Στο νέο πολυπολικό κόσμο, δυστυχώς, είναι απούσα και απόλυτα εξαρτημένη από το άρμα των συμφερόντων, της λεγόμενης «Δύσης»… και όχι των λαών που εκφράζει.

Ενδεικτικά είναι τα παραδείγματα των επιπτώσεων:

- από τον πόλεμο στην Ουκρανία και πιο πρόσφατα στη Γάζα

- από το γεγονός ότι η πράσινη μετάβαση και η ενεργειακή κρίση έχουν μετατραπεί σε όχημα κερδοσκοπίας

Εύλογα λοιπόν τα ερωτήματα:

• Χωρίς ενοποίηση πώς θα μπορεί να διεκδικήσει συμμετοχή στον παγκόσμιο καταμερισμό και

• Με ποιες κοινωνικοπολιτικές συμμαχίες θα μπορούσε να γίνει εφικτό;

Ανάγκη γίνεται η … ευρώ προοδευτική συνάντηση με ανασύνθεση! Να ανοίξει ο δρόμος για το εγχείρημα μιας συντεταγμένης πορείας που θα οδηγεί στην Ευρωπαϊκή συνοχή με κοινή εξωτερική πολιτική και άμυνα.

Η πρόκληση γίνεται ευθύνη για τις δυνάμεις της Αριστεράς, του δημοκρατικού Σοσιαλισμού, της Οικολογίας και γενικότερα του προοδευτικού τόξου. Καλούνται πολιτικοκοινωνικά οι ευρωομάδες, με άμιλλα αλλά όχι ρήξη, να συναντηθούν. Θυμίζω ότι τις προηγούμενες δεκαετίες ο Ανδρέας Παπανδρέου, αλλά και πρόσφατα ο Αλέξης Τσίπρας, δημιούργησαν γόνιμο έδαφος συνάντησης των ευρώ ομάδων του ευρωπαϊκού προοδευτικού τόξου. Το πλεονέκτημα αυτό δεν πρέπει να εγκαταλειφθεί .

Κοινή βάση πρέπει να γίνει η αυτοκριτική πως όσο λάθος ήταν η ρευστοποίηση της σοσιαλδημοκρατίας σε δεκανίκι των συντηρητικών δυνάμεων που διαχειρίζονται τη σημερινή Ευρώπη, άλλο τόσο λάθος είναι η περιθωριοποίηση και ο κατακερματισμός των αριστερών ομάδων.

Στην κάλπη των ευρωεκλογών καλούμαστε να ενισχύσουμε τις δυνάμεις που υποστηρίζουν πρωτοβουλίες μιας μεγάλης προοδευτικής και συνάντησης για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Με μονομέτωπο αγώνα! Είναι η ώρα των προσθέσεων και όχι των διαιρέσεων. Ψηφίζουμε για να μην αφήσουμε τη Δεξιά και την ακροδεξιά να εμπορεύονται την Ευρώπη.

*Πρώην βουλευτής, μέλος ΚΕ ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