Σε τρία πράγματα είχε στηρίξει η Νέα Δημοκρατία τις ελπίδες της από τη στιγμή που τελείωσαν το Μνημόνια.
Το ένα ήταν η εφαρμογή των περικοπών στις συντάξεις. Παρακάλεσαν, πίεσαν, μετέτρεψαν τις προσδοκίες τους σε «ασφαλείς εκτιμήσεις», αλλά δεν κατάφεραν τίποτα. Απλώς εξετέθησαν όταν όλος ο κόσμος τους είδε και τους άκουσε να παρακαλάνε τον Μοσκοβισί να κόψει τις συντάξεις, γιατί «είναι διεθνής συμφωνία» και «για να μην ανατραπεί το πρόγραμμά τους».
Το δεύτερο ήταν η Συμφωνία των Πρεσπών. Εδώ τα έκαναν ακόμα χειρότερα. Η κυβέρνηση δεν έπεσε, η συμφωνία ψηφίστηκε, η διεθνής κοινότητα τη χαιρέτισε. Και αυτοί έχουν γίνει όμηροι της Ακροδεξιάς, ψελλίζουν θεωρίες συνωμοσίας και τα εσωτερικά τους μέτωπα έχουν ανοίξει.
Το τρίτο ήταν η έξοδος στις αγορές. Ο Κ. Μητσοτάκης επαναλάμβανε σε κάθε ευκαιρία ότι η χώρα αδυνατεί να βγει στις αγορές - και ότι αυτό επιβεβαιώνει τα χάλια της οικονομίας. Έκανε και εδώ, προφανώς, την επιθυμία του ασφαλή πρόβλεψη. Αλλά εχθές οι αγορές τον διέψευσαν. Πάει και το τρίτο...
Έτσι, η αξιωματική αντιπολίτευση, τα τελευταία 24ωρα, παραδέρνει αναζητώντας αντιπολιτευτική γραμμή. Τη Δευτέρα το πρωί έλεγε ότι η αύξηση του κατώτατου μισθού έρχεται για να αποπροσανατολίσει από τις Πρέσπες. Τη Δευτέρα το βράδυ έλεγε ότι είναι δικό της έργο. Εχθές το πρωί ότι η αύξηση του κατώτατου θα τινάξει στον αέρα την έξοδο στις αγορές. Και εχθές το βράδυ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει τον Μαδούρο.
Αυτό ακριβώς το θέμα έθεσε ο Κ. Μητσοτάκης στον αντιπρόεδρο της Κομισιόν κατά τη συνάντησή τους...
Η χώρα χρειάζεται επειγόντως σοβαρή αντιπολίτευση.
