«Οι εργαζόμενοι πια πρέπει κάθε φορά να «προσαρμόζονται» στις νέες απαιτήσεις των Εταιρειών, για εφαρμογή πρακτικών ονομαστικών πωλήσεων και μέτρησης της επίδοσης του κάθε υπαλλήλου, μεταμορφώνοντάς τους σε κυνηγούς ενός άπιαστου bonus, ωθώντας τους σε περισσότερες υπερωρίες, εντατικοποιώντας περισσότερο την εργασία και ισοπεδώνοντας την αξιοπρέπειά τους» τονίζει σε δήλωση του ο τομεάρχης Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ με αφορμή ανακοίνωση του Σωματείου Εργαζομένων στα Public.

Όπως καταγγέλει το Σωματείο Εργαζομένων στα Public «λίγες μέρες πριν τις γιορτές (και όλο το φόρτου εργασίας που αυτές συνεπάγονται), τα στελέχη της εταιρείας (...)αποφάσισαν να εφαρμόσουν την άθλια πρακτική της ονομαστικής πώλησης για όλους τους συναδέλφους πωλητές. Κάθε φορά που ο κάθε συνάδελφος στέλνει τον πελάτη στο ταμείο θα πρέπει να του δίνει ένα χαρτάκι με τον κωδικό του ώστε να καταγράφεται από τα ταμεία η ατομική του επίδοση στις πωλήσεις».

O τομεάρχης Εργασίας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ υπογραμμίζει «το τοπίο της αγοράς Εργασίας έχει καταστεί πια αρρύθμιστο και οι μεγάλες Εταιρείες ανεξέλεγκτα εφαρμόζουν διάφορες πρακτικές που εξοντώνουν τους εργαζόμενους, κρατώντας όμως, ταυτόχρονα, παγωμένα τα μεροκάματα. Οι επιλογές της Κυβέρνησης να μην λαμβάνει πρωτοβουλίες για την προώθηση Συλλογικών Συμβάσεων, να αποδυναμώσει το ΣΕΠΕ και τους ελεγκτικούς μηχανισμούς και να καταργήσει εργασιακά δικαιώματα χρόνων, έχουν επιβάλλει νόμους ζούγκλας και έχουν σύρει στην απόγνωση των κόσμο της εργασίας»

Αναλυτικά η δήλωση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ:

Οι καταγγελίες του Σωματείου Εργαζομένων στα Public αποτελούν άλλη μια αποκάλυψη των εξοντωτικών συνθηκών που λαμβάνουν χώρα στην αγορά Εργασίας σήμερα.

Οι εργαζόμενοι πια πρέπει κάθε φορά να «προσαρμόζονται» στις νέες απαιτήσεις των Εταιρειών, για εφαρμογή πρακτικών ονομαστικών πωλήσεων και μέτρησης της επίδοσης του κάθε υπαλλήλου, μεταμορφώνοντάς τους σε κυνηγούς ενός άπιαστου bonus, ωθώντας τους σε περισσότερες υπερωρίες, εντατικοποιώντας περισσότερο την εργασία και ισοπεδώνοντας την αξιοπρέπειά τους.

Και όλα αυτά με πολλές ώρες εργασίας, χωρίς Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, με πολλά ταυτόχρονα καθήκοντα για να καλύψουν τα νέα επιχειρηματικά «πρότυπα» και χαμηλούς μισθούς που δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες των ίδιων και των οικογενειών τους.

Το τοπίο της αγοράς Εργασίας έχει καταστεί πια αρρύθμιστο και οι μεγάλες Εταιρείες ανεξέλεγκτα εφαρμόζουν διάφορες πρακτικές που εξοντώνουν τους εργαζόμενους, κρατώντας όμως, ταυτόχρονα, παγωμένα τα μεροκάματα. Οι επιλογές της Κυβέρνησης να μην λαμβάνει πρωτοβουλίες για την προώθηση Συλλογικών Συμβάσεων, να αποδυναμώσει το ΣΕΠΕ και τους ελεγκτικούς μηχανισμούς και να καταργήσει εργασιακά δικαιώματα χρόνων, έχουν επιβάλλει νόμους ζούγκλας και έχουν σύρει στην απόγνωση των κόσμο της εργασίας.