Στην αγκαλιά της κρητικής γης που τόσο πολύ αγάπησε, αναπαύεται από σήμερα ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Στο κοιμητήριο του Αργουλιδέ στο Ακρωτήρι, δίπλα στην αγαπημένη του σύζυγο Μαρίκα, βρήκε αιώνια γαλήνη με φόντο τα βουνά της Κρήτης και το γαλάζιο του Κρητικού Πελάγους.
Η ταφή του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη έγινε μέσα σε κλίμα γενικού πένθους, οδύνης και συγκίνησης.
Στον χώρο του κοιμητηρίου μπήκαν μέλη της οικογένειας Μητσοτάκη, τα μέλη του κλήρου της Εκκλησίας της Κρήτης, με επικεφαλής τον αρχιεπίσκοπο Κρήτης Ειρηναίο, στενοί συνεργάτες και φίλοι της οικογένειας, πολιτικά πρόσωπα και εκπρόσωποι των αρχών, ενώ πολλοί πολίτες βρισκόταν σε κοντινά σημεία.
Στο κοιμητήριο τελέστηκε τρισάγιο, ενώ με δάκρυα στα μάτια αποχαιρέτισαν τον πατέρα τους τα παιδιά του, Κυριάκος, Ντόρα, Αλεξάνδρα και Κατερίνα, καθώς και τα εγγόνια του.
Την ώρα που η γη της Κρήτης δεχόταν για πάντα τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, στρατιωτικά αγήματα και των τριών όπλων των Ενόπλων Δυνάμεων, υπό τους ήχους της μπάντας του Ναυτικού, απέδιδαν τιμές, ενώ Ριζίτες με πένθιμη ενδυμασία, τραγουδούσαν το αγαπημένο του ριζίτικο τραγούδι, «σε ψηλό βουνό σε ριζιμιό χαράκι κάθεται ένας αετός» καθώς και το ριζίτικο «ο αετός και αν πληγωθεί».
Με μαντινάδες και κρητική λύρα είπαν το τελευταίο αντίο στον εκλιπόντα οι κρητικοί καλλιτέχνες Μανώλης Κονταρός και Νίκος Ζωιδάκης.
«Σήκω επάνω αρχηγέ που πάς αυτή την ώρα» τραγούδησαν εν μέσω χειροκροτημάτων οι δύο καλλιτέχνες.
Κατά την ώρα της ταφής άνδρες της 1ης Μοίρας Αλεξιπτωτιστών έριξαν ριπές.
Πάνω στο φέρετρο, ένα από τα εγγόνια του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη άφησε μια κρητική κατσούνα, ενώ οι παριστάμενοι τραγουδούσαν τον εθνικό ύμνο.
Την ελληνική σημαία με την οποία ήταν σκεπασμένο το φέρετρο παρέδωσε στον πρόεδρο της ΝΔ Κυριάκο Μητσοτάκη, αξιωματικός του στρατού, ενώ τα παράσημα του εκλιπόντα παραδόθηκαν στην κόρη του Ντόρα Μπακογιάννη.
Φωνάζοντας «αθάνατος» και πετώντας λουλούδια στον τάφο, οι παριστάμενοι αποχαιρέτισαν τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.
Η σορός του μεταφέρθηκε στο κοιμητήριο από τον ναό της Αγίας Μαγδαληνής, όπου και είχε εκτεθεί από το βράδυ της Τετάρτης σε λαϊκό προσκύνημα.
Το φέρετρο τοποθετήθηκε πάνω σε κιλλίβαντα πυροβόλου και μέσω των οδών Σκρά και Ακρωτηρίου κατευθύνθηκε με τιμητική πομπή στρατιωτικού αγήματος και βρακοφόρων προς το κοιμητήριο.
Σε πολλά σημεία της διαδρομής υπήρχαν πολίτες που χειροκροτούσαν, φωνάζοντας «αθάνατος» και το όνομα του εκλιπόντος.
