Τέσσερα χρόνια πριν, Δεκέμβρης του 08 τότε, ένα σχολικό αφήνει μερικά παιδιά διπλά σε μια πλατεία, λυκειόπαιδα τότε. Τα παιδιά απομακρύνονται -νωρίς το απόγευμα ήταν- ο Αλέξανδρος παίρνει μια μπύρα, ανάβει τσιγάρο και κάθεται μόνος του στην πλατεία. Δυο συμμαθητές φεύγοντας τον βλέπουν και αναρωτιούνται τι να τον βασανίζει. Το ίδιο βράδυ οι δυο συμμαθητές είναι σε σχολείο φίλης τους όπου έχει συναυλίες και εκδηλώσεις. Λίγο πριν τις 11 χτυπάει το τηλέφωνο ενός παιδιού, μιλάει για ένα λεπτό και μετά πετάει κάτω το τηλέφωνο. Ο φίλος του ο Αλέξανδρος είχε πυροβοληθεί στα Εξάρχεια και τελικά απέπνευσε. Οι δυο συμμαθητές -ο Κωστής και η Φρατζέσκα- σοκάρονται, δεν έχουν καταλάβει για ποιον Αλέξανδρο πρόκειται. Το ίδιο βράδυ ξεκινούν ταραχές στα Εξάρχεια, όπου έγινε και η δολοφονία. Την επόμενη μέρα, και ενώ οι ταραχές συνεχίζονται, μαθαίνουν ότι ο Αλέξανδρος πυροβολήθηκε από αστυνομικό εν ώρα υπηρεσίας, ότι ο Αλέξανδρος δεν είχε διαπράξει κάποιο αδίκημα, ότι ο Αλέξανδρος ήταν ο συμμαθητής τους. Το σχολείο τους ενημερώνει ότι θα παραμείνει κλειστό τη Δευτέρα και την Τρίτη.
Ο 15χρονος Αλέξανδρος έχει πέσει νεκρός από πυρά αστυνομικού στα Εξάρχεια, η νεολαία εξεγείρεται. Μαθητές, φοιτητές, ολόκληρη η γενιά του είναι στους δρόμους, διαδηλώνει, εξεγείρεται. Τα αίτια της δολοφονίας πολλά, η ασταθής ψυχική κατάσταση του εν ώρα υπηρεσίας ειδικού φρουρού, οι αναρχικοί και οι αριστεροί που συχνάζουν στα Εξάρχεια και μεταχειρίζονται από την αστυνομία ως ειδική και επικίνδυνη κατηγορία πολιτών, η συνείδηση των σωμάτων ασφαλείας ως προσωποποίηση του κράτους, το ίδιο το κράτος που για να επιβάλλεται όπου δεν μπορεί να επιτάξει συναίνεση, δημιουργεί και αξιοποιεί τέτοιους μηχανισμούς καταστολής και επιβολής, το σύστημα - ο καπιταλισμός- που για να αναπαράγεται αξιοποιεί και δημιουργεί ένα τέτοιο κράτος.
Η εξέγερση θα κρατήσει μερικές μέρες, χιλιάδες μαθητές φοιτητές και νεολαίοι βγαίνουν απ΄ τα σπίτια τους, κλείνουν δρόμους, διαδηλώνουν σε αστυνομικά τμήματα. Οι πορείες διαρκούν ολόκληρες μέρες, ενώ καθημερινά επικρατεί ένταση στο κέντρο της Αθήνας, με την κυβέρνηση και την αστυνομία να μην μπορούν να διαχειριστούν την κατάσταση. Δηλώνουν την αντίθεση τους στην άδικη δολοφονία του Αλέξανδρου, μια δολοφονία που έκανε έστω και ακουσία το ίδιο το σύστημα. Η γενιά του θα βρεθεί για πρώτη φορά στους δρόμους, θα σπάσει την απάθεια, θα διεκδικήσει μια άλλη κανονικότητα, όπου σ' αυτήν ο Αλέξανδρος δεν θα είχε πεθάνει.
