Aπό την Αυγή:

Αριστείδης Μανωλάκος: Από τα 'παιδία' του '50 στα σημερινά 'παιδία'

«Αυτή η στρατηγική στην Ελλάδα των παθών έχει πάρει κατά καιρούς διάφορες μορφές μετά τον εμφύλιο, όταν διαρρηγνύεται η κοινωνική συναίνεση προς το υπάρχον σύστημα διακυβέρνησης. Αρκεί να θυμηθούμε τη βία του μετεμφυλιακού καθεστώτος και την προπαγάνδα του που έφθασε στη γελοιότητα με τον επικεφαλής της Ασφάλειας, τον Καραχάλιο, να μοιράζει ο ίδιος νύχτα στη Ν. Ιωνία πλαστές προκηρύξεις του ΚΚΕ για να ανακόψει την εκλογική άνοδο της ΕΔΑ το 1958. Ή το εκλογικό πραξικόπημα του '61... Και όταν στο μεσοδιάστημα '58 -'61 αντιπροσωπεία της ΕΔΑ, υπό τον αείμνηστο Ηλία Ηλιού, επισκέφθηκε τον τότε υπουργό Προεδρίας και πρώτο πρόεδρο της μεταπολιτευτικής Δημοκρατίας βενιζελογενή Κωνσταντίνο Τσάτσο, για να διαμαρτυρηθεί για τη βία των κρατικών οργάνων και του παρακράτους, πήρε την απάντηση ότι το καθεστώς δεν θα επιτρέψει στην ΕΔΑ να πάρει με κοινοβουλευτικά μέσα την εξουσία που η κομμουνιστική Αριστερά έχασε με τα όπλα.

Και αργότερα, όταν το αίτημα της δημοκρατίας σάρωνε την Ελλάδα και η χώρα έτεινε προς την κατεύθυνση της δικομματικής διακυβέρνησης, το μόνο σύνθημα που απέμεινε στη Δεξιά για να αντιμετωπίσει την επερχόμενη άνοδο της Ένωσης Κέντρου ήταν αυτό που διαλαλούσαν οι μικροπωλητές λαχείων στην Ομόνοια: Αυτή η δραχμή είναι δική σου, μην αφήσεις κανέναν να σου την πάρει, η απειλή δηλαδή για το σταθερό νόμισμα.

Αυτό το αλήστου μνήμης καθεστώς έμενε να ολοκληρωθεί με τη δικτατορία, που, πέραν όλων των άλλων δεινών που επέφερε, άνοιξε διάπλατα τον δρόμο των αγορών, τη συμπίεση της αμοιβής εργασίας και την αύξηση του επιχειρηματικού κέρδους με σκανδαλώδεις συμβάσεις προσέλκυσης του ξένου κεφαλαίου και την περαιτέρω στρέβλωση της εσωτερικής αγοράς, με τους ξενοδόχους της, τους κατασκευαστές της, τους τραπεζίτες της και τους εφοπλιστές της και κάθε είδους εισαγωγείς και ασφαλιστές.

»Σε αυτή τη βάση, που προϋπέθετε την καταστροφή του παραγωγικού ιστού της χώρας και τη διάχυση της διαφθοράς μέσω του κράτους, στηρίχθηκε το μεταπολιτευτικό καθεστώς. Και πάλι όμως με πρωτεργάτη και ως εθνάρχη τον επανελθόντα Καραμανλή, αλλά χωρίς τον φόβο των τανκς, ολοκληρώθηκε το 1981 ο προδικτατορικός εισηγητικός λόγος του “Βήματος” για τη δικομματική δημοκρατία, με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Παρά την προπαγάνδα ότι οι αγρότες θα χάσουν το βιός τους και παρά την απόπειρα του τότε υπουργού Άμυνας, επίσης βενιζελογενούς και μέντορα του σημερινού πρωθυπουργού, Ευάγγελου Αβέρωφ να εμποδίσει την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία”.

Ο Αριστείδης Μανωλάκος ξεκίνησε εξάλλου την ομιλία του ενθυμούμενος τον Παναγιώτη Κατερίνη, “έναν από τους 30άρηδες του '52, τα 'παιδία', όπως τους αποκαλούσε ο αείμνηστος Γιάννης Πασαλίδης, που οδήγησαν σε εκείνο το μαζικό κόμμα των αγώνων και της κοινωνικής αποδοχής που γειωμένο στην τότε πραγματικότητα έτεινε να δημιουργήσει τους όρους αυτού που αποκαλείται 'ηγεμονία' στο πλαίσιο της νεοφιλελεύθερης δημοκρατίας... (και) είναι η δεύτερη φορά μετά το '58 που η Αριστερά, με δημοκρατικό τρόπο με νέα 'παιδία', αναδείχθηκε σε αξιωματική αντιπολίτευση. Σε αυτήν την Αριστερά έπεσε ο κλήρος να συναρθρώσει τους αγώνες με τις ανάγκες του λαού και διαμορφώνοντας το πιο ευρύ μέτωπο σε όλους τους αρμούς της κοινωνίας και των θεσμών να κερδίσει την εμπιστοσύνη του κόσμου της εργασίας για να κυβερνήσει προς το συμφέρον του και με την ενεργό συμμετοχή και στήριξή του”.

Φωτ.: Αγγ. Καλοδούκας

Από την ίδια εκδήλωση:

N. Παρασκευόπουλος: ο πολιτισμός της μέλισσας, ο πολιτισμός των λύκων

Η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στο Θέατρο Ακροπόλ (κείμενο-φωτογραφίες)

Περισσότερες φωτογραφίες: Ακροπόλ, 11 Φεβρουαρίου 2013