Στο ζήτημα της μεταφοράς της αρμοδιότητας της διαχείρισης των απορριμμάτων από τους δήμους των Περιφερειών Νοτίου Αιγαίου και Ιονίων Νήσων (εξαιρείται περιέργως η Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου…), ο κ. Γρηγοριάδης εξηγεί το νέο καθεστώς. Ο Ειδικός Περιφερειακός Διαβαθμιδικός Φορέας Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων, όπως θα ονομάζεται, θα είναι Ανώνυμη Εταιρία ΟΤΑ, «που σημαίνει ότι θα μπορεί να κάνει ό,τι θέλει» έχοντας πλέον στην κυριότητά της όλη την κινητή και ακίνητη περιουσία των λειτουργούντων ΦΟΔΣΑ με έργα που κόστισαν εκατομμύρια ευρώ (εγκαταστάσεις υγειονομικής ταφής αποβλήτων, μονάδες επεξεργασίας αποβλήτων, κέντρο διαλογής ανακυκλώσιμων υλικών κ.α)».
Ο Περιφερειάρχης (ή ένας Αντιπεριφερειάρχης που ορίζεται από τον Περιφερειάρχη), ορίζεται ως Πρόεδρος του 7μελούς ΔΣ, με μέλη δύο εκπροσώπους του Περιφερειακού Συμβουλίου και 4 μόνο μέλη να εκπροσωπούν τους 34 Δήμους, της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου. Η νομοθετική ρύθμιση αναφέρει ότι αρκεί ένας μόνο εκπρόσωπος από ΟΤΑ για απαρτία και σε περίπτωση μη παρουσίας όλων των μελών του ΔΣ, η Περιφερειακή Παράταξη του Περιφερειάρχη θα μπορεί να λαμβάνει και μόνη της τις αποφάσεις. «Χωρίς υπαλλήλους ή διαχειριστική επάρκεια, δε νομίζω ότι αυτή η εταιρεία μπορεί να κάνει κάτι άλλο από το να δώσει τελικά το έργο σε ιδιώτη» αναφέρει ο κ. Γρηγοριάδης προσθέτοντας ότι φυσική συνέπεια είναι η υποτίμηση του θεσμού της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Καμία διαβούλευση δεν προηγήθηκε, μόνο μια επιστολή του Δημάρχου Ρόδου και πρόεδρου της ΠΕΔ Ν. Αιγαίου, ουσιαστικά ένας μόνο άνθρωπος θα έχει τον έλεγχο και θα μπορεί να κάνει ό,τι θέλει στη διαχείριση των απορριμμάτων και των αντίστοιχων έργων.
Αναφορικά με το νομοσχέδιο «Εκσυγχρονισμός Περιβαλλοντικής Νομοθεσίας", ο κ. Γρηγοριάδης αναφέρεται αρχικά σε δύο σημαντικά «μεθοδολογικά» προβλήματα στην συγκεκριμένη περιβαλλοντική νομοθεσία:
Πρώτον, ο μεγάλος κατακερματισμός των διατάξεων με εκατοντάδες νόμους, Υπουργικές Αποφάσεις, Προεδρικά Διατάγματα κ.α. «όπου κανείς δεν μπορεί να βγάλει άκρη και τροφοδοτείται η αυθαιρεσία και η κακή διοίκηση». «Παρόλο που μας λένε ότι το νομοσχέδιο έρχεται να ‘φροντίσει’ τις διαδικασίες, αυτό κάνει κακό ακόμα και στις νόμιμες επενδύσεις. Εκσυγχρονισμός σημαίνει κωδικοποίηση και απλοποίηση των διαδικασιών για τους πολίτες, κάτι που μ’ αυτό το νομοσχέδιο-«κουρελού» των 129 άρθρων μόνο επιδεινώνεται».