Τον τελευταίο χαιρετισμό απηύθυνε η οικογένεια του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στον μεγάλο πολιτικό, που θα ταφεί σε λίγο στο μικρό νεκροταφείο Αργουλιδέ, όπως ο ίδιος επιθυμούσε, ενώ ολοκληρώθηκε η επιμνημόσυνη δέηση, προεξάρχοντος του αρχιεπισκόπου Κρήτης Ειρηναίου, στο ναό της Αγίας Μαρίας Μαγδαληνής, στη Χαλέπα Χανίων.
Ο πρόεδρος της ΝΔ Κυριάκος Μητσοτάκης, οι αδερφές του Ντόρα, Κατερίνα και Αλεξάνδρα, όλα τα μέλη της οικογένειας Μητσοτάκη τον αποχαιρέτησαν, ενώ συγκινητικό ήταν το αντίο της Ντόρας Μπακογιάννη στον πατέρα της.
Η Ντόρα Μπακογιάννη, ανέφερε, μεταξύ άλλων: «Όλη η οικογένεια είμαστε εδώ. Μα πάνω από όλα οι φίλοι σου. Όλοι που μια ζωή ακουμπούσες και ακουμπούσαν πάνω σου. Πολλοί μίλησαν καλά για σένα αλλά δεν είναι ώρα να μιλήσουμε για πολιτική. Είμαστε εδώ να σου πούμε το μεγάλο ευχαριστώ και πικρό αντίο. Σε ευχαριστούμε για την καλοσύνη σου, σε ευχαριστούμε που μας έμαθες να αγαπάμε την Κρήτη, να τιμάμε τις φιλίες μας, το λόγο μας, το χρέος και την ευθύνη μας.
Σε ευχαριστούμε για την πηγαία αισιοδοξία σου. Όταν σου είπα πρόσφατα ότι η χώρα δεν πάει καλά, μου είπες ότι έχεις πίστη πως όλα θα πάνε καλά. Μου είπες να έχω πίστη στους Έλληνες, ότι τους ξέρεις. Μας έμαθες να λυγίζουμε, αλλά να μην σπάμε. Μας μπόλιασες με δύναμη, αλλά που να βρω τη δύναμη να σε αποχαιρετήσω. Ίσως είμαι η πιο ακατάλληλη να μιλώ.
Προσπαθώ να σταθώ όρθια. Δεν χώρεσες ποτέ σε όλα εκείνα που είπαν πως δεν ακούγονται καλά, σε όλες τις μικρότητες και τους μικρούς στα λίγα, στα κρυφά. Δεν χώρεσες γιατί ήσουν ψηλός βλέπεις και το βλέμμα σου δεν ήξερε παρά να απλώνεται.
Περήφανε πατέρα μου σήκω πάνω, σε χρειαζόμαστε λίγο ακόμα».
Παρόντες ήταν ο επικεφαλής του Ποταμιού, Σταύρος Θεοδωράκης και οι δυο πρώην πρόεδροι της ΝΔ, Βαγγέλης Μεϊμαράκης και Γιάννης Πλακιωτάκης.
Παρόντες ήταν επίσης, αρκετοί βουλευτές, πρώην βουλευτές και πρώην υπουργοί όπως οι Κωστής Χατζηδάκης, Χαράλαμπος Αθανασίου, Γιώργος Βλάχος, Όλγα Κεφαλογιάννη, Μανώλης Κεφαλογιάννης, Γιώργος Κουμουτσάκος, Στέλιος Νικηφοράκης, 'Αδωνις Γεωργιάδης, Μάκης Βορίδης, 'Αννα ΜΙσέλ Ασημακοπούλου, Γιώργος Κοντογιάννης, Απόστολος Κράτσας, Ρόδη Κράτσας, Γιάννης Ανδριανος, Λευτέρης Αυγενάκης, Τάκης Σκανδαλάκης,Θανάσης Μπούρας, Χρήστος Μαρκογιαννάκης, Κώστας Κιλτίδης, Ελίζα Βόζενμπεργκ, Γιάννης Βρούτσης, Κώστας Τσιάρας.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Η Βουλή των Ελλήνων πλην της κατάθεσης στεφάνου στη μνήμη του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη κατέθεσε συμβολικό ποσό στην Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού προκειμένου να διατεθεί για τη δεντροφύτευση των Λευκών Ορέων της Κρήτης σύμφωνα με την επιθυμία του εκλιπόντος πρώην Πρωθυπουργού.
