Τις φωτογραφίες σχολιάζει ο Πρόδρομος Σεϊτανίδης:

Καλοκαίρι. Στο καφενείο του χωριού. Κάτω απ' τις μουριές. Από το διπλανό τραπέζι ένας συγχωριανός μου γκρινιάζει: «μας ψεκάζουν, γι' αυτό δεν ξεσηκωνόμαστε...». Ξυπνάει μέσα μου το διαβολάκι της κοινής λογικής: «Και στην Πόλη; Γιατί ξεσηκωθήκανε για να μην κοπούν δέκα δέντρα;» Είναι οι μέρες των αγώνων στο πάρκο Γκεζί. Χωρίς να τα χάσει στιγμή, ο συνωμοσιολόγος γείτονας μού απαντά: «Α, άλλο εκεί... Εκεί είναι Τούρκοι! Καταλαβαίνεις...» Καταλαβαίνω πως η ανθρώπινη βλακεία αποδεικνύεται γι' άλλη μια φορά απέραντη, όπως είχε πει κι ο Αϊνστάιν, και αποχωρώ διακριτικά από τη συζήτηση.

Όταν ο άνθρωπος δεν θέλει να ξεσηκωθεί, θα επικαλεστεί τους αεροψεκασμούς, την παρέμβαση του διεθνούς εβραϊκού λόμπι και την παντοδυναμία της λέσχης Μπίλντενμπεργκ. Άμα, όμως, θέλει να ξεσηκωθεί, θα ξεσηκωθεί κι ας τον ψεκάζουν. Με δακρυγόνα ή αντλίες νερού, για να μην παρεξηγούμαι...