Δίνοντας ένα παράδειγμα, ο κ. Γρηγοριάδης αναφέρεται στις αλλαγές που θα επιφέρει το νομοσχέδιο στις ΑΠΕ ενώ δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα το εθνικό Χωροταξικό για τις ΑΠΕ. «Σα να βλέπουμε το δέντρο και αγνοούμε το δάσος» τονίζει.
Δεύτερον, «από την ώρα που το νομοσχέδιο ανέβηκε για δημόσια διαβούλευση μέχρι να πάει στη Βουλή, εκτός από τις αλλαγές , προστέθηκαν 65 νέα άρθρα! Δεν δόθηκε δηλαδή ο απαραίτητος χρόνος και σημαντικοί εκπρόσωποι από περιβαλλοντικές και άλλες οργανώσεις δεν πρόλαβαν καν να τα διαβάσουν».
Μπαίνοντας «βαθύτερα» στις διατάξεις του νομοσχεδίου, ο κ. Γρηγοριάδης αναφέρει ότι «υπάρχει μία τάση να τα δώσουμε όλα για να γίνει η περιβόητη «ανάπτυξη», μια τάση ιδιωτικοποίησης. Όμως δεν είναι αυτή η ανάπτυξη που θέλουμε». Χωρίς να απορρίπτει την ιδιωτική συνεργασία με το δημόσιο για επενδύσεις προς όφελος όλης της κοινωνίας και της οικονομίας, θεωρεί «ότι είναι κοντόφθαλμο και κουτό» να ιδιωτικοποιούνται αλόγιστα τα πάντα. Το θέμα είναι να αξιοποιείται ο δημόσιος χώρος και όχι να υποβαθμίζεται και να τον υποθάλπουμε».
«40 περιοχές Natura βρίσκονται σε περιοχές εξορύξεων, αντίστοιχα λατομικές περιοχές «μπαίνουν» εντός περιοχών Natura» τονίζει αναφερόμενος στο άρθρο 44 το οποίο για πρώτη φορά επιτρέπει ρητά τις έρευνες και εξορύξεις υδρογονανθράκων σε προστατευόμενες περιοχές της χώρας.
Για το άρθρο 110, όπου για πρώτη φορά στερείται από την Τοπική Αυτοδιοίκηση το αναφαίρετο δικαίωμά της να εγκρίνει ή να απορρίπτει βαριές, επικίνδυνες και ρυπογόνες εγκαταστάσεις εξόρυξης υδρογονανθράκων μέσα στις ίδιες τις δημοτικές εκτάσεις, ο ίδιος χαρακτηριστικά επισημαίνει ότι «θα έπρεπε να ξεσηκωθούν και οι πέτρες αφού ουσιαστικά καταργεί την Τοπική Αυτοδιοίκηση». «Καταλαμβάνει δηλαδή μια ιδιωτική εταιρεία δημόσιες εκτάσεις για να κάνει έρευνες και δεν παίρνει καμία άδεια από τον Δήμο».
Πολλά ακόμα αναλύει ο κ. Γρηγοριάδης, ανάμεσα στα οποία το ζήτημα των οικιστικών πυκνώσεων, «κομψή λέξη για τα αυθαίρετα» όπως το χαρακτηρίζει, καθώς και για την κατάργηση των 36 Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών -που είχαν αναδιαρθρωθεί επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ για να μπορούν αποκεντρωμένα να καλύψουν ευρύτερες περιοχές- με σκοπό να φτιαχτεί τώρα ένας κεντρικός φορέας (ΟΠΥΠΕΚΑ) που θα ελέγχει όλες τις προστατευόμενες περιοχές υποβοηθούμενος από 24 μονάδες διαχείρισης κυρίως γνωμοδοτικού χαρακτήρα. Αν δεν προχωρήσει αυτό σε μια θετική κατεύθυνση, το αποτέλεσμα θα είναι «ένα ξέφραγο αμπέλι» και περιοχές θα μείνουν απροστάτευτες» τονίζει.
