Αν παρατηρήσετε προσεκτικά θα δείτε τον Χίθκλιφ να παραμονεύει.

«Αν όλα χάνονταν και αυτός έμενε, θα συνέχιζα να υπάρχω. Κι αν όλα έμεναν και αυτός χανόταν, το σύμπαν θα ήταν για μένα τόπος ξένος και φοβερός. Δε θα ΄χα θέση εκεί. Η αγάπη μου για τον Λίντον είναι σαν το φύλλωμα του δάσους. Ο χρόνος θα την αλλάξει, το ξέρω καλά, όπως ο χειμώνας αλλάζει τα δέντρα. Η αγάπη μου για τον Χίθκλιφ είναι σαν τα αιώνια βράχια αποκάτω: λίγη ευχαρίστηση μου δίνει αλλά αναγκαία».

Έμιλυ Μπροντέ

Για να θυμηθείτε τι εστί Έρως-αρρώστια.