Τις φωτογραφίες σχολιάζει ο Πρόδρομος Σεϊτανίδης:

Ακόμα και οι πιο άμουσοι γνωρίζουμε την αυστηρή -συχνά ταξική- ιεραρχία της συμφωνικής ορχήστρας. Ο μαέστρος είναι ο ένας και μοναδικός ηγέτης. Όλοι παρακολουθούν τη μπαγκέτα του σαν μαγεμένοι. Μόνο που εδώ, η νεαρή μουσικός μαγεύεται από το ραβδάκι του στρουμπουλού μαέστρου, που διευθύνει τα όνειρά της, όχι επειδή της δίνει το ρυθμό αλλά επειδή η μπαγκέτα είναι γλειφιτζούρι. Γιατί η μουσικός είναι παιδί κι αυτή. Όσο κι αν έχει βγει στη δουλειά από τα πιο τρυφερά της χρόνια, στη θέα ενός γλειφιτζουριού, μελαγχολεί. Ο ένας, ευτραφής και μακάριος στην μετά χορηγών ασφάλειά του, ρεμβάζει βρεφικά όνειρα. Η άλλη, πάλι, φορτώνεται το ακορντεονάκι της και συνεχίζει τη ζωή στο σταυροδρόμι της εκμετάλλευσης και της ζητιανιάς.