Μετά τη μνημονιακή δυστοπία
Το κρίσιμο είναι η προσπάθεια για την έξοδο από τη μνημονιακή δυστοπία να συνοδεύεται από ένα σχέδιο με βήματα και στάδια που η ανάπτυξη δεν θα είναι απλά λογιστική εγγραφή, αλλά θα επαναφέρει τον κόσμο της εργασίας στο προσκήνιο για μια κοινωνία με συνοχή και δικαιώματα.
Σ' αυτή τη διαδικασία ανάκαμψης, στην πορεία προς τα μπροστά, δεν γίνεται να μείνουν πίσω εκείνοι που επλήγησαν περισσότερο στα χρόνια κρίσης και της ταπεινωτικής επιτροπείας. Κι αυτό γιατί κανένα φιλόδοξο και μακρόπνοο αναπτυξιακό πρόγραμμα δεν οικοδομείται πάνω σε κοινωνικά ερείπια. Αυτό το σχέδιο ταυτόχρονα θα υποστηρίζει, θα εμπιστεύεται και θα στηρίζει τις νέες δημιουργικές δυνάμεις που αναδύονται. Είναι το μέλλον στο οποίο αξίζει να πιστέψει ο τόπος.
Συνδιαμορφώνοντας με την κοινωνία
Για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ παραγωγική ανασυγκρότηση και ανάπτυξη δεν είναι ένα έτοιμο σχέδιο που θα τάζει τα πάντα σε όλους. Αντίθετα όλα τα μεγάλα ζητήματα ανοίγονται μέσα στην κοινωνία σε πλατιές διαδικασίες, γιατί κάθε άποψη, κάθε θέση θα πρέπει να ακουστεί και να καταγραφεί. Γι' αυτό άλλωστε η συζήτηση δεν θα εξαντλείται σε μια διήμερη διοργάνωση, αλλά θα έχει μια διαρκή δυναμική όπου η κοινωνία θα μπορεί να ενημερώνεται, να συμμετέχει. να κρίνει. Φιλοδοξούν αυτές οι διοργανώσεις να παράξουν μοντέλα παραγωγικής ανασυγκρότησης μέσα από τη συντεταγμένη συζήτηση με τους θεσμικούς και παραγωγικούς φορείς, αλλά και με τον κάθε πολίτη χωριστά, τους ανθρώπους δηλαδή που ζουν και αγωνιούν σε κάθε τόπο. Τα αναπτυξιακά συνέδρια φιλοδοξούν ν' αποτελέσουν τον τόπο συνάντησης του πολιτικού σχεδιασμού με τις τοπικές ανάγκες, των τεχνοκρατικών προτάσεων με την πραγματική οικονομία, της γνώσης και της επιστήμης με τις τοπικές κοινωνίες και τους κοινωνικούς πόρους. Της κεντρικής πολιτικής με το κοινωνικό, πολιτισμικό, δημογραφικό ηχόχρωμα κάθε περιοχής.
Εκτός από φιλόδοξη διαδικασία, θα είναι και πραγματικά επίπονη. Αφού μπορεί να χρειαστεί και να συγκρουστεί με μικρά ή μεγάλα συμφέροντα, καθεστηκυίες αντιλήψεις, να ταράξει νερά και ν' ανοίξει άλλες καινούριες προοπτικές εκεί που απέτυχαν τα προηγούμενα παραγωγικά μοντέλα.
Γιατί όσες υποδομές κι αν σχεδιαστούν ή όσα προγράμματα κι αν εφαρμοστούν, όσα χρήματα κι αν πέσουν είτε μέσω ευρωπαϊκών πηγών, είτε μέσω επενδύσεων, θα έχουν κάνει μια τρύπα στο νερό (όπως και στο παρελθόν) αν δεν είναι συνδεδεμένα με τους κοινωνικούς πόρους, τις κοινωνικές διαθεσιμότητες και τη νέα γενιά του σήμερα και τη νέα γενιά του αύριο.
Για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ παραγωγική ανασυγκρότηση και ανάπτυξη δεν είναι ευτυχισμένες εικόνες βγαλμένες από διαφήμιση του Βιτάμ. Άρα η διοργάνωσή τους δεν ποντάρει σε αυτές τις ιλουστρασιόν επικοινωνιακές εκδοχές, αλλά επιδιώκει να διαμορφώσει στιβαρό και συνεκτικό σχέδιο.
Αυτές οι διοργανώσεις δεν αποτελούν σίγουρα κομματικές περιφερειακές συνδιασκέψεις, όπου εύκολα ή δύσκολα λέγονται μεγάλες κουβέντες ή διοργανώνονται τσάτρα πάτρα. Με λίγα λόγια δεν απευθύνονται στο κομματικό ακροατήριο, αλλά στην κοινωνία συνολικά.
Με τον πρωθυπουργό αδιαμεσολάβητα παρόντα
Η συμμετοχή του Α. Τσίπρα σε όλες τις διοργανώσεις και στις 13 περιφέρειες της χώρας σηματοδοτεί και διαμορφώνει ένα εντελώς διαφορετικό πλαίσιο σε σχέση με το παρελθόν:
Πρωθυπουργός σε μη προεκλογικό χρόνο θα επισκεφθεί όλη τη χώρα όχι με αφορμή εθιμοτυπικές εκδηλώσεις, αλλά πάνω σ' ένα συγκεκριμένο στόχο. Θα παρουσιάσει αδιαμεσολάβητα σε κάθε τοπική κοινωνία χωριστά και μακριά από τη μιντιακή προπαγάνδα και καταστροφολογία όλα όσα έχουν γίνει, τις δυσκολίες και τα προβλήματα, αλλά κυρίως την προοπτική για την οποία δεν πρέπει ν' ανακοπεί η προσπάθεια και να πάνε χαμένες οι θυσίες του ελληνικού λαού.
Ο πρωθυπουργός αδιαμεσολάβητα θα ακούσει, θα εξηγήσει. Κυρίως αδιαμεσολάβητα –μακριά από τη μιντιακή προπαγάνδα και καταστοφολογία– θα εγγυηθεί την “Επόμενη Μέρα”. Μια νέα κανονικότητα όχι επίπλαστη, χωρίς τις στρεβλώσεις του παρελθόντος, αλλά μια κανονική μέρα για τον κόσμο της εργασίας που θέλει να μείνει και να παράξει στον τόπο του. Και αυτός ο ίδιος κόσμος θα είναι το πολιτικό και κοινωνικό ντιστριμπιτέρ για τη μετάβαση από την κρίση, στη νέα εποχή, που η δίκαιη ανάπτυξη θα διαμορφώνει μια νέα ταυτότητα στον τόπο, αλλά κυρίως στους ανθρώπους του.
