Την ΚΥΑ του υπ. Μετανάστευσης και Ασύλου σχολιάζει η ΕΠΕΚΕ μεταναστευτικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ, με την οποία η Τουρκία αποτελεί ασφαλή τρίτη χώρα για αιτούντες διεθνούς προστασίας.
Αναλυτικά η ανακοίνωση:
Με ανάρτησή του το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου, ανακοινώνει την έκδοση της Κοινής Υπουργικής Απόφασης με την οποία η Τουρκία αποτελεί ασφαλή τρίτη χώρα για αιτούντες διεθνούς προστασίας με καταγωγή από τη Συρία, το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, το Μπαγκλαντές και τη Σομαλία.
Η Υπουργική Απόφαση δημιουργεί ένα καθεστώς νομικής αβεβαιότητας. Αυτό σημαίνει ότι οι αιτούντες, που οι αιτήσεις τους απορρίφθηκαν ως απαράδεκτες, θα παραμένουν στην Ελλάδα με ένα έωλο νομικό καθεστώς και δεν θα μπορούν να επιστραφούν. Θα δημιουργηθούν, έτσι, γκρίζες ζώνες ανθρώπων, οι οποίοι θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται, κατ’ ελάχιστον, με τις εγγυήσεις που έχουν και οι αιτούντες άσυλο ως προς την υποδοχή και τα δικαιώματα, όπως υποστηρίζει, άλλωστε, και η Επίτροπος Γιόχανσον. Εξάλλου το κριτήριο της ασφαλούς τρίτης χώρας που υπάρχει ήδη στο εθνικό δίκαιο, μπορεί να εφαρμοστεί, με την προϋπόθεση της adhoc και εξατομικευμένης κρίσης.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η Κυβέρνηση στο προσφυγικό-μεταναστευτικό λαμβάνει αποφάσεις που δεν συνάδουν με το Διεθνές Δίκαιο και μάλιστα της Σύμβασης της Γενεύης. Επίσης δεν είναι η πρώτη φορά που η Κυβέρνηση αντιμετωπίζει το ζήτημα ως ελληνοτουρκικό και όχι ευρωτουρκικό, μετατρέποντάς το από ευρωπαϊκό σε διμερές. Το είχε κάνει πέρσι τον Μάρτιο με την πρωτοφανή αναστολή της δυνατότητας κατάθεσης αιτήματος Διεθνούς Προστασίας οριζόντια και το κάνει και τώρα απορρίπτοντας στο στάδιο της εξέτασης του απαράδεκτου τις αιτήσεις ασύλου για όσους προέρχονται από συγκεκριμένες χώρες καταγωγής.
Ποιος ακριβώς είναι ο στόχος αυτής της πρωτοβουλίας, στην οποία έχουν προβεί μόνο η Ουγγαρία και η Κροατία στην ΕΕ, πέρα από την πλασματική αύξηση του αριθμού των αρνητικών αποφάσεων, ποια είναι η προστιθέμενη αξία;
Είναι στρατηγική επιλογή της κυβέρνησης να μετατρέψει τη χώρα σε "φυλακή απορριφθέντων" δήθεν για να εκβιάσει ΕΕ και Τουρκία, μετατρέποντας ακόμα περισσότερο τα νησιά σε αποθήκες ψυχών;
Για να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά:
1ον) Η Τουρκία είναι συμβαλλόμενο μέρος στην Συνθήκη της Γενεύης του 1951 για τους πρόσφυγες και στο συμπληρωματικό της πρωτόκολλο. Έχει, όμως, θέσει επιφυλάξεις γεωγραφικού περιορισμού. Συγκεκριμένα, η Τουρκία έχει θέσει τον περιορισμό να εξετάζει αιτήσεις ασύλου μόνο για γεγονότα που συνέβησαν στην Ευρώπη. Δηλαδή, για μη Ευρωπαίους πολίτες δεν γίνεται σε καμία περίπτωση αποδεκτό αίτημα ασύλου από το τουρκικό κράτος. Άρα η άρνηση εκ μέρους του ελληνικού κράτους να δεχθεί αίτημα για διεθνή προστασία από μη Ευρωπαίους πολίτες με την αιτιολογία ότι μπορούν να καταθέσουν το αίτημα στην Τουρκία ισοδυναμεί με ουσιαστική παρεμπόδιση στην κτήση καθεστώτος πρόσφυγα και παραβιάζει τις προβλέψεις του άρθρου 38 (περ. ε) της Οδηγίας 2013/32/ΕΕ. Επιπλέον υπάρχει πλήθος καταγγελιών στο Συμβούλιο της Ευρώπης για συστηματική παραβίαση βασικών δικαιωμάτων από πλευράς της τουρκικής κυβέρνησης.
2ον) Η διακριτική μεταχείριση με κριτήριο την εθνοτική καταγωγή δεν συνάδει με τα άρθρα 20 και 21 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ε.Ε. και την αρχή της ίσης μεταχείρισης.
3ον) Καταστρατηγείται η εγγύηση της εξατομικευμένης και δίκαιης κρίσης επί του αιτήματος ασύλου, όπως αυτή ορίζεται στο άρθρο 10 της Οδηγίας 2013/32/ΕΕ καθώς, κατά τα οριζόμενα στην ΚΥΑ, δεν εξετάζεται η ουσία και αποκόπτεται η πρόσβαση στο δικαίωμα της παραγράφου 3α «οι αιτήσεις να εξετάζονται και οι αποφάσεις να λαμβάνονται σε ατομική βάση, αντικειμενικά και αμερόληπτα».
Η Κυβέρνηση της ΝΔ έχει ξεκινήσει από τις πρώτες ημέρες που ανέλαβε ένα διαρκές ξήλωμα της νομοθεσίας για την παροχή ασύλου. Με πρόφαση μια δήθεν νομιμότητα, που στην ουσία της είναι μια ακροδεξιάς κοπής ρητορική, περικόπτει συνεχώς τις εγγυήσεις όσων αιτούνται διεθνή προστασία, αγνοώντας ή και παραβιάζοντας βασικές αρχές του ευρωπαϊκού και του διεθνούς δικαίου.
Στο όνομα ενός δόγματος γενικής αποτροπής καταδικάζει όχι μόνο τους ανθρώπους που προσπαθούν να σώσουν τη ζωή τους από το να πάρουν το καθεστώς του πρόσφυγα, αλλά και την χώρα να καταδικαστεί από το ΕΔΑΔ, όπως έγινε και με άλλες χώρες που έχουν εφαρμόσει παρόμοιους περιορισμούς. Πρωταρχικά όμως προσβάλει τον ελληνικό λαό που σε εποχές δύσκολες, με την οικονομική ύφεση σε έξαρση, υπήρξε παγκόσμιο παράδειγμα αλληλεγγύης και ανθρωπισμού.
