"Είναι σημαντικό να αρχίσουμε να εργαζόμαστε το συντομότερο" ήταν το σύντομο σχόλιο της Άγκελα Μέρκελ τη Δευτέρα σχετικά με τη θετική ψήφο στη συγκρότηση νέου "μεγάλου συνασπισμού" την οποία έδωσε, όπως είχε ανακοινωθεί την προηγουμένη, το 66% της κομματικής βάσης των Σοσιαλδημοκρατών. Η καγκελάριος τόνισε επίσης ότι είναι αναγκαίο η Ευρώπη να ανασκουμπωθεί και η Γερμανία να έχει ισχυρή φωνή, από κοινού με τη Γαλλία και τα άλλα κράτη-μέλη.
Ωστόσο, η έννοια του επείγοντος έχει κατά πολύ σχετικοποιηθεί, αφού το ένα όγδοο της θητείας της νέας κυβέρνησης έχει ήδη ξοδευτεί στις προσπάθειες συγκρότησής της. Αλλά και η "ισχυρή φωνή" που φιλοδοξεί να έχει η Μέρκελ είναι κάτι το συζητήσιμο, όταν οι πάντες αναγνωρίζουν ότι πρόκειται για την αποδυναμωμένη καγκελάριο μιας αποδυναμωμένης κυβέρνησης.
Άλλωστε, στις 177 σελίδες του κυβερνητικού προγράμματος που διαμόρφωσαν Χριστιανοδημοκράτες και Σοσιαλδημοκράτες, και για το οποίο η Frankfurter Allgemeine υποστήριξε ότι "στερείται κάθε φαντασίας", κρύβεται και η ρήτρα επανεξέτασης της συνεργασίας (και του προσώπου του καγκελαρίου) στο μισό της κυβερνητικής θητείας, δηλ. μετά από ενάμιση χρόνο.
Αποτελεί κοινό μυστικό ότι κυριότερη αποστολή του νέου κυβερνητικού σχήματος είναι το να κερδίσει χρόνο – κατά την πάγια τακτική της Γερμανίας στις προκλήσεις της τελευταίας δεκαετίας, η οποία τώρα θα πρέπει να εφαρμοσθεί και στα εσωτερικά της ζητήματα. Να κερδίσει χρόνο, ώστε η μεν Χριστιανοδημοκρατία να οργανώσει τη διαδοχή της Μέρκελ, η δε Σοσιαλδημοκρατία να ορθοποδήσει από την εκλογική καταβύθισή της, και αμφότερες να μεθοδεύσουν την απομάκρυνσή τους από τον "μεσαίο χώρο" προς πιο καθαρές (δεξιές ή αριστερές, αντιστοίχως) ταυτοτικές προτάσεις. Και όλα αυτά, με την ελπίδα ότι εν τω μεταξύ θα έχει ξεθυμάνει η δυναμική που ανέδειξε την δεξιά λαϊκιστική "Εναλλακτική για την Γερμανία" σε αξιωματική αντιπολίτευση, μόλις τέσσερα χρόνια μετά την ίδρυσή της.
Στην πραγματικότητα, η συγκρότηση και νέου "μεγάλου συνασπισμού" κινδυνεύει να επιτύχει το ακριβώς αντίθετο, ήτοι να αποτελέσει μιαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία περαιτέρω αποξένωσης του πληθυσμού από τις κυρίαρχες πολιτικές, αποδυνάμωσης των κομμάτων εξουσίας, ενίσχυσης των λαϊκιστών, κατακερματισμού του κομματικού σκηνικού και αδυναμίας διαμόρφωσης κυβερνητικών λύσεων.
Καθόλου τυχαία, τα μέλη των Σοσιαλδημοκρατών έσπευσαν να εγκρίνουν, παρά τις εσωτερικές τους διαφωνίες, τη συμμετοχή στον κυβερνητικό συνασπισμό υπό το κράτος του πανικού που είχαν δημιουργήσει εν τω μεταξύ δημοσκοπήσεις που έφεραν την απήχηση του κόμματος να περιορίζεται, αν διεξάγονταν και πάλι εκλογές, στο 16-17%, πίσω και από την "Εναλλακτική για τη Γερμανία". Το ότι τα κακά αυτά δημοσκοπικά δεδομένα εμφανίσθηκαν ακριβώς επειδή το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα ετοιμαζόταν και πάλι να ακολουθήσει την πεπατημένη του μεγάλου συνασπισμού, απλώς παραπέμπει στην παροιμιώδη περίπτωση αυτού που συνεχίζει να σκάβει ενώ βρίσκεται μέσα σε λάκκο...
Σε κάθε περίπτωση, ο όποιος θετικός επικοινωνιακός αντίκτυπος προβλεπόταν να προκύψει πανευρωπαϊκά από την απόφαση του 66% των μελών των Σοσιαλδημοκρατών εξανεμίστηκε από τον ισχυρό κραδασμό του ιταλικού εκλογικού αποτελέσματος. Είναι όμως αμφίβολο κατά πόσον το αποτέλεσμα αυτό θα λειτουργήσει στο Βερολίνο ενισχυτικά προς επιλογές περαιτέρω εμβάθυνσης της ευρωπαϊκής ενοποίησης, όπως τις οραματίζεται ο Εμμανουέλ Μακρόν, ή θα κινητοποιήσει φοβικά αντανακλαστικά επερχόμενης "μεταβιβαστικής ένωσης”. Αλλά και σε ένα άλλο επίπεδο, αναρωτιέται κανείς αν η γερμανική ηγεσία έχει τη βούληση ή την αντίληψη να αποτρέψει την πολιτική αποδυνάμωση και τον κατακερματισμό, όταν δεν το καταφέρνει στο εσωτερικό της δικής της χώρας.
Σημειωτέον, δε, ότι αυτή η Ευρώπη και αυτή η Γερμανία καλείται να κινηθεί σε ένα περιβάλλον ολοένα και μεγαλύτερου ανταγωνισμού στο διεθνές σύστημα. Ο εμπορικός πόλεμος που απειλείται από τους δασμούς Τραμπ, η κούρσα εξοπλισμών που απειλείται από τον νέο αμερικανικό δόγμα και την δημοσιοποίηση από τον Πούτιν νέων οπλικών επιτευγμάτων, οι προσπάθειες Ουάσιγκτον, Βρυξελλών και Ανατολικοευρωπαίων να αποτρέψουν την ζωτικού γερμανικού συμφέροντος κατασκευή του αγωγού μεταφοράς ρωσικού φυσικού αερίου Nord Stream2 είναι μερικά μόνο από τα στοιχεία που συνθέτουν αυτό το όλο και πιο συγκρουσιακό περιβάλλον.