Το βιογραφικό του Κ. Μητσοτάκη
Γιος του πολιτικού Κυριάκου Μητσοτάκη (1884-1944) και της Σταυρούλας Πλουμιδάκη και μικρανηψιός του Ελευθερίου Βενιζέλου, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης γεννήθηκε στις 18/10/1918 στα Χανιά. Ο παππούς του Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν επίσης πολιτικός, ιδρυτής και αρχηγός του κόμματος των ''Ξυπόλητων'' (Φιλελευθέρων).
Σπούδασε Νομικά και Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Δυτική Γερμανία.
Το 1941, πήρε μέρος ως έφεδρος αξιωματικός στις επιχειρήσεις του Μακεδονικού Μετώπου. Το διάστημα 1942-1944, άσκησε τη δικηγορία στην Κρήτη, ενώ κατά τη διάρκεια της κατοχής, πρωτοστάτησε στη δημιουργία αντιστασιακών οργανώσεων. Λόγω της δράσης του συνελήφθη δύο φορές από τους Γερμανούς και καταδικάστηκε σε θάνατο. Για την αντιστασιακή του δράση τιμήθηκε με τα μετάλλια Εθνικής Αντιστάσεως από την Ελλάδα και τη Βρετανία.
Το 1945, επανέκδοσε την ημερήσια εφημερίδα ''Κήρυξ Χανίων'', η οποία κυκλοφορεί μέχρι σήμερα.
Το 1946, εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Χανίων με τους ''Βενιζελικούς Φιλελεύθερους'' των οποίων ηγείτο ο Σοφοκλής Βενιζέλος.
Το 1951, ανέλαβε για πρώτη φορά κυβερνητικό αξίωμα ως υφυπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση Σοφοκλή Βενιζέλου.
Το 1961, εξελέγη βουλευτής με το νεοσύστατο κόμμα της "Ένωσης Κέντρου" που είχε ιδρύσει ο Γεώργιος Παπανδρέου και συμμετείχε στον ''ανένδοτο αγώνα'' κατά της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Το 1964, πρωταγωνίστησε στις ενδοκομματικές διενέξεις που συγκλόνισαν την κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου, ενώ το Νοέμβριο του ίδιου έτους ήρθε σε ρήξη με τον συνάδελφό του αναπληρωτή υπουργό Συντονισμού Ανδρέα Παπανδρέου, η οποία οξύνθηκε με την αμφιλεγόμενη αποκάλυψη μυστικής οργάνωσης στο στρατό (υπόθεση ''Ασπίδα'') και είχε ως αποτέλεσμα την προσωρινή απομάκρυνση από την κυβέρνηση,
του Ανδρέα Παπανδρέου.
Το 1965, διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στα "Ιουλιανά" που οδήγησαν στην απομάκρυνση της κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου από το βασιλιά Κωνσταντίνο Β' και στο σχηματισμό αλλεπάλληλων κυβερνήσεων από πρώην στελέχη της Ένωσης Κέντρου που αποχώρησαν από το κόμμα.
Την 21η Απριλίου 1967, συνελήφθη από τη δικτατορία των συνταγματαρχών και κρατήθηκε σε καθεστώς περιορισμού, αλλά αφέθηκε ελεύθερος με την αμνηστία του Δεκεμβρίου 1967 και ύστερα διέφυγε στη Γαλλία, όπου παρέμεινε περίπου πεντέμισυ χρόνια συμμετέχοντας ενεργά στη δράση κατά του στρατιωτικού καθεστώτος. Το 1973, επέστρεψε στην Ελλάδα, αλλά μετά το πραξικόπημα της 25ης Νοεμβρίου συνελήφθη και πάλι για να ελευθερωθεί τελικά τον Ιούλιο του 1974, όταν ανατράπηκε η δικτατορία.
