Η φωτογραφία, σήμερα το πρωί, από μια σκηνή του Έρυθρού Σταυρού στον πρόχειρο καταυλισμό του Μερσινιδίου με την προσφυγοπούλα να κοιτάει απορημένη.
Τα τοπικά ΜΜΕ καταγράφουν την κατάσταση στον πρόχειρο καταυλισμό του Μερσινιδίου, όπου εκατοντάδες πρόσφυγες βρίσκουν προσωρινό καταφύγιο μετά την άφιξή τους στο νησί, περιμένοντας την ολοκλήρωση των γραφειοκρατικών διαδικασιών, που διαρκούν συνήθως 2 με 3 τρεις μέρες.
Ο πρόχειρος καταυλισμός (στη φωτογραφία επάνω) στήθηκε (με σκηνές και ελάχιστη φροντίδα για νερό, τουαλέτες κ.λπ.) δίπλα στον υπάρχοντα (με κοντέινερ) καταυλισμό. Ωστόσο, οι δύο χώροι αδυνατούν να ανταποκριθούν στοιχειωδώς στις ανάγκες των εκατοντάδων προσφύγων που βρίσκονται ή φτάνουν στη Χίο σχεδόν καθημερινά. Απαιτείται πλέον η εύρεση κατάλληλου, στεγασμένου χώρου με τη συνεργασία αυτοδιοίκησης και κεντρικής κυβέρνησης.
Η πρωινή νεροποντή ανέδειξε την ακαταλληλότητα πλέον του χώρου, αναγκάζοντας εκατοντάδες ανθρώπους να περπατούν και να κοιμούνται στα λασπόνερα, εντός ή εκτός των λίγων πλημμυρισμένων σκηνών.
Αντιγράφουμε από την τοπική ειδησεογραφική ιστοσελίδα Αστραπάρης (φωτ. από το ίδιο και από το politischios.gr):
Οι εικόνες ντροπής και αθλιότητας, που εκτυλίσσονται στο Μερσινίδι, αποτελούν βάναυση πρόκληση και στίγμα για τον πολιτισμό μας.
Το πρωί της Παρασκευής, 19 Ιουνίου 2015, έβρεχε καταρρακτωδώς και δεκάδες άνθρωποι, κυνηγημένοι και ταλαιπωρημένοι, προσπαθούν να βρουν τη δύναμη να αντέξουν.
Ο χώρος του καταυλισμού έχει μετατραπεί σε λασπότοπο. Οι σκηνές έχουν γεμίσει νερά, τα στρώματα είναι μουσκεμένα, κουβέρτες δεν υπάρχουν. Κάποιοι ανάβουν φωτιές για να στεγνώσουν και κάποιοι άλλοι είναι διαρκώς εκτεθειμένοι στη βροχή.
Ανάμεσά τους γυναίκες, μανάδες με μικρά παιδιά, που τρέχουν μέσα στις λάσπες και στη βροχή.
Οι εικόνες, που αντιμετωπίσαμε σήμερα το πρωί στο Μερσινίδι, δυστυχώς δεν μπορούν να μεταφερθούν ούτε με το ρεπορτάζ, ούτε με τις φωτογραφίες.
Κρυώνουμε, μας λένε, δεν υπάρχουν κουβέρτες, δεν υπάρχει τίποτα. Κάποιοι έχουν γείρει αποκαμωμένοι και προσπαθούν να κλέψουν λίγα λεπτά ύπνου. Άλλοι είναι νηστικοί και δεν το κρύβουν.
Δεν μπορούν να αποτυπωθούν όλα. Η απόγνωση, που διακρίνεις στα μάτια τους, για την τύχη που τους έχει βρει. Αλλά και η ηρεμία, η υπομονή και η καρτερικότητα, με την οποία αντιμετωπίζουν την κατάσταση.
Δυό μέρες είναι θα περάσουν, μας λένε. Θα πάρουν το χαρτί και θα φύγουν, αναζητώντας καλύτερη τύχη. Προφανώς, αυτός ο στόχος τους κρατά ζωντανούς.
Μακάρι, να μπορούσαν με κάποιον τρόπο όλοι οι Χιώτες να περάσουν από εκεί. Θα είναι ένα μάθημα ζωής.
Αλλά, αυτό που γίνεται στο Μερσινίδι πρέπει να σταματήσει. Το κεντρικό κράτος φαίνεται ότι έχει αποφασίσει να απέχει. Οι φορείς της αυτοδιοίκησης, της παραγωγής, των εργαζομένων, της αλληλεγγύης, πρέπει να κινητοποιηθούν και να θέσουν τέρμα πριν είναι πολύ αργά για όλους μας.
Να βρεθεί ένας στεγασμένος χώρος για να μπορούν με αξιοπρέπεια να «εκτίσουν την διήμερη ποινή» της παραμονής στο νησί μας. (πηγή: Αστραπάρης)
Διαβάστε ακόμα:
* Ανακοίνωση της δημοτικής παράταξης Χιακή Συμπολιτεία για το ζήτημα (18/6/2015)
* Η ιστοσελίδα της Επιτροπής Αλληλεγγύης στους Πρόσφυγες Χίου «Λάθρα;»
