Στις 28 Αύγουστου του 1963, στην Ουάσιγκτον, και μπροστά σε πάνω από 250 χιλιάδες ανθρώπους, ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ μας εκμυστηρεύτηκε το δικό του όνειρο.

Μας είπε πως έχει ένα όνειρο, ένα όνειρο για τα τέσσερα παιδιά του που ήθελε μια μέρα να ζήσουν σε ένα έθνος, όπου δε θα κρίνονται από το χρώμα του δέρματος τους, αλλά από το περιεχόμενο του χαρακτήρα τους...

57 χρόνια μετά από αυτή την ιστορική ομιλία, και την αφύπνιση των αντιρατσιστικών αισθημάτων , ακόμα δολοφονούν τα "Παιδιά" του κρίνοντας τα απλά και μόνο από το χρώμα τους.

Ο ρατσισμός είναι εδώ, είναι δίπλα μας και δεν έφυγε ποτέ...ούτε για μία στιγμή.

Στην Αμερική των "δικαιωμάτων και της ανεξαρτησίας" , κάποιοι νιώθουν ακόμα αφέντες, και φέρονται απάνθρωπα σε ανθρώπους μόνο και μόνο επειδή έχουν άλλο χρώμα στο δέρμα τους...και έτσι ο κόσμος συνεχίζει να βλέπει μια τεράστια μερίδα λευκών να κακοποιούν και να δολοφονούν Αφροαμερικανούς εν' ψυχρώ, έχοντας την φαντασίωση πως αυτές οι ζωές που αφαίρεσαν τους ανήκουν σα να είναι κάποιο εμπόρευμα, η λες και τις έχουν αγοράσει σε κάποιο σκλαβοπάζαρο για μερικά δολάρια όπως έκαναν οι πρόγονοι τους.

Όλοι όσοι λοιπόν πιστεύουν στην ισότητα έχουν μία και μόνο ευχή...εύχονται να βγει αληθινή κάθε λέξη από την ιστορική ομιλία του Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ, εύχονται να έρθει η μέρα που ο ρατσισμός δεν θα υπάρχει πλέον δίπλα μας είτε είναι στην Αμερική, είτε είναι στην Ελλάδα, είτε σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου.

Όλοι όσοι πιστεύουν στα δικαιώματα έχουν ένα όνειρο, ένα όνειρο αδελφοσύνης, ένα όνειρο που κανείς δεν θα κρίνεται από το χρώμα του δέρματος του, από τη θρησκεία του, από το φύλο η την σεξουαλική του ταυτότητα.

Όλοι όσοι πιστεύουν στα δικαιώματα είναι αδέρφια όσο μακριά η κοντά και αν βρίσκονται, πονάνε όταν χάνουν έναν αδερφό η μια αδερφή τους...πονάνε γιατί δεν αντέχουν άλλο το άδικο, πονάνε γιατί δεν μπορούν πλέον μετά από τόσες δεκαετίες να βλέπουν ξανά και ξανά το ψέμα να κυριαρχεί παντού...ένα ψέμα που κάθε φορά είναι διατυπωμένο διαφορετικά για να καλυφθούν οι ανάλογες περιστάσεις.

"Ήταν μαύρος"
"Ήταν γκέι"
"Τα ήθελε"
"Το πρεζάκι θα πιστέψεις"
"Ήταν μουσουλμάνος"
"Ήταν Εβραίος"

Γι'αυτό πονάνε όλοι όσοι πιστεύουν στα δικαιώματα των ανθρώπων, γιατί νιώθουν το άδικο αλλά και γιατί δεν ξεχνάνε και κάτι άλλο που είχε πει ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ:

Μην ξεχνάτε ότι όλα όσα έκανε ο Χίτλερ στη Γερμανία ήταν σύμφωνα με το νόμο…

Μην ξεχάσετε κι εσείς λοιπόν ούτε για μία στιγμή τα λόγια του, όπως να μην ξεχάσετε ποτέ πως κάποιοι ζουν για να κάνουν πράξη τις πρακτικές του Χίτλερ...και όταν το κάνουν νιώθουν δύναμη, μια δύναμη που είναι στο δικό μας χέρι να τους την στερήσουμε...όχι με τον δικό τους τρόπο, γιατί εμείς δεν θα γίνουμε ποτέ τέρατα σαν και αυτούς, αλλά με τον ένα και μοναδικό τρόπο που έχουμε...την αδελφοσύνη την αλληλεγγύη και την αγάπη.

Και κάποια στιγμή σίγουρα το φως θα νικήσει το σκοτάδι του φασισμού, του ρατσισμού, και της απανθρωπιάς.