Όταν αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, Αντ. Σαμαράς, έκανε αναφορά σε ασιατικού τύπου οικονομίες-πρότυπα, βάσει των οποίων η Ελλάδα θα έπρεπε να διαχειρίζεται την δημοσιονομική πολιτική, θεωρήθηκε ότι ήταν ένα παράδειγμα στη ρύμη του λόγου, και μόνο κάποιοι κακεντρεχείς δημοσιογραφίσκοι της καταστροφολογίας αναλώνονταν σε προπαγάνδα για κινεζοποίηση της χώρας.

Ωστόσο φαίνεται πως κάναμε λάθος. Κάναμε λάθος, γιατί ο κ. Σαμαράς έχει όντως πιστέψει το κινέζικο όνειρο. Διότι δεν εξηγείται διαφορετικά η απάντησή του στην πρόταση Τσίπρα για λογιστικό έλεγχο των τραπεζών.

Συγκεκριμένα δήλωσε «αποκρατικοποιήσεις γίνονται παντού στον κόσμο, ακόμα και στην Κίνα. Ενώ επανακρατικοποιήσεις, όπως προτείνει ο [κ. Τσίπρας] και το πρόγραμμά του, δεν γίνονται πουθενά»

Αυτό το «πουθενά» του κ. Σαμαρά βρίσκεται στην Ευρώπη.

Στην Ιταλία, διεξήχθη εθνικό δημοψήφισμα τον Ιούνη του 2011, όπου το 95,5% των ψηφοφόρων απέρριψε το νόμο της ιταλικής κυβέρνησης, ο οποίος προωθούσε την υποχρεωτική ιδιωτικοποίηση όλων των οργανισμών υδροδότησης της χώρας. Ανάλογα δημοψηφίσματα πραγματοποιήθηκαν στο Βερολίνο το 2011 και στη Μαδρίτη τον Μάρτιο του 2012.

Παράλληλα, αναπτύσσονται κινήματα ευαισθητοποίησης υπέρ του δημόσιου χαρακτήρα του νερού και στην Πορτογαλία, ακόμα και στο Ηνωμένο Βασίλειο. Στην Ολλανδία, ψηφίστηκε το 2005 νόμος, που απαγορεύει την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών υδροδότησης.

Δεν είναι λίγες όμως και οι περιπτώσεις επαναφοράς υπηρεσιών υπό δημόσιο έλεγχο στο κέντρο της Δυτικής Ευρώπης. Από το 2010, ο δήμος του Παρισιού πήρε πίσω τον έλεγχο του νερού από πολυεθνικές επιχειρήσεις ιδρύοντας μια δημόσια επιχείρηση με υψηλή οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική αποτελεσματικότητα.

Στη Γερμανία, οι Δήμοι ανακτούν υπό τον έλεγχό τους τις υποδομές του τομέα της ενέργειας. Από το 2007 έχουν ιδρυθεί 44 νέες δημοτικές επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας (« S tadtwerke ») ενώ περισσότερες από 100 συμβάσεις παραχώρησης σε ιδιώτες στον τομέα της διανομής και παροχής τελικών υπηρεσιών ηλεκτρικής ενέργειας έχουν ανακτηθεί από το δημόσιο.

Τέλος, για πολύ κακή τύχη του κ. Σαμαρά, μόλις χτες ανακοινώσε το Υπ. Οικονομικών της Ισπανίας ότι η τράπεζα Bankia , η τέταρτη μεγαλύτερη της Ισπανίας, θα κρατικοποιηθεί μερικώς, μετατρέποντας ένα κρατικό δάνειο διάσωσης, που έλαβε, σε μετοχές. Η μερική κρατικοποίηση έγινε μετά από απαίτηση της Bankia , η οποία είχε υποστεί μεγάλες ζημίες από χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, εξαιτίας της φούσκας που έσκασε στην ισπανική αγορά ακινήτων. Μέρος των ζημιών ανορθώθηκαν σε ένα βαθμό από το Ταμείο Διάσωσης του Τραπεζικού Τομέας ( FROB ).  

Στην Ελλάδα άραγε, πόσο περισσότερα από 160 δισ. σε ρευστό και εγγυήσεις πρέπει   ακόμη να δοθούν για να αρχίσουμε να επεξεργαζόμαστε αυτό που στην υπόλοιπη Ευρώπη μοιάζει τόσο αυτονόητο ;  

Όσο για τον κ. Σαμαρά, θέλουμε να πιστεύουμε ότι είναι ένας αξιόλογος πολιτικός, με μοναδική ατυχία να πολιτεύεται σε λάθος ήπειρο, διότι μια μετακίνησή του ανατολικά θα δικαιολογούσε τις δηλώσεις του, κατά τι περισσότερο.

προηγούμενες δηλώσεις Σαμαρά