Μερικές από τις φωτογραφίες που καταγράφουν όσα συμβαίνουν καθημερινά σε όλο το μήκος των τουρκικών παραλίων:

Η κατασκευή έχει ξεκινήσει:

Τα φουσκωτά μεταφέρονται σε ξύλινα κιβώτια, τοποθετείται ένας πρόχειρος πάτος και φουσκώνονται:

,

Σκάφη σαν «παιχνίδια» θα επιχειρήσουν να διασχίσουν φορτωμένα με δεκάδες ανθρώπους 7 ναυτικά μίλια απόστασης στο απρόβλεπτο Αιγαίο:

Οταν οι πρόσφυγες είναι τυχεροί, οι φτηνές μηχανές που τοποθετούνται «βγάζουν» όλο το ταξίδι. Αλλες φορές όχι.

Περιμένοντας την αναχώρηση, με αγωνία και ελπίδα:

Η σακούλα χρησιμεύει για να μην βραχούν ως το κόκκαλο τα παιδιά:

Η ώρα της επιβίβασης:

Περιμένοντας:

Οι βάρκες γεμίζουν:

Αναχώρηση - στο βάθος φαίνονται οι χιώτικες ακτές:

Από άλλη γωνία:

Αλλη αναχώρηση - το ταξίδι πάνω στο επικίνδυνο πλεούμενο διαρκεί από μία έως μερικές, ατέλειωτες ώρες αγωνίας:

:

Οι διακινητές συνήθως αναθέτουν σε κάποιον πρόσφυγα από τους επιβαίνοντες να αναλάβει την καθοδήγηση της βάρκας και τους αφήνουν στο έλεος των κυμάτων. Η δική τους δουλειά τελειώνει εκεί, μπορούν να εισπράξουν (συνήθως από κάποιο γραφείο στη Σμύρνη) την ταρίφα ανά κεφάλι που κυμαίνεται από 700 ως 1500 ευρώ:

(όλες οι φωτογραφίες του Τσεσμέ Χαμπέρ εδώ)

Η κατάληξη του ταξιδιού, αν όλα πάνε καλά, θα βρει τους ανθρώπους αυτούς στη Χίο, με τους κατοίκους να περιθάλπουν βρεγμένα παιδιά, γυναίκες, άντρες. Συχνά, ψαράδες που βλέπουν τα επικίνδυνα πλεούμενα να κινδυνεύουν να βυθιστούν, σπεύδουν για βοήθεια. Η αλληλεγγύη των νησιωτών είναι η μόνη φωτεινή στιγμή σε αυτό το ταξίδι.

Συχνά, οι χιώτες ψαράδες ρυμουλκούν ως το λιμανάκι τα φουσκωτά που βλέπουν να βρίσκονται σε κίνδυνο

Οι εθελοντικές ομάδες που λειτουργούν σχεδόν σε κάθε οικισμό των ανατολικών παραλίων της Χίου προσφέρουν λίγο νερό, φαγητό, στεγνά ρούχα, μια αγκαλιά στους πρόσφυγες που κατάφεραν να περάσουν το Αιγαίο.

Και μια μητέρα, χαρούμενη για το αίσιο τέλος του ταξιδιού στο Αιγαίο.

Ένα προσφυγόπουλο έφερε μαζί του μια λευκή σημαία. Πού να αφιερώσουμε αυτή τη φωτογραφία;

Και η απαραίτητη υπενθύμιση: Η διακίνηση ανθρώπων είναι μια κερδοφόρα «βιομηχανία». Ανθεί επειδή δεν υπάρχουν ασφαλή περάσματα για τους πρόσφυγες, επειδή οι «ευαίσθητες» ευρωπαΪκές ηγεσίες δεν κάνουν τίποτα για να χαραχτούν τέτοιοι δρόμοι ώστε οι πρόσφυγες να μπορούν να εγκαταλείψουν τις εμπόλεμες περιοχές με κάποιον νόμιμο τρόπο. Η πάταξη των διακινητών, όσο δεν υπάρχουν νόμιμοι τρόπο μετανάστευσης, είναι απλώς απατηλή εξαγγελία. 

left.gr