Μιλώντας σήμερα στο ραδιοφωνικό σταθμό Αθήνα 984 (Φ.Ζαγορίτου), ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ-EKM Δ. Παπαδημούλης δήλωσε, μεταξύ άλλων, τα εξής:

Ο Μανώλης Γλέζος είναι ιστορία, κόσμημα, όχι μόνο για την παράταξή μας αλλά για όλη τη χώρα, ως σύμβολο της Αριστεράς, της εθνικής αντίστασης και ενός γνήσιου πατριωτισμού. Όταν μετασχηματίζουμε την πολιτική συμμαχία που ήταν μέχρι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ σε ένα ενιαίο, δημοκρατικό κόμμα, υλοποιώντας την απαίτηση και την εντολή του κόσμου του ΣΥΡΙΖΑ, είναι προφανές ότι κανείς δεν μπορεί με το ζόρι να υποχρεώσει κάποιον να ενταχθεί σ’ αυτό το κόμμα, αν δεν το επιθυμεί. Το βέβαιο είναι ότι και σ’ αυτήν την περίπτωση, θα βρεθούν τρόποι συναγωνιστικής και συντροφικής συνεργασίας ανάμεσα σε όσα πρόσωπα ή συνιστώσες δεν θελήσουν να ενταχθούν στο ενιαίο κόμμα. Σκοπός άλλωστε του νέου ΣΥΡΙΖΑ είναι να διατηρήσει και να ενισχύσει τις συνεργασίες του, χωρίς τις οποίες δεν μπορεί να πετύχει το βασικό του στόχο που είναι να ηττηθεί η πολιτική του Μνημονίου και μια νέα κυβέρνηση με κορμό το πρόγραμμα και τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ. Κατά συνέπεια, αυτά που μας ενώνουν είναι περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν και θα βρούμε τρόπο να διατηρήσουμε δεσμούς συντροφικής και συναγωνιστικής συνεργασίας ακόμη και με όσους δεν επιλέξουν την ένταξη στον ενωμένο ΣΥΡΙΖΑ.

Ο τόπος χρειάζεται κυβέρνηση με «κότσια» να πει «δεν πάει άλλο»

Έχουμε δεδομένα τα αδιέξοδα, τη ζημιά στην οικονομία και την καταστροφή στην κοινωνία που προκαλεί το Μνημόνιο. Αυτό που χρειάζεται ο τόπος είναι μια κυβέρνηση που να έχει τα «κότσια» να βάλει στο τραπέζι το «δεν πάει άλλο» και να διεκδικήσει ένα νέο, ουσιαστικό «κούρεμα» του δημόσιου χρέους, χωρίς το οποίο δεν είναι δυνατό να ορθοποδήσει η κοινωνία και η οικονομία. Αυτό το ομολογεί ακόμη και το ΔΝΤ αλλά δεν το διεκδικεί η σημερινή κυβέρνηση. Από εκεί και πέρα, είναι ολοφάνερο ότι σε μια διαπραγμάτευση, για να πετύχεις τους στόχους σου, πρέπει να έχεις την πολιτική βούληση και τα αναγκαία στηρίγματα, εσωτερικά και διεθνή. Εμείς γι’ αυτό εργαζόμαστε. Για να πείσουμε περισσότερο και περισσότερους και μέσα στην Ελλάδα και διεθνώς, για να πάρουμε την εντολή από τον λαό μέσω της κάλπης και για να αποκτήσουμε συμμαχίες και με άλλες δυνάμεις του ευρωπαϊκού Νότου, της εργασίας και της ευρύτερης Αριστεράς σε κεντρική και ανατολική Ευρώπη. Κανονικά, και η σημερινή κυβέρνηση θα έπρεπε να αναζητά τέτοιες συμμαχίες, αντί να είναι προσδεδεμένη ως καλός μαθητής στο άρμα της πολιτικής Μέρκελ.