Στις εκλογές της 17ης Νοεμβρίου 1974, συμμετείχε ως ανεξάρτητος υποψήφιος με το ψηφοδέλτιο του Δημοκρατικού Συνδυασμού Νομού Χανίων, αλλά αν και πήρε 11.322 ψήφους, δεν εξελέγη βουλευτής, παρότι κατετάγη δεύτερος σε αριθμό ψήφων στο νομό.
Το 1977, συμμετείχε στις εκλογές της 20ης Νοεμβρίου και εξελέγη στην περιφέρεια Χανίων ως αρχηγός του νεοσυσταθέντος από τον ίδιο κόμματος Νεοφιλελευθέρων.
Το 1978, προσχώρησε στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας και το 1981 ορίστηκε κοινοβουλευτικός της εκπρόσωπος.
Την 1η Σεπτεμβρίου 1984, εξελέγη πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας με 70 ψήφους έναντι 42 του δεύτερου υποψήφιου Κωστή Στεφανόπουλου.
Στις εκλογές του Ιουνίου 1985, μετείχε ως αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, η οποία αναδείχτηκε δεύτερο κόμμα με ποσοστό 40,84% και 126 έδρες.
Το Σεπτέμβριο του 1987, εξελέγη αντιπρόεδρος της Διεθνούς Έωσης Δημοκρατικών Κομμάτων (IDU), θέση στην οποία επαναεξελέγη το 1989 και το 1992.
Το 1989, μετείχε για δεύτερη φορά στις βουλευτικές εκλογές της 18ης Ιουνίου, ως αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, η οποία αναδείχτηκε πρώτο κόμμα συγκεντρώνοντας τη σχετική πλειοψηφία με ποσοστό 44,25% και 145 έδρες.
Στις 20 Ιουνίου 1989 ο πρόεδρος της Δημοκρατίας του ανέθεσε την πρώτη διερευνητική εντολή για να σχηματίσει κυβέρνηση, την οποία όμως παρέδωσε αφού οι προσπάθειες που κατέβαλε στο τριήμερο που ορίζει το Σύνταγμα απέβησαν άκαρπες.
Στις 11 Απριλίου 1990, ενώ είχαν προηγηθεί οι εκλογές της 5ης Νοεμβρίου 1989 στις οποίες το κόμμα του δεν συγκέντρωσε την απαραίτητη πλειοψηφία, κατάφερε να σχηματίσει κυβέρνηση, αφού στις τρίτες κατά σειράν εκλογές της 8ης Απριλίου 1990, η ΝΔ συγκέντρωσε 150 έδρες (ποσοστό 46,88%) και έλαβε την υποστήριξη του Θ. Κατσίκη μοναδικού βουλευτή της ΔΗΑΝΑ.
Στις 12 Ιουλίου 1991, πρότεινε την σταδιακή απομάκρυνση των επιθετικών όπλων από τις περιοχές της ελληνικής Θράκης, της ευρωπαϊκής Τουρκίας και της νότιας Βουλγαρίας. Η πρόταση αυτή, η οποία ανακοινώθηκε λίγες μέρες πριν από το ταξίδι του Αμερικανού προέδρου Τζορτζ Μπους στην Αθήνα, έγινε αμέσως αποδεκτή από τη Βουλγαρία, αλλά δεν βρήκε την ανάλογη ανταπόκριση από την Τουρκία. Το διήμερο
1-2 Μαϊου 1993, υπήρξε ο οικοδεσπότης πρωθυπουργός της Διάσκεψης των Αθηνών, η οποία εγκωμιάστηκε ως επιτυχία της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στη γιουγκοσλαβική κρίση, αφού, κατά τη διάρκειά της, ο ηγέτης των Σέρβων της Βοσνίας Ράντοβαν Κάραντζιτς, επείσθη να υπογράψει υπό όρους το ειρηνευτικό
σχέδιο Βανς-Οουεν. Η υπογραφή του Σέρβου ηγέτη, έγινε δεκτή από τη διεθνή κοινή γνώμη, ως το πρώτο σημαντικό βήμα για τον τερματισμό του εμφυλίου πολέμου στη Βοσνία, αλλά λίγες μέρες αργότερα, το αυτοανακηρυχθέν κοινοβούλιο των Σέρβων της Βοσνίας, απέρριψε με συντριπτική πλειοψηφία το ειρηνευτικό σχέδιο και παρέπεμψε την έγκρισή του σε δημοψήφισμα.
