Kυβέρνηση, Τράπεζα της Ελλάδος και τραπεζίτες, θα επιχειρήσουν ένα μεγάλο deal, για τη διαχείριση των «κόκκινων» δανείων, μέσω της δημιουργίας μιας Bad Bank. Όπως αναφέρει το «Έθνος της Κυριακής», στην τελευταία συνάντηση ΤτΕ και Τρόικας στην ατζέντα των συζητήσεων βρέθηκε και το θέμα της δημιουργίας μιας Bad Bank, που θα διαχειρίζεται τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, «με κοινωνικά και οικονομικά κριτήρια».
Νωρίτερα είχε προηγηθεί συνάντηση του πρωθυπουργού Α. Σαμαρά με τον Ευ. Βενιζέλο, τον ΥΠΟΙΚ Γκ. Χαρδούβελη, τον υπουργό Ανάπτυξης Ν. Δένδια, τον διοικητή της ΤτΕ Γ. Στουρνάρα, τον αναπληρωτή ΥΠΟΙΚ Χρ. Σταϊκούρα, τον ΥΦΥΠΟΙΚ Γ. Μαυραγάνη, τον οικονομικό σύμβουλο του πρωθυπουργού Στ. Παπασταύρου και με τους τέσσερις τραπεζίτες- τον Δ. Μαντζούνη της Alpha Bank, τον Α. Τουρκολιά της ΕΤΕ, τον Μ. Σάλλα της τράπεζας Πειραιώς και τον Χρ. Μεγάλο της Eurobank.
Σκοπός της συζήτησης ήταν η ανεύρεση λύσης για την βέλτιστη διαχείριση των «κόκκινων» δανείων. Σύμφωνα με το "Έθνος", η κυβέρνηση στοχεύει σε ανάκαμψη της οικονομίας μέσω αναδιάρθρωσης των επιχειρηματικών κλάδων. Επίσης η δημιουργία της Bad Bank, ελαχιστοποιεί την πιθανότητα να απαιτηθούν νέα κρατικά κεφάλαια για την στήριξη των τραπεζών.
Με βάση τα παραπάνω, έγινε η συνάντηση του πρωθυπουργού με τους οικονομικού παράγοντες και το συμπέρασμα που προέκυψε ήταν ότι η δημιουργία της «κακής» τράπεζας θα ευνοήσει τους δανειολήπτες, τις τράπεζες και την οικονομία. Ως εκ τούτου, ο Α. Σαμαράς και οι συνομιλητές του ανανέωσαν το ραντεβού τους, σε χρόνο μετά το πέρας της συνάντησης της ΤτΕ με την Τρόικα.
Πληροφορίες της εφημερίδας κάνουν λόγο ότι το ΔΝΤ είναι υπέρ της δημιουργίας της Bad Bank και πιέζει προς αυτή τη κατεύθυνση, καθώς γνωρίζει ότι τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια αγγίζουν τα 77 δις. ευρώ. Το μόνο που λείπει για να ξεκινήσει το εγχείρημα, είναι η άποψη της ΕΚΤ και της Κομισιόν.
Πως θα λειτουργεί ο μηχανισμός
Η εξαγορά γίνεται κάτω από την αξία του δανείου και, συγκεκριμένα, σε τιμές μειωμένες κατά τον κίνδυνο επισφάλειας. Στη συνέχεια, προχωρά σε αναδιάρθρωση, ενώ ενδέχεται και να τα διαγράψει. Για να λειτουργήσει μία Bad Bank, θα πρέπει να υπάρχει χρηματοδότηση που θα καλύπτει το ενεργητικό της.
Το μοντέλο αυτό εφαρμόστηκε για τους σκοπούς της τρέχουσας κρίσης στην Ιρλανδία, μετά από συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Ωστόσο, η Ιρλανδία, επειδή δεν είχε δημοσιονομικό πρόβλημα σαν την Ελλάδα, μπόρεσε να το χρηματοδοτήσει.
Στην Ελλάδα, εφόσον λυθεί το θέμα της χρηματοδότησης, τότε η διαδικασία έχει ως εξής:
H Bad Bank θα αγοράσει «μη εξυπηρετούμενα δάνεια» από τις τράπεζες σε χαμηλότερη τιμή από την αξία του δανείου, η οποία θα πρέπει να συμφωνηθεί μεταξύ της Bad Bank και της τράπεζας που πουλάει. Μετά την ολοκλήρωση της πώλησης, οι τράπεζες εγγράφουν στον ισολογισμό τους την εν λόγω ζημία που προκύπτει.
Το ύψος της ζημίας είναι η διαφορά της αξίας του δανείου και της πρόβλεψης που έχουν πάρει για το δάνειο αυτό, αφού συνεκτιμηθεί και η αξία της εγγύησης (ή των εγγυήσεων) που έχει το δάνειο (ακίνητο/α).
Για παράδειγμα, αν για ένα επιχειρηματικό δάνειο, ύψους 10 εκατ. ευρώ, η τράπεζα έχει εγγράψει ζημιές (πρόβλεψη) 5 εκατ. ευρώ και υπάρχει εγγύηση ακινήτου αξίας 5 εκατομμυρίων ευρώ, θα πουληθεί π.χ. στην Bad Bank 4,5 εκατ. ευρώ.
Η νέα ζημία που θα κληθεί να εγγράψει η τράπεζα, θα αντιστοιχεί σε 500.000 ευρώ. Στη συνέχεια, η Bad Bank μπορεί να προχωρήσει σε οποιουδήποτε τύπου αναδιάρθρωση επιθυμεί και να κρίνει εκείνη το βάθος χρόνου που θα περιμένει, μέχρι τη ρευστοποίηση των ακινήτων που έχουν δοθεί ως εγγύηση.
Τα κριτήρια θα παίξουν πολύ σημαντικό ρόλο τόσο στις επιχειρήσεις όσο και στους ιδιώτες και θα σχετίζονται με την πραγματική οικονομική τους κατάσταση και τις δυνατότητες βελτίωσης της κατάστασης αυτής.
Τα οφέλη (;)
Η κρατική Bad Bank θα μπορούσε να δώσει χρόνο στις επιχειρήσεις που έχουν «κόκκινα» δάνεια, μη προχωρώντας άμεσα σε ρευστοποίηση των εξασφαλίσεων.
Σε περίπτωση ανάκαμψης της οικονομίας, κάποιες από αυτές τις επιχειρήσεις θα μπορούσαν να αναβιώσουν, φυσικά σε συνδυασμό με γενναίες αναδιαρθρώσεις, μετοχοποιήσεις των δανείων τους κλπ.
Στην περίπτωση των ιδιωτών, το κράτος θα μπορούσε να επιδείξει ένα «κοινωνικό» πρόσωπο, ώστε οι δανειολήπτες να μην έχαναν άμεσα τα ακίνητα τους.
Οι τράπεζες από την πλευρά τους θα εξυγίαναν τα χαρτοφυλάκια τους, θα βελτίωναν του δείκτες του και παράλληλα θα μπορούσαν να απελευθερώσουν ρευστότητα στην αγορά. Αυτή η τραπεζική ρευστότητα, θα μπορούσε να επανεκκινήσει την ελληνική οικονομία, αφού όμως έχει προηγηθεί αναδιάταξη των επιχειρηματικών κλάδων.
Διαβάστε σχετικά:
