Ο υποψήφιος –εκλεγμένος και διορισμένος πλέον– φέρεται να μην είχε ακριβώς τα τυπικά προσόντα ως προς το γνωστικό αντικείμενο της προκήρυξης, αυτό της «Νεοελληνικής Φιλοσοφίας και Κλασικής Φιλοσοφίας της Γλώσσας», ενώ η συντριπτική πλειονότητα των δημοσιεύσεών του δεν φαίνεται να σχετίζεται με την προκηρυχθείσα θέση. Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης ήταν ο ερευνητής γ’ βαθμίδας, ο οποίος δεν προβιβάστηκε, να αναζητά το δίκιο του μέσω της δικαστικής οδού. Σημειώνεται πως όποιος/α προβιβάζεται στη δεύτερη βαθμίδα αποκτά μόνιμη θέση στην Ακαδημία, ενώ υπάρχει και αύξηση του μισθού του/της κατά περίπου 150 ευρώ.
Εισηγητική Επιτροπή, η οποία μάλιστα φέρεται να συγκλήθηκε πλημμελώς, προβίβασε τον Ιούνιο του 2020 τον πρώτο υποψήφιο για τη β’ βαθμίδα ερευνητή του Κέντρου Ερευνας της Ελληνικής Φιλοσοφίας (ΚΕΕΦ). Από τα τρία μέλη της επιτροπής ένα διαχώρισε τη θέση του και αρνήθηκε να συνυπογράψει. Η δε Σύγκλητος της Ακαδημίας Αθηνών, αντί να ορίσει τακτικό μέλος της επιτροπής αξιολόγησης συγκεκριμένο ακαδημαϊκό με γνωστικό αντικείμενο («Συστηματική Φιλοσοφία») συναφές προς το αντικείμενο της επίδικης θέσης, επέλεξε στη θέση του έναν... μητροπολίτη με γνωστικό αντικείμενο μη συναφές («Συστηματική Θεολογία»), γεγονός που γεννά εύλογα ερωτήματα. Αυτό όμως δεν είναι το πιο σοβαρό.
Copy-paste
Στη διάθεση της «Εφ.Συν.» βρίσκονται τόσο το υπόμνημα που κατέθεσε ο υποψήφιος που πήρε την προαγωγή όσο και η εισηγητική έκθεση της Επιτροπής που τον έκρινε. Η ομοιότητα βγάζει μάτι! Η έκθεση ήταν copy-paste το υπόμνημα του ίδιου του υποψηφίου!
Γράφει ο υποψήφιος: «Τα φιλοσοφικά μου ενδιαφέρονται εντάσσονται κυρίως (αν και όχι αποκλειστικά) στο χώρο της αναλυτικής φιλοσοφίας και αφορούν κυρίως ζητήματα περί του τρόπου με τον οποίο τα περιεχόμενα/νοήματα των εμπειρικών μας προτάσεων συνδέονται με την πραγματικότητα κατά τέτοιο τρόπο ώστε να συνιστούν γνώση και να καθίσταται δυνατό να αντιστοιχούν αληθώς στην πραγματικότητα».
Γράφει η εισηγητική έκθεση: «Τα φιλοσοφικά ενδιαφέροντα του κυρίου … εντάσσονται κυρίως στον χώρο της αναλυτικής φιλοσοφίας, και αφορούν θέματα σχετικά με το πώς τα νοήματα των εμπειρικών μας προτάσεων συνδέονται με την πραγματικότητα κατά τέτοιο τρόπο ώστε να συνιστούν γνώση και να καθίσταται δυνατό να αντιστοιχούν αληθώς στην πραγματικότητα».
Ούτε κόμμα δεν άλλαξαν. Διαβάζουμε στη συνέχεια: «Η γενική παραδοχή από την οποία εκκινεί μεγάλο μέρος του έργου μου είναι ότι η σύνδεση του νοήματος, της δικαιολόγησης, και της αλήθειας των εμπειρικών μας προτάσεων με την πραγματικότητα δεν πραγματοποιείται μέσω μιας αδιαμεσολάβητης σχέσης μεταξύ των πρώτων και της τελευταίας».
Γράφει η εισηγητική έκθεση που τον κρίνει: «Η γενική θέση από την οποία εκκινούν πολλές από τις εργασίες του είναι ότι η σύνδεση του νοήματος, της δικαιολόγησης, και της αλήθειας των εμπειρικών μας προτάσεων με την πραγματικότητα δεν συνίσταται σε μια αδιαμεσολάβητη σχέση μεταξύ των πρώτων και της τελευταίας».
Με τον ίδιο, εντελώς αδιαμεσολάβητο τρόπο συνεχίζεται η αντιγραφή και στη συνέχεια, με πάνω από 40 παραγράφους –που εμείς εντοπίσαμε– να είναι copy-paste.
«Καθίσταται σαφέστατο ότι η απόφαση επί του αποτελέσματος της δήθεν αξιολόγησης ήταν προειλημμένη», αναφέρει στο εξώδικό του ο ερευνητής, ο οποίος δεν προήχθη στις κρίσεις. Ο ίδιος αναφέρει πως η ανάδειξη από το Επιστημονικό Συμβούλιο των Ερευνητικών Κέντρων της Ακαδημίας Αθηνών των μελών της Εισηγητικής Επιτροπής και της Επιτροπής Κρίσης έγινε χωρίς να έχει προηγηθεί η προβλεπόμενη κλήρωση μεταξύ των προσώπων του καταλόγου κριτών. Παράλληλα κατηγορεί τη διευθύνουσα του εν λόγω κέντρου της Ακαδημίας πως απέρριψε ως «αντιεπιστημονικές έναν σημαντικό αριθμό δημοσιεύσεών μου, τις οποίες άλλωστε η ίδια είχε κρίνει, επιμεληθεί και συμπεριλάβει στις εκδόσεις του Ερευνητικού Κέντρου».
Επιτεύγματα...
Δεν πέφτει βέβαια κανείς από τα σύννεφα. Η Ακαδημία Αθηνών έχει ιστορικό πολύ σοβαρότερων παραλείψεων για πρόσωπα πολύ μεγαλύτερου ειδικού βάρους. Μπορεί να ξεκίνησε με τον Παλαμά, τον Καραθεοδωρή και τον Νέγρη, ξέχασε όμως κάπου στην πορεία τον Καβάφη, τον Σικελιανό, τον Σεφέρη, τον Εμπειρίκο, τον Καζαντζάκη και τόσους άλλους, ενώ έχρισε ακαδημαϊκό τον πρωθυπουργό της Αποστασίας, Γιώργο Αθανασιάδη Νόβα.
Aυτά είναι βέβαια παλιά σταφύλια με τον όποιο κίνδυνο ισοπεδωτισμού και γενικεύσεων. Ποιος ξεχνά, ωστόσο, τη στάση της στο Μακεδονικό, τις «ελληνοσερβικές φιλίες» στα 90’s ή την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης μετά από καμιά 50ριά χρόνια ή π.χ. τη βράβευση από την Ακαδημία του Κωνσταντίνου Λαλαούνη, (μεταγενέστερα) καταδικασμένου σε 40 χρόνια φυλάκιση για αποπλάνηση ανηλίκων και κατάχρηση ανηλίκων σε ασέλγεια;
Στα πρόσφατα «επιτεύγματά της» η Ακαδημία, που φέρεται να αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα, έφτασε στο σημείο να αξιώνει πρωτοφανώς από 3 εργαζόμενους επί 15 χρόνια στη βιβλιοθήκη να επιστρέψουν δεδουλευμένα, σε μια εξίσου σοβαρή υπόθεση που έφτασε μέχρι τη Βουλή πριν από λίγες μέρες.