Στις 11 Οκτωβρίου 1993, μετά την εκλογική ήττα της Νέας Δημοκρατίας, υπέβαλε την παραίτησή του
στον πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Στις 26 Οκτωβρίου 1993, παραιτήθηκε και από πρόεδρος του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας και στις 3 Νοεμβρίου, ύστερα από πρόταση του νέου προέδρου της ΝΔ Μιλτιάδη Εβερτ και ομόφωνη απόφαση της
Κοινοβουλευτικής Ομάδας, ανακηρύχθηκε επίτιμος πρόεδρος του κόμματος.
Στις 5 Μαϊου 1994, 42 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ κατέθεσαν στη Βουλή πρόταση κατηγορίας εναντίον του, για την υπόθεση της πώλησης της ΑΓΕΤ, ενώ στις 19 Μαΐου η Βουλή αποφάσισε τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής για την ίδια υπόθεση. Στις 16 Ιουνίου η Βουλή τον παρέπεμψε στο Ειδικό Δικαστήριο για το
θέμα των υποκλοπών και στις 15 Σεπτεμβρίου αποφάσισε την παραπομπή του στο Ειδικό Δικαστήριο για την υπόθεση της ΑΓΕΤ. Υπέρ της παραπομπής για την κατηγορία της ηθικής αυτουργίας σε απιστία ψήφισαν μόνον οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, ενώ για τις τρεις άλλες κατηγορίες (παθητική δωροδοκία, παράβαση
καθήκοντος και παράβαση του νόμου περί ευθύνης υπουργών) ψήφισαν υπέρ της παραπομπής και οι βουλευτές της Πολιτικής Ανοιξης (ΠΟΛΑΝ).
Στις 16 Ιανουαρίου 1995 η Βουλή, μετά από παρέμβαση του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, την οποία ο ίδιος χαρακτήρισε "ταπεινωτική υποχώρηση" ζητώντας να δικαστεί για να "λάμψει η αλήθεια", αποφάσισε την αναστολή της δίωξης για τις υποθέσεις της ΑΓΕΤ και των υποκλοπών.
Τον Ιούνιο του 1997, τιμήθηκε με το μέγα βραβείο ελληνοτουρκικής φιλίας ''Ιπεκτσί'' για τη δραστηριότητά του υπέρ της προσέγγισης της Ελλάδας με την Τουρκία.
Τον Ιανουάριο του 2004, μετά από 58 χρόνια παρουσίας στη Βουλή, ανακοίνωσε την απόφασή του να τερματίσει την κοινοβουλευτική του σταδιοδρομία και δήλωσε ότι θα παραμείνει στην ενεργό πολιτική.
Τον Οκτώβριο του 2005, ιδρύθηκε προς τιμήν του έδρα Κλασικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ του Σαν Φραντσίσκο των ΗΠΑ.
Συνέγραψε τον πρόλογο της συλλογικής έκδοσης του βιβλίου "Μπροστά από την εποχή της η κυβέρνηση
της Νέας Δημοκρατίας 1990-1993", της οποίας υπήρξε πρωθυπουργός, εκδ. Εστία, 2013.
Παντρεύτηκε την Μαρίκα Γιαννούκου (1930-2012), με την οποία απέκτησε τρεις κόρες και ένα γιό.
ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΑ ΑΞΙΩΜΑΤΑ
ΑΞΙΩΜΑ - ΘΕΣΗ ΑΠΟ ΕΩΣ *
Υφυπουργός Οικονομικών 01/02/1951 27/10/1951 Β
Υπουργός Συγκοινωνιών & Δημοσίων Εργων 04/09/1951 27/10/1951 Β
Υπουργός Οικονομικών 08/11/1963 31/12/1963 Β
Υπουργός Οικονομικών 19/02/1964 15/07/1965 Β
Υπουργός Συντονισμού 15/07/1965 20/08/1965 Β
Υπουργός Συντονισμού 17/09/1965 22/12/1966 Β
Υπουργός Συντονισμού 10/05/1978 10/05/1980 Β
Υπουργός Εξωτερικών 10/05/1980 17/09/1981 Β
Υπουργός Εξωτερικών 17/09/1981 21/10/1981 Β
Πρόεδρος Κυβέρνησης 11/04/1990 08/08/1991 Β
Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας 11/04/1990 01/10/1990 Β
Υπουργός Εθνικής Οικονομίας 01/10/1990 08/08/1991 Β
Πρόεδρος Κυβέρνησης 08/08/1991 12/10/1993 Β
Υπουργός Αιγαίου 08/08/1991 03/12/1992 Β
Υπουργός Εξωτερικών 14/04/1992 07/08/1992 Β
Υπουργός Αιγαίου 03/12/1992 12/10/1993 Β
ΕΚΛΟΓΕΣ
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ ΕΚΛ.ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ Ε Κ Μ Α
31/03/1946 Εθνική Πολιτική Ενωσις Χανίων Ν
(Κόμμα Βενιζελικών Φιλελευθέρων)
05/03/1950 Κόμμα Φιλελευθέρων Χανίων Ν
09/09/1951 Κόμμα Φιλελευθέρων Χανίων Ν
16/11/1952 ΕΠΕΚ/Φιλελεύθεροι Χανίων Ν μ
(Κόμμα Φιλελευθέρων)
19/02/1956 Δημοκρατική Ενωσις Χανίων Ν
(Φιλελευθέρα Δημοκρατική Ενωσις)
11/05/1958 Κόμμα Φιλελευθέρων Χανίων Ν μ
29/10/1961 Ενωσις Κέντρου/Κόμμα Προοδευτικών Χανίων Ν
(Ενωσις Κέντρου)
03/11/1963 Ενωσις Κέντρου Χανίων Ν
16/02/1964 Ενωσις Κέντρου Χανίων Ν μ
17/11/1974 Δημοκρατικός Συνδυασμός Νομού Χανίων Χανίων Ο
(Ανεξάρτητος)
20/11/1977 Κόμμα Νεοφιλελευθέρων Χανίων Ν Α μ
*ΝΔ
18/10/1981 ΝΔ Χανίων Ν Α
02/06/1985 ΝΔ Α' Θεσσαλονίκης Ν Α
18/06/1989 ΝΔ Α' Θεσσαλονίκης Ν Α
05/11/1989 ΝΔ Α' Θεσσαλονίκης Ν Α
08/04/1990 ΝΔ Β' Αθήνας Ν Α
10/10/1993 ΝΔ Β' Αθήνας Ν
22/09/1996 ΝΔ Β' Αθήνας Ν
09/04/2000 ΝΔ Β' Αθήνας Ν
Σημ.: στις 31 Mαρτίου 1955 κατέθεσε δήλωση ανεξαρτησίας και στις 26 Απριλίου
1955 προσχώρησε στη ''Φιλελευθέρα Δημοκρατική Ενωση''.
Στις 3 Φεβρουαρίου 1960 προσχώρησε στην ''Κίνηση Εθνικής Αναδημιουργίας'' και
στις 13 Φεβρουαρίου 1961 προσχώρησε στο ''Δημοκρατικόν Κέντρον-ΑΦΕ'' (Αγροτική
Φιλελευθέρα Ενωσις.''
Στις 13 Νοεμβρίου 1965 κατέθεσε δήλωση ανεξαρτησίας και στις 24 Ιανουαρίου
1966 προσχώρησε στο ''Φιλελεύθερον Δημοκρατικόν Κέντρον'' (ΦΙΔΗΚ).
Στις 16 Μαϊου 1978, δήλωσε στη Βουλή, μαζί με τον Παύλο Βαρδινογιάννη, ότι
των κόμμα των Νεοφιλελευθέρων συγχωνεύθηκε με τη ΝΔ.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Β = Βουλευτής , Ε = Εξωκοινοβουλευτικός.
Ε: Ν = Εξελέγη , Ο = Δεν εξελέγη. Κ : Κατανομή π.χ. Α, Β.
Μ: μ = Μεταβολή, * = Αντικατάσταση.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
