Επειτα από δύο μήνες κλεισίματος των σχολείων και ενώ έγιναν διάφορα ευτράπελα σχετικά με την τηλεκπαίδευση και την άνιση πρόσβαση των παιδιών, η κυβέρνηση επέλεξε να ανοίξει τα σχολεία της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης.

Είναι δεδομένο ότι η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών είναι υπέρ της διά ζώσης εκπαίδευσης για παιδαγωγικούς, κοινωνικούς ακόμα και ψυχολογικούς παράγοντες, καθώς είναι πολλές οι αναφορές για αγχώδεις κρίσεις, εκνευρισμό ειδικά στα παιδιά της Πρωτοβάθμιας, αλλά και από πλευράς εκπαιδευτικών δεν είναι η ιδανική μορφή διδασκαλίας.

Ακούσαμε να λέγεται, ως επιχείρημα υπέρ του ανοίγματος, ότι δεν κολλάει ο ιός από τα μικρά παιδιά, το κορυφαίο ότι μεταδίδεται περισσότερο εντός του οικογενειακού περιβάλλοντος και το γνωστό ότι μεταδίδεται περισσότερο από τους ενήλικες που πηγαίνουν το πρωί και αντίστοιχα παίρνουν το μεσημέρι τα παιδιά. Θυμόμαστε από κυβερνητικούς και λοιμωξιολόγους να λέγεται ότι τα σχολεία είχαν κλείσει για αυτό τον λόγο.

Για αυτό τον λόγο παρουσίασαν «ολοκληρωμένο σχέδιο» αναχαίτισης της μετάδοσης του ιού, το οποίο περιλάμβανε διπλές εισόδους, διαφορετικά διαλείμματα και διαφορετική ώρα σχολάσματος, με στόχο τη αποφυγή του συνωστισμού. Αν περάσει κάποιος έξω από σχολείο την ώρα που σχολάνε τα παιδιά, θα αντικρίσει τις ίδιες εικόνες, με τους γονείς ή τους παππούδες να συνωστίζονται. Αυτά είναι συνήθειες και δεν αλλάζουν με μια εγκύκλιο που τις περισσότερες φορές απέχει από το εφικτό.

Αυτό όμως που πραγματικά δείχνει το μέγεθος της ανοργανωσιάς και του καθόλου σχέδιο –όσο κι αν θέλουν να πείσουν για το αντίθετο– είναι μες στο καταχείμωνο να ανοίγουν τα παράθυρα της τάξης ανά συγκεκριμένο χρόνο εν ώρα μαθήματος, όταν τα παιδιά θα κάθονται ακίνητα στο θρανίο.

Κατά τη γνώμη μου, όποιοι εισηγήθηκαν τα συγκεκριμένα μέτρα δεν έχουν καμία επαφή με την πραγματικότητα και πολύ περισσότερο με την εκπαίδευση. Γιατί είναι διαφορετικό να λες σε έναν υπάλληλο γραφείου να αερίζει τον χώρο του και άλλο να ανοιγοκλείνεις τα παράθυρα σε τάξη της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης.

Επιπλέον, αφού είχαν βρει τη λύση γιατί δεν άνοιγαν τα σχολεία νωρίτερα όσο οι θερμοκρασίες θύμιζαν λίγο-πολύ φθινόπωρο ή και άνοιξη μέχρι πριν από λίγες μέρες. Γιατί περίμεναν τις χαμηλές θερμοκρασίες για να μπλεχτούν οι ιώσεις και να μην ξέρει κανείς αν έχει γρίπη ή κορονοϊό;

Επιτέλους, τι προχειρότητες είναι αυτές, πόσο πια επικίνδυνοι είναι; Το θέμα το βασικό είναι ότι εμμονικά αρνούνται να πάρουν μέτρα για τη διασφάλιση της υγείας των μαθητών, των εκπαιδευτικών αλλά και των οικογενειών τους.

Οσο επιλέγουν να κάνουν μάθημα 25 και 27 παιδιά σε μια τάξη, όσο δεν αναζητούν επιπλέον αίθουσες διδασκαλίας, όσο δεν γίνονται συστηματικά τεστ σε όλους τους εκπαιδευτικούς, όσο δεν γίνονται οι απαραίτητοι διορισμοί σε προσωπικό καθαριότητας και όσο καθυστερούν τους 10.000 μόνιμους διορισμούς εκπαιδευτικών, τα επακόλουθα της εγκληματικής εμμονής τους, είναι το ένα παιδί να είναι πάνω στο άλλο και να ευτελίζεται η δημόσια παιδεία.

Βέβαια, για την κυβέρνηση που αρέσκεται στην αυταρέσκεια και τους δήθεν δημοσιογράφους-αυλοκόλακες, όλα πάνε ρολόι, όλα γίνονται σωστά, ο μεσσίας πρωθυπουργός, που βρίσκεται στον δικό του πλανήτη της αλαζονικής εξουσίας, χαίρεται για την επιτυχημένη διαχείριση του δεύτερου κύματος, παρότι τον Νοέμβρη είχαμε 100 νεκρούς την ημέρα.

Είναι επικίνδυνοι, είναι άσχετοι, δεν νοιάζονται για κανέναν παρά μόνο για ό,τι τους δίνει το λιγότερο πολιτικό κόστος.

*εκπαιδευτικός, μέλος Ν.Ε. ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Χίου