Η κρίση φαίνεται να αλλοίωσε τα αμιγώς αστικά χαρακτηριστικά του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών (ΣΕΒ), κυρίως όπως αυτά ορίζονται με όρους ηγεμονίας (δηλαδή συμπεριλαμβανομένου όχι μόνο του φυσικού αλλά και του πολιτισμικού κεφαλαίου). Και ενώ μια τέτοια αλλοίωση ήταν αναμενόμενη μετά την ενέργεια του Συνδέσμου να μετονομαστεί από Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων σε Σύνδεσμο Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών, ωστόσο για πολλούς φάνταζε διαχειρίσιμη. Αντίθετο όμως είναι το συμπέρασμα που απορρέει, μελετώντας τις αναλύσεις, στις οποίες κατά τακτά χρονικά διαστήματα προβαίνει ο εν λόγω σύνδεσμος, μέσω του εβδομαδιαίου δελτίου, με χαρακτηριστικό το πρόσφατο παράδειγμα της ανάλυσης σχετικά με τα αίτια της αυτοαπασχόλησης στην Ελλάδα.
Πιο συγκεκριμένα, ο Σύνδεσμος διαβάζει τα υψηλά ποσοστά αυτοαπασχόλησης στη Χώρα ως ένδειξη υπανάπτυξης, τα οποία ευνοούνται όπως ισχυρίζεται από μια σειρά κρατικών δυσλειτουργιών.
Παράλληλα, επιχειρεί να προβεί και σε ομογενοποίηση της εγχώριας αγοράς με την Ινδία, χώρα στην οποία επίσης καταγράφονται υψηλά ποσοστά αυτοαπασχόλησης, χωρίς ωστόσο ο σύνδεσμος να λαμβάνει υπόψη ότι η λεγόμενη «κάστα» των αυτοαπασχολούμενων στην Ινδία αποτελεί την άρχουσα τάξη… Παράληψη που έρχεται να καταστήσει «σύμπτωμα» την έλλειψη πολιτισμικού κεφαλαίου.
Ωστόσο, προσπερνώντας την εν λόγω έλλειψη, μια ευθεία αντιπαραβολή από παραδείγματα χωρών με υψηλό ρυθμό ανάπτυξης και παράλληλα υψηλή αυτοαπασχόληση, καθώς και το αντίθετο, δηλαδή σχεδόν ανύπαρκτη αυτοαπασχόληση που συνοδεύονται από χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, δεν θα ήταν ωφέλιμη αφού εύκολα ένας μέσος νους μπορεί να παραλληλίσει τις εργασιακές σχέσεις και την αντίστοιχη ανάπτυξη σε χώρες όπως το Μπαγκλαντές…
Αυτό όμως που προκαλεί εντύπωση δεν είναι η προώθηση συγκεκριμένου οικονομικού μοντέλου από πλευράς του Συνδέσμου – είναι αναμενόμενο- αλλά οι όροι με τους οποίους επιχειρεί να ηγεμονεύσει.
Και ενώ ως πρωταρχικό σκοπό στην αποστολή του έχει την ηγεμονία και τη γνώση, όπως διαφαίνεται από τις αναλύσεις που δημοσιεύει, δεν μπόρεσε να θωρακίσει τη γνώση που απαιτείται προς όφελος της ηγεμονίας και των οικονομικών του συμφερόντων του, άλλα παρασύρθηκε απ’ το περιρρέον πνεύμα του επιστημονισμού.
Διότι η μεθοδολογία βάσει της οποίας γίνονται οι αναλύσεις και παράγεται η γνώση του Συνδέσμου, είναι ευρέως διαδεδομένη στους κύκλους των οικονομικών επιστημών και συνηθίζεται να χρησιμοποιείται για τη διασφάλιση της βιωσιμότητας σε όλο τα φάσμα της επιχειρηματικότητας συμπεριλαμβανομένων και των πολύ μικρών επιχειρήσεων όπως τα συνοικιακά παντοπωλεία.
Συνεπώς, με ευκολία συμπεραίνει κανείς πως η εν λόγω μεθοδολογία δεν αρκεί για τη μελλοντική εξασφάλιση της ηγεμονίας του ΣΕΒ. Εξάλλου, μια σύντομη αναδρομή στη γνώση που μας χάρισε η ιστορία αρκεί για να συμπεράνουμε ότι ο διαφωτισμός αποτέλεσε προάγγελο της βιομηχανικής επανάστασης που συνέβαλλε σε τεχνικές, οικονομικές και πνευματικές ανακατατάξεις.
Κατά παράδοση λοιπόν, η μάχη για την ηγεμονία στις σύγχρονες εκβιομηχανισμένες χώρες γίνεται με όρους δυναμικής πνευμάτων ή αλλιώς thinktank, στη γλώσσα της γενέτειρας της βιομηχανικής επανάστασης, και όχι με όρους Μπαγκλαντές…
* Η Βάσω Μουρελά είναι Πολιτικός Επιστήμονας, Σύμβουλος Επιχειρηματικότητας και Επαγγελματικού Προσανατολισμού
