Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη στα εγκαίνια του εκλογικού περίπτερου του Γαβριήλ Σακελλαρίδη, υποψήφιου δημάρχου Αθήνας με την Ανοιχτή Πόλη. Εκείνη τη βραδιά υπήρχε πολύς κόσμος στα Προπύλαια. Είχαν έρθει για να εκφράσουν την υποστήριξή τους σ’ ένα υποψήφιο δήμαρχο που όλοι γνωρίζουν τις ευαισθησίες του, τη δεδομένη θέλησή του (και αυτού και των ακτιβιστών που τον πλαισιώνουν) να αλλάξουν επιτέλους τα πράγματα στο δήμο της Αθήνας.

Τράβαγα φωτογραφίες και όπως όλοι οι φωτογράφοι αναζητούσα διάφορες οπτικές γωνίες. Πλησίαζα και απομακρυνόμουν διαρκώς από το εκλογικό περίπτερο. Κάποια στιγμή απομακρύνθηκα γύρω στα εκατό μέτρα για να βάλω στο πλάνο τις μακριές σκιές του πλήθους που ήταν κόντρα στο φως των στύλων της ΔΕΗ.

Και τότε τον είδα. Κοιμόταν σ’ ένα παγκάκι με γυρισμένη την πλάτη του σε μένα. Πήγα κοντά, έσκυψα στα γόνατα για να έχω ένα χαμηλό πλάνο.

Μου κόπηκε η ανάσα! Ο αέρας έφερνε την πυκνή, όξινη οσμή των κάτουρων. Η περιοχή γύρω του χρησίμευε και ως δημόσιο ουρητήριο. Τράβηξα τη φωτογραφία γρήγορα και απομακρύνθηκα.

Έκανα ώρα για να ηρεμίσω.

Να γιατί πρέπει να αντιδράσουμε ενεργητικά όσοι ακόμα δεν έχουμε καταπέσει στον κοινωνικό Καιάδα. Το οφείλουμε σε όσους «δεν τα κατάφεραν». Αυτό είναι το δικό μας χρέος…