Δεν ξέρω αν ήταν μία ή περισσότερες οι συναντήσεις του Ζόραν Ζάεφ με την Μαρία Σπυράκη. Δεν ξέρω αν ήταν τυχαία (τυχαίες), ή μήπως προγραμματισμένες και καλά προετοιμασμένες από το διπλωματικό γραφείο του Προέδρου της ΝΔ. Η λογική πάντως οδηγεί στην υιοθέτηση του δεύτερου σκέλους απαντήσεων και στις δύο ως άνω ερωτήσεις. Δεδομένου ότι ένας Πρωθυπουργός, ο οποιοσδήποτε Πρωθυπουργός, έχει συνήθως στις Βρυξέλλες πυκνό πρόγραμμα επαφών, ακολουθείται από πλήθος συνεργατών, και αν συναντήσει τυχαία κάποιον ευρωβουλευτή ή και εκπρόσωπο αντιπολιτευόμενου κόμματος άλλης Χώρας, δεν κάθεται για καφέ και για κουβέντα. Το πολύ- πολύ, αν γνωρίζονται, ν’ ανταλλάξουν ευγενικό χαιρετισμό. Όσο για τη δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου της ΠΓΔΜ, την οποία έκαναν παντιέρα τα φιλικά προς τη ΝΔ μέσα, ότι δεν επρόκειτο για «επίσημη συνάντηση», και βέβαια δεν επρόκειτο για επίσημη συνάντηση, πως θα μπορούσε. Σε κανένα πρωτόκολλο του κόσμου δεν προβλέπονται «επίσημες συναντήσεις» σε café Πρωθυπουργών με εκπροσώπους αντιπολιτευόμενων κομμάτων άλλων χωρών…
Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι προς θάνατον ότι συναντήθηκε η Σπυράκη με τον Ζάεφ. Αν θέλετε ούτε και το γεγονός ότι δεν υπήρξε ενημέρωση επ’ αυτού. Όσο για τον συνήθη, απ’ όλες τις πλευρές, ψόγο περί «μυστικής διπλωματίας», υπερβολές. Εδώ που τα λέμε, «φανερή διπλωματία», όπως την εννοούν όσοι την επικαλούνται, δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει διπλωματία με πλήρη πρακτικά που να δίνονται βήμα-βήμα στη δημοσιότητα. Και προκειμένου για διμερείς διαφορές, το πολύ-πολύ ν’ ανακοινώνεται ο τελικός στόχος, οι κόκκινες γραμμές της κάθε πλευράς, καθώς και οι ημερομηνίες των συναντήσεων. Πάντα υπάρχουν δε και οι μυστικές επαφές, που κρατούνται στο σκοτάδι. Έτσι έχουν τα πράγματα, κι όλα τ’ άλλα είναι φτηνός λαϊκισμός. Ως εκ τούτου, ήταν μάλλον υπερβολική η κυβερνητική απαίτηση για αποπομπή της εκπροσώπου. Στο κάτω-κάτω ό, τι έγινε ήταν με την άδεια (τουλάχιστον…) του αρχηγού. Οπότε ποιος να αποπέμψει ποιον; Ας μην παρασύρεται λοιπόν η Κυβέρνηση στις προσφιλείς στη ΝΔ πρακτικές. Η οποία, κάθε δεύτερη μέρα, με την όποια ευκαιρία ή και χωρίς αυτήν, ζητά την παραίτηση ή την αποπομπή κάποιου υπουργού.
Το ζήτημα εν προκειμένω, δεν είναι αυτές καθ’ εαυτές οι συναντήσεις Ζάεφ-Σπυράκη. Το ζήτημα είναι ο στόχος τους και το περιεχόμενό τους. Και ως προς αυτά μας διαφωτίζουν πλήρως τα πρακτικά του Συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών της ΠΓΔΜ, όπως μας μεταφέρθηκαν μέσω της FAZ, της Καθημερινής και της Εφ. Συν.
Σύμφωνα μ’ αυτά τα πρακτικά λοιπόν στόχος του Κυριάκου Μητσοτάκη ήταν να αποτρέψει την επιτυχή έκβαση της διαπραγμάτευσης, δεδομένου μάλιστα ότι, ως γνωστόν, οι επαφές πραγματοποιήθηκαν πριν καν ξεκινήσουν οι επίσημες συνομιλίες. Προκειμένου, προφανώς, να μην πιστωθεί ο Αλέξης Τσίπρας την εθνική επιτυχία. Εμ βέβαια, όταν η εκπρόσωπος της ΝΔ προειδοποιεί τον Ζάεφ ότι ο Πρωθυπουργός της Χώρας της είναι αναξιόπιστος κι ότι καλά θα κάνει να μην τον εμπιστεύεται. Όταν του λέει ότι καλύτερα να περιμένει να ‘ρθει ο Μητσοτάκης στα πράματα, και τότε μια χαρά θα τα βρουν. Όταν του λέει ότι δεν μπορεί η ΝΔ να ψηφίσει προεκλογικά την όποια συμφωνία επειδή κινδυνεύει με διάσπαση το κόμμα τους. Όταν του λέει ότι ένα από τα προβλήματα για κείνους είναι ότι δεν την ψηφίζουν οι ΑΝΕΛΛ. Και όλ’ αυτά περιλαμβάνονται στα επίσημα πρακτικά της εξιστόρησης των πραγμάτων από τον ίδιον τον Πρωθυπουργό της ΠΓΔΜ. Τα οποία εξ’ άλλου τα είχαμε όλοι μας ακούσει, με διαφορετικά λόγια βεβαίως, τότε στην αρχή της διαπραγμάτευσης. Τότε που το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης πελαγοδρομούσε, ψάχνοντας την «γραμμή». Τα πρακτικά έρχονται απλώς να τα επιβεβαιώσουν. Ε τι άλλο θα χρειαζόταν να δει και ν’ ακούσει κανείς για να πειστεί για το άκρως ιδιοτελές αλλά και απελπιστικά φτηνό και μίζερο των προθέσεων της ηγεσίας της ΝΔ.
Όλα τα παραπάνω ισχύουν είτε ήταν μία είτε περισσότερες οι συναντήσεις. Είτε ήταν τυχαίες είτε προγραμματισμένες και επιμελώς προετοιμασμένες. Σημασία έχει το περιεχόμενο και ο στόχος. Περιεχόμενο καταφανώς μικροκομματικό και κοντόφθαλμο, όσο για τον στόχο, μονάχα πατριωτικό δεν τον λες…
