Διάβασα χθες, στο οικονομικό ρεπορτάζ της ΑΥΓΗΣ για τη νέα κυβερνητική αλχημεία όσον αφορά την οικονομική στήριξη των τουριστικών επιχειρήσεων με 420 εκατομμύρια ευρώ, την ώρα που η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είχε εγκρίνει σχετικό πρόγραμμα ύψους 800 εκατομμυρίων. Και ενώ τίποτα πια δεν μας προκαλεί έκπληξη με αυτή την κυβέρνηση, εγώ μια απορία την έχω. Μια απορία σχετικά με τον τρόπο που θα μπορούσε να στηριχθεί ο τουρισμός και τα χρήματα όχι μόνο να πιάσουν τόπο αλλά να πάρει ανάσα κι αυτή η ταλαιπωρημένη κοινωνία.

Γιατί δηλαδή να συζητάμε περί ενός προγράμματος που θα διευκολύνει, λέει, την πρόσβαση σε ρευστότητα για τις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον τομέα του τουρισμού και να μην μιλάμε για μια γενναία επιδότηση εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών ώστε να πάνε διακοπές και να στηρίξουν με ζεστό και καθαρό χρήμα αυτούς που δραστηριοποιούνται στον χώρο του τουρισμού;

Γιατί δηλαδή να μην μοιραστούν σε voucher αυτά τα 420 ή, ακόμα καλύτερα, τα 800 εκατομμύρια και να διατεθούν σε όλους αυτούς που ενάμιση χρόνο τώρα έχουν φάει τις καραντίνες και τα lockdown με το κουτάλι και έχει μαυρίσει το μάτι τους μέσα σε τέσσερις τοίχους; Γιατί δηλαδή να μην καταρτισθεί ένα γενναίο πρόγραμμα κοινωνικού τουρισμού με τεράστιο κοινωνικό όφελος για τους πολίτες, που θα μετατραπεί και σε ουσιαστική στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρηματιών του τουρισμού;

Αυτές τις απορίες έχει το φτωχό μου το μυαλό, που, όσο και να μην το θέλω, στο τέλος πάει συνέχεια στο πονηρό, πιστεύοντας πως το συγκεκριμένο πρόγραμμα που επέλεξε και παρουσίασε, έστω και κουτσουρεμένο, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα εξαντληθεί προς όφελος των ξενοδοχειακών κολοσσών, αφήνοντας στο περιθώριο της κρίσης τους μικρομεσαίους και στο σπίτι τους χιλιάδες οικογένειες για δεύτερο συνεχόμενο καλοκαίρι.