Η εξέγερση του Δεκέμβρη του 08 έδειξε ότι για να φανερωθούν οι αντιθέσεις του συστήματος αρκεί ένα μεμονωμένο γεγονός, και μια ολόκληρη γενιά μπορεί να οδηγηθεί σε εξέγερση, ότι το σύστημα, ακόμα και χωρίς κρίση στους δείκτες της οικονομίας, δεν συναινεί με τους από κάτω αλλά εκβιάζει τη συναίνεση τους. Η εκμετάλλευση και η καταπίεση του συστήματος δεν βρίσκεται στα βιβλία κάποιων ειδικών, διαβασμένων ή αριστερών, αλλά στην ιδία την κοινωνία, στις κοινωνικές και εξουσιαστικές σχέσεις, στις σχέσεις παραγωγής. Τέσσερα χρόνια μετά, το ίδιο το σύστημα είναι σε κρίση, -οι από κάτω- τα πληττόμενα κομμάτια της κοινωνίας, έχουν βιώσει σκληρά οικονομικά μέτρα, ακραία καταστολή, και η συναίνεση έχει ολοκληρωτικά χαθεί. Το σύστημα και οι κυρίαρχοι του, επιβάλουν με εκβιασμούς, ψέματα και καταστολή, την πολιτική που επιχειρεί να επιλύσει την κρίση τους σε βάρος των υποτελών, σε βάρος του κόσμου της εργασίας. Το σύστημα με το νεοφιλελεύθερο υπόδειγμα που ακολουθεί, έχει δολοφονήσει μερικές χιλιάδες ακόμα, άλλους σε καταστολή κινητοποιήσεων και άλλους στερώντας τους το μέλλον και το παρόν και οδηγώντας τους στην αυτοκτονία. Έχει στερήσει το μέλλον από μια ολόκληρη γενιά και έχει διαλύσει το παρόν από τον κόσμο της εργασίας, από την συντριπτική πλειοψηφία, από τους υποτελείς.
Η επίθεση του κεφαλαίου όμως δεν έχει μείνει αναπάντητη. Οι κινηματικές διαδικασίες που έχουν αναπτυχτεί στα χρόνια του μνημονίου είναι πολλές και πολύμορφες. Από το κίνημα δεν πληρώνω στις πανεργατικές απεργίες, στον αγώνα για το ΧΥΤΑ στην Κερατέα, μετά στο Σύνταγμα, στις κινητοποιήσεις για το νόμο-πλαίσιο, στην απεργία των χαλυβουργών, στο κίνημα χωρίς μεσάζοντες, στον αγώνα για την εξόρυξη χρυσού στη Χαλκιδική, στα κινήματα αλληλεγγύης και αυτοδιαχείρισης χώρων δουλειάς και εργοστασίων. Τα κινήματα ήταν -και είναι- ο καταλύτης στον κατακερματισμό των πολιτικών δυνάμεων που είναι πρόθυμες να εξασφαλίσουν την αναπαραγωγή του συστήματος με αυτόν τον τρόπο, σε βάρος των πολλών, αντιδημοκρατικά και χωρίς συναίνεση. Τα κινήματα, μοχλός της ταξικής πάλης είναι που θα καθορίσουν και την έκβαση της. Το Δεκέμβρη του 08 φάνηκε ότι δεν είναι η ωρίμανση των συνθηκών και η δράση της πρωτοπορίας οι μοναδικοί παράγοντες που μπορούν να κάνουν τους υποτελείς να εξεγερθούν, να διεκδικήσουν έναν άλλο κόσμο.
Η εξέγερση του Δεκέμβρη του 08 τελείωσε γρήγορα, άφησε πίσω της καμένα σπίτια και αυτοκίνητα, ανοιγμένα και σπασμένα μαγαζιά, ένα νεκρό και μια ολόκληρη γενιά να βγαίνει για πρώτη φορά στο δρόμο και να διεκδικεί έναν άλλο κόσμο, να σπάει το υπόδειγμα της απάθειας και του ατομικού δρόμου και να αγωνίζεται για δικαιώματα και κεκτημένα. Να βροντοφωνάζει ότι οι ανθρώπινες ζωές δεν είναι αναλώσιμες και πως ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός.
Ο Κωστής δεν έμαθε ποτέ τι απασχολούσε τον Αλέξανδρο εκείνο το απόγευμα, κατέβηκε πρώτη φορά σε πορεία εκείνη την Πέμπτη και αν και δεν ακολούθησαν όλοι οι συμμαθητές του τον ίδιο δρόμο, κατάλαβε πως έτσι διεκδικείς και έτσι επιβάλλεις το δίκιο σου σε αυτήν την κοινωνία.
