Οι γυναίκες αντέχουν τις δοκιμασίες της σκληρής εποχής του κορωνοϊού, όχι όμως την καταπάτησης των δικαιωμάτων τους. Γι’ αυτό:
Τη ρωμιοσύνη μην την κλαις εκεί που πάει