Η είδηση πέρασε στα «ψιλά»: το 2003 ένα 11χρονο τότε κορίτσι έπεσε θύμα βιασμού από πρόσωπο του οικογενειακού της περιβάλλοντος. Χρειάσθηκε να φθάσει στα 15 της για να πάρει το θάρρος να το εκμυστηρευθεί στους γονείς της, το 2007, και να το καταγγείλουν στις αρχές. Το θύμα δικαιώθηκε μόλις πρόσφατα, μετά από 15 ολόκληρα χρόνια -έχοντας φθάσει πλέον στα 29 της- με την τελεσίδικη καταδίκη του βιαστή της.

Ο «Ινδιάνος» ήταν πιο τυχερός. Έμεινε... μόνο 7 μήνες στην φυλακή για δήθεν συμμετοχή στα επεισόδια στην πορεία κατά της καταστολής στην Νέα Σμύρνη, μέχρις ότου αποφυλακισθεί με απαλλακτικό βούλευμα.

Την ίδια στιγμή, οι δύο αστυνομικοί που κατηγορούνται για τον βιασμό μίας 19χρονης στο Α.Τ. Ομονοίας, αφέθηκαν ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους: θα επισκέπτονται το Τμήμα μόνο δύο φορές τον μήνα, αντί για κάθε μέρα. Κάτι είναι κι αυτό…

Ο Δημήτρης Λιγνάδης καταδικάσθηκε σε 12 χρόνια κάθειρξη για δύο βιασμούς ανηλίκων, αλλά το δικαστήριο αποφάσισε να δώσει ανασταλτικό αποτέλεσμα στην έφεσή του και να τον αφήσει ελεύθερο. Μια απόφαση που δεν έχει προηγούμενο στα 190 χρόνια του ελληνικού κράτους.

Ποιο είναι το πρώτο συμπέρασμα που βγαίνει από αυτήν την, ενδεικτική και μόνον, απαρίθμηση των επιδόσεων των δικαστικών αρχών; Αν είσαι «ανώνυμος» απλός πολίτης, πρέπει να περιμένεις πολύ για να δικαιωθείς ‒ και αν. Ωστόσο, οι ρυθμοί ξαφνικά επιταχύνονται, και μάλιστα προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση, αν οι κατηγορούμενοι είναι μέλη του κλαμπ των Αρίστων, προστατευόμενοί του η πραιτωριανοί του. Τα επιλεκτικά αντανακλαστικά ενεργοποιούνται τότε με σχεδόν αυτόματο τρόπο. Να κάτι που περιμένει θεραπεία από μια προοδευτική διακυβέρνηση.   

*  Ο  Γ. Βαρεμένος είναι βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας και αναπληρωτής τομεάρχης Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ.