαρχίας.

Η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ είναι ο Τούρκος σύντροφος Τσιχάν που, ακροβατώντας ανάμεσα στη ζωή και στον θάνατο, διεκδικεί μια καλύτερη ζωή. Ο Ιταλός σύντροφος Μάρκο, ο Ιρλανδός σύντροφος Ταμ, όλοι οι άνθρωποι που παλεύουν για δικαιοσύνη, δημοκρατία, ελευθερία και σοσιαλισμό. Όλοι τους αυτό το τριήμερο μας δήλωσαν τη στήριξη και τη συμπαράστασή τους.

Και έτσι σκέφτηκα ότι δεν μπορεί η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ να είναι απλά ένα όργανο μιας κυβέρνησης. Είναι κάτι παραπάνω. Κι έτσι σκέφτηκα πως η Αριστερά δεν είναι ένα πιστοποιητικό που το παίρνεις κάποια στιγμή και το κουβαλάς διά παντός στην τσέπη σου. Είναι ένα στοίχημα, μια πρόκληση, μια εξέταση που δίνεις καθημερινά.

Και αν μας εγκαλέσουν ή μας ρωτήσουν "Μα καλά, πιστεύετε ότι ανήκετε ακόμα στην Αριστερά;", θα απαντήσουμε με τις παρεμβάσεις και τις διεκδικήσεις μας, με τις νίκες και τις ήττες μας. Θα απαντήσουμε, παραφράζοντας τον Αλμπέρ Καμί, "Ναι, παρά τη θέλησή της και παρά τη δική σας"...

*Ο Θάνος Ν. Νασόπουλος είναι μέλος της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