Το ελληνικό πρόβλημα αναδεικνύεται σε κεντρικό ζήτημα της γερμανικής προεκλογικής αντιπαράθεσης. Ο Σόιμπλε έσπευσε να ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να γίνει κούρεμα του ελληνικού χρέους, παρά μόνον να δοθεί νέο δάνειο με νέους σκληρούς όρους. Αποδεικνύεται μάλιστα ότι το μεγαλύτερο μέρος του νέου δανείου θα προέρχεται από τη μετατροπή - υπεξαίρεση των 10-14 δισ. ευρώ των πόρων του ΕΣΠΑ. Οι πόροι αυτοί θα έδιναν μικρή έστω δυνατότητα μιας κάποιας "ανάταξης" της ελληνικής οικονομίας, αλλά τώρα θα διατεθούν στην πληρωμή τοκοχρεωλυσίων και την κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού.
Το ενδεχόμενο νέου κουρέματος αποκλείεται διότι, με δεδομένο ότι οι δανειστές είναι πλέον τα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης, πρέπει να εγκριθεί από τα Κοινοβούλια. Πράγμα εξαιρετικά δύσκολο. Ίσως μόνον η ΕΚΤ μπορεί να ελαφρύνει το δημόσιο χρέος υπολογίζοντας τα 50 δισ. ευρώ για την ανακεφαλαιοποίηση ότι επιβαρύνουν μόνον τις τράπεζες και όχι τη χώρα. Οι εξελίξεις αυτές, σε συνδυασμό με τη χρεωκοπία του Μνημονίου, οδηγούν τη Γερμανία να επισπεύσει τις αποφάσεις για νέα δεσμά της χώρας. Όπως συνέβη και επί κυβερνήσεως Παπαδήμου, η Γερμανία ζητεί να "συμφωνηθεί" νέο Μνημόνιο με την παρούσα κυβέρνηση, ώστε να δημιουργηθούν τετελεσμένα (οι περιβόητες διεθνείς υποχρεώσεις...) και "αναχώματα" στην ολοένα και επικρατέστερη περίπτωση να αναδειχθεί κυβέρνηση της Αριστεράς. Και η μεν Μέρκελ κάνει τη δουλειά της. Ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος γιατί παρακολουθούν άφωνοι και αποσβολωμένοι; Καθώς έχουν εναποθέσει στη Μέρκελ το πολιτικό μέλλον τους, το πιθανότερο είναι τελικά να υποταχθούν. Ο Βενιζέλος παρλάρει για την ανάγκη "νέας εθνικής συμφωνίας". Προφανώς θα γραφεί κι αυτή από τους πιστωτές στο Βερολίνο!
Στην Κέρκυρα ο Αλ. Τσίπρας επανέλαβε ότι η κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας θα καταργήσει το Μνημόνιο και προδιέγραψε την αριστερή κυβερνητική πρόταση σχετικά με τη διαχείριση του χρέους και την ανάπτυξη. Η σημερινή κυβέρνηση στερείται δημοκρατικής νομιμοποίησης να υπογράψει νέο Μνημόνιο. Οποιαδήποτε διαπραγμάτευση (όχι φάρσα...) απαιτεί νέα λαϊκή εντολή. Μόνον κυβέρνηση της Αριστεράς μπορεί να εμπνεύσει δυναμικά μια νέα πανευρωπαϊκή λύση του δημόσιου χρέους και την ήττα της λιτότητας.
Για να καταστεί πραγματικότητα αυτή η προοπτική, χρειάζεται να υπάρξει συντόμως πολιτική ανατροπή. Κι αυτό το αίτημα για εκλογές τώρα δεν συνιστά υπεκφυγή ή "ανάθεση", αλλά αποτελεί έκφραση της λαϊκής συμμετοχής και ανταπόκριση στο επείγον αίτημα της κοινωνίας να σταματήσει η καταστροφή. Με τη "φόρα" των κοινωνικών κινητοποιήσεων (αυτή την περίοδο υπάρχει αναβρασμός στην εκπαίδευση, την υγεία και την τοπική αυτοδιοίκηση), η εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ θα καταστεί περισσότερο ισχυρή, εν όψει μάλιστα της λυσσασμένης αντίδρασης που θα υπάρξει από το μνημονιακό μπλοκ με τη συνεπικουρία της Ακροδεξιάς, πριν και μετά τις εκλογές. Το μνημονιακό κατεστημένο σχεδιάζει ακόμη και νέα κυβέρνηση, συνέχεια της σημερινής. Προφανώς λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο!
Το ελληνικό δίλημμα για τη Μέρκελ, λοιπόν, δεν είναι στενά η εξυπηρέτηση του χρέους, αλλά ευρύτερα η ανάσχεση της λαϊκής δυναμικής, που η ραχοκοκαλιά της είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Γι' αυτό το Βερολίνο ρισκάρει και προχωρεί σε προεξαγγελίες για νέα σκληρά μέτρα που ευτελίζουν το success story του Σαμαρά. Το σημαντικότερο για τις κυρίαρχες ευρωπαϊκές ελίτ είναι να διαμορφωθούν τελεσίγραφα από την Ελλάδα με τη συνενοχή της κυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου.
Αναδημοσίευσης από avgi.gr
