Πολλοί με ρωτούν:

- Άγγελε, επεξεργάζεσαι τις φωτογραφίες σου;

Τους απαντώ ακαριαία και χωρίς περιστροφές:

- Φυσικά, σχεδόν πάντα! Πολύ σπάνια αφήνω αυτούσιο αυτό που τράβηξε η φωτογραφική μηχανή.

Δεν υπάρχει φωτογραφία κάποιου επιπέδου χωρίς επεξεργασία. Και αυτό από την εποχή που εφευρέθηκε η φωτογραφία, δηλαδή από τον 19ο αιώνα. Οι φωτογράφοι χρησιμοποιούσαν διάφορες τεχνικές για να σκοτεινιάσουν (έως να εξαφανίσουν) διάφορες «ενοχλητικές» λεπτομέρειες. Ακόμα, για να δημιουργήσουν τον ανάλογο φωτισμό, άρα και το ανάλογο κλίμα, για τις φωτογραφίες τους. Έπαιρναν διάφορα χαρτόνια (μαύρα κατά προτίμηση) άνοιγαν τρύπες, ή τα έκοβαν σε διάφορα σχήματα (ακλουθώντας τα σχήματα των φωτογραφιών τους) αλλού για να υπερεκθέσουν και αλλού για να υποεκθέσουν τις φωτογραφίες τους.

Στην πραγματικότητα προσπαθούσαν να μιμηθούν του μεγάλους ρεαλιστές ζωγράφους (Καραβάτζιο και λοιπούς). Αν νομίζετε ότι αυτοί ζωγράφιζαν «ρεαλιστικά» κάνετε μέγα λάθος. Αφαιρούσαν ή πρόσθεταν στην «πραγματικότητα» πράγματα κατά το δοκούν…

Στη συγκεκριμένη φωτογραφία τώρα:

Έστησα τους φίλους μου καθοδηγώντας τους πως έπρεπε να είναι για το κάδρο που είχα στο μυαλό μου. Την κατάλληλη στιγμή είπα στο μοντέλο (φίλη) να ανάψει το τσιγάρο. Και μόνο τότε έκανα κλικ!

Αλλά αυτό ήταν απλώς το… μέρος πρώτο.

Μετά ακολούθησε η επεξεργασία της εικόνας (μέρος δεύτερο).

Στην πάνω φωτογραφία βλέπεται το «μετά». Στο τέλος του κειμένου το «πριν», ότι έβγαλε η φωτογραφική μηχανή. Μου είναι απολύτως αδιάφορο τι έβγαλε η φωτογραφική μηχανή. Εγώ το «μετά» είχα στο μυαλό μου όταν έστηνα τη φωτογραφία.

Στημένες ή όχι, όλες (μα, όλες!) οι φωτογραφίες είναι στο μυαλό του φωτογράφου πριν καν τις τραβήξει…