Ακολουθεί η αναδημοσίευση από το Το Πρώτο Σκαλί (30 Ιουνίου 2011)
Χτες το βράδυ ανοίγοντας το twitter πέφτω πάνω στα απανωτά tweet του @Antidrasex με μια περιγραφή και ενταση που μ'έκανε να νιώσω περηφάνεια για το συναίσθημα Συλλογικότητας που μοιράστηκε μαζί μας. Δεν ήμουν εκεί μαζί του. Μόνο νοερά μπορούσα να συμμετέχω σε όλο αυτό. Με δάκρυα στα μάτια. Αυτά είναι τελικά και που μας ενώνουν. Ο βουβός μας πόνος για τον τόπο μας που δεν είναι πια βιώσιμος.
@Antidrasex
Απεριόριστος σεβασμός σε όσους είναι ακόμα #syntagma. Και μια τεράστια συγγνώμη που δεν είμαι εκεί. Ξέρω ότι δεν είναι αρκετή αδέρφια...
O κόσμος σήμερα στην πλατεία, στις πρώτες δεκάδες δακρυγόνων, χειροκροτούσε, φώναζε "όλε", τραγουδούσε. Όλοι μαζί, μια αγκαλιά.
Και όταν τα δακρυγόνα ενισχύθηκαν από ασφυξιογόνα, πάλι εκεί, όλοι μαζί.
Μας ψέκαζαν ανελέητα, από παντού, σε όλες τις γωνίες. Πάνω στα σκαλιά ενώ υπήρχε κόσμος.
Και όμως, αντέχαμε επί ώρες. Σήκωνε ο ένας τον άλλο "έλα φίλε, να σου βάλω μαλόξ", "έλα, πάρε ανάσα, σε κρατάω".
"Μη μασάς ρε, πάρε ανάσα, να έλα εδώ". "Άκρη, ανοίχτε διάδρομο για το ιατρείο" "Ήρεμα, υποχωρούμε ήρεμα, μην πατηθούμε".
Ελπίζαμε ότι κάποτε θα σταματήσουν, αλλά που. Σταματάνε ποτέ μωρέ τα λυσσασμένα αφηνιασμένα εντεταλμένα σκυλιά;
Κάποιοι όπως εγώ, φύγαμε, δεν αντέξαμε. Κάποιο άλλοι ήρθαν στη θέση μας. Και κάποιοι, οι καλύτεροι όλων, έμειναν.
Είμαι σίγουρος όμως, ότι ακόμα και όσοι φύγαμε, δεν φύγαμε παρά μόνο για να έχουμ δυνάμεις να ξαναπάμε. Σήμερα,αύριο, μεθαύριο. Δεν τέλειωσε
Και αυτό, την αλληλεγγύη που έζησα 2 μέρες τώρα, τη θέληση, το πείσμα, δεν θα μου το πάρει και δεν θα το σπιλώσει κανένας καριόλης.
Μέσα στον χαμό, λέγαμε αστεία, "μη μ'αφήνετε να ξενερώνω, ρίχτε κι άλλο, δακρυγόνο". :)
Και μα την πίστη μου, η κυβέρνηση σήμερα μας άκουσε! Δεν σταμάτησε να ρίχνει δακρυγόνα! Α, όλα κι όλα, το σωστό να λέγεται!
Και αν δεν κατέβηκες φίλε σήμερα και ήθελες, μην τα βάζεις με τον εαυτό σου. Υπάρχει το αύριο, το μεθαύριο, δεν τελείωσε τίποτε.
Και αν φοβάσαι να κατέβεις, πάλι δεν πειράζει. Βοήθα -αν πιστεύεις σε αυτό- από όποιο μετερίζι μπορείς.Στην παρέα,στο σπίτι σου,στη δουλειά.
Φλυαρώ.
Χτες, όταν τα ΜΑΤ έφτασαν στην κορυφή της πλατείας, ανεβήκαμε τα σκαλιά 3 άτομα. Μας πέταξαν 5 δακρυγόνα. Βέβαια,κ εμείς προκαλέσαμε.
Είμασταν και οι 3 οπλισμένοι. Μια ντουντούκα, ένα τύμπανο και εγώ ο χειρότερος όλων: Είχα βιντεοκάμερα
Χτες, όταν πιστέψαμε ότι τελείωσαν τα δακρυγόνα, το απόγευμα, στήθηκαν γρήγορα γρήγορα αλυσίδες που γέμιζαν μπουκαλάκια νερό στο συντριβάνι.
Αλυσίδες που άλλες προωθούσαν τα γεμάτα μπουκαλάκια νερό και άλλες επέστρεφαν τα άδεια πίσω στο συντριβάνι. 4,5,6 αλυσίδες.
Δεν φαντάζεστε πόσος κόσμος συμμετείχε. Πλύθηκε όχι μόνο η πλατεία αλλά και όλη η Αμαλίας μπροστά στη βουλή!
Κανείς δεν αρνήθηκε να μπει σε αλυσίδα, κανείς δε λούφαρε, κανείς δεν την κοπάνησε πριν τελειώσουμε!
Φανταστείτε αλυσίδα ανθρώπων διπλή, που να ξεκινάει από το συντριβάνι του Συντάγματος και να φτάνει στα φανάρια της Μ.Βρετανίας.
Και άλλη διπλή αλυσίδα, που να φτάνει στα φανάρια της Όθωνος. Κράτησε πάνω από μια ώρα αυτό
Και αυτό είναι το σημαντικότερο που κέρδισα αυτές τις μέρες: Ότι δεν έχει πεθάνει το "ΜΑΖΙ
Ευχαριστώ που διαβάσατε το ξέσπασμα μου, ευχαριστώ όσους ήταν κάτω, σωματικά ή πνευματικά, μα πάνω απ'όλα ευχαριστώ τα ΜΑΤ κ την κυβέρνηση.
Χωρίς αυτούς, δεν θα είχε γίνει τίποτα από όλα αυτά
Μετά από αυτή τη διακοπή, ξαναγυρνάμε στο κανονικό μας πρόγραμμα: Ο ΓΑΠ λέει μας γλύτωσε το βέβαιο κανόνι -ΜΠΑΤΣΟΙ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ!
Και είμαστε ακόμα ζωντανοί! Στη σκηνή, σα ροκ συγκρότημα! #syntagma
(Ευχαριστούμε από καρδιάς Antidrasex)
¨Ενα μεγάλο ευχαριστώ για όσους σταθήκατε κι αντέξατε χθες στο Σύνταγμα.
Διαβάστε σχετικά:
