Και έφεραν, με τραγικό τρόπο, στο προσκήνιο το πόσος δρόμος πρέπει να διανυθεί για να μπει τέλος στον κοινωνικό αποκλεισμό ευπαθών κοινωνικών ομάδων όπως οι Ρομά, με όρους κοινωνικής συνοχής, σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του κράτους δικαίου. Αυτή ακριβώς η διαπίστωση είχε βρεθεί στο επίκεντρο της συζήτησης που είχαμε τον Ιούνιο του 2018, με την τότε Πρόεδρο του Κογκρέσου των Τοπικών και Περιφερειακών Αρχών του Συμβουλίου της Ευρώπης, Γκούντρουν Τέρνστρομ, στην έδρα του Συμβουλίου, στο Στρασβούργο.

Αφορμή είχε σταθεί η απόφαση της Διοίκησης της Δύναμης Ζωής να γίνει η Περιφέρεια Αττικής μέλος της Ευρωπαϊκής Συμμαχίας Πόλεων και Περιφερειών για την Ένταξη των Ρομά, υπογράφοντας τη σχετική Χάρτα για την Πρωτοβουλία του Συμβουλίου της Ευρώπης κατά του αντι-τσιγγανισμού. Αντι-τσιγγανισμός. Μια πληγή που πάει μακριά μέσα στον χρόνο.

Κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο περίπου 220.000 και 500.000 Ρομά και Σίντι, που αποτελούσαν το 1/4 και ήμισι του συνολικού τους πληθυσμού τότε, δολοφονήθηκαν από τους ναζί και τους συμμάχους τους. “Η ανάμνηση των διωγμών των Ρομά στο παρελθόν μας θυμίζει την επείγουσα ανάγκη να μπει τέλος στον αντι-τσιγγανισμό που υφίστανται σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες”, παρατηρούσε τον Αύγουστο του 2019, η εκπρόσωπος του Κογκρέσου για θέματα Ρομά, Μιράντα Ρίρα. Πράγματι η πληγή του αντι-τσιγγανισμού παραμένει ανοικτή σε πολλές χώρες της Ευρώπης, μεταξύ τους και η Ελλάδα.

Σύμφωνα με την έκθεση του Οργανισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης για Θεμελιώδη δικαιώματα, που δημοσιεύθηκε το 2018, οι Ρομά, που είναι η μεγαλύτερη εθνοτική μειονότητα στην Ευρώπη, εξακολουθούν, παρά τις φιλόδοξες πρωτοβουλίες, να υφίστανται διώξεις, διακρίσεις, επιθέσεις και να πέφτουν θύματα εγκλημάτων μίσους. Μια κατάσταση που διαιωνίζει την άρνηση του κράτους δικαίου, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Της Δημοκρατίας που δεν μπορεί να είναι επιλεκτική.

Ο ρόλος των Τοπικών και Περιφερειακών Αρχών στην αντιμετώπιση του αντι-τσιγγανισμού είναι κομβικός. Ως η βαθμίδα διακυβέρνησης που βρίσκεται στο πλευρό των πολιτών, Περιφέρειες και Δήμοι μπορούν να συμβάλλουν δραστικά στην διαδικασία ένταξης των Ρομά, κτίζοντας σχέσεις αμοιβαίας εμπιστοσύνης στα σχολεία, στους χώρους δουλειάς, στην καθημερινότητα. Εύκολα γράφεται, δύσκολα υλοποιείται. Όμως εμείς στη Διοίκηση της Περιφέρειας Αττικής, την περίοδο 2014 – 2019, επιχειρήσαμε να δείξουμε πώς μπορούν τα πράγματα να γίνουν διαφορετικά.

Με πρωτοβουλίες και δράσεις για πρώτη φορά. Από τη χαρτογράφηση και διαγνωστική εκτίμηση και σχέδιο δράσης για την κοινωνική ένταξη των Ρομά στη Δυτική Αττική ως σειρά πιλοτικών δράσεων για την ένταξη τσιγγανόπουλων στην εκπαιδευτική διαδικασία και την κοινωνία ή πολιτικές κατά του χωροταξικού και κοινωνικού αποκλεισμού και της γκετοποίησης των Ρομά. Και πολλά ακόμη, που θα έπρεπε να συνεχιστούν, αλλά δεν συνεχίζονται, από τη σημερινή Διοίκηση της Περιφέρειας.

ΥΓ: Οι τραγικές περιπτώσεις της Όλγας είτε του Νίκου, δύο παιδιών ενός κατώτερου Θεού στο Κερατσίνι και το Πέραμα, περιοχών που η κυβέρνηση Μητσοτάκη απαξιώνει, υποκριτικά ή/και αδιάφορα, φανέρωσαν και τον τρόπο που αντιμετωπίζει τον αντι-τσιγγανισμό. Ακριβώς στον αντίποδα του δυνατού μηνύματος που έστειλε ο Πάπας Φραγκίσκος από την Αθήνα και τη Μυτιλήνη υπέρ των ευάλωτων, των αποκλεισμένων, των κατατρεγμένων. Δύο κόσμοι χωριστοί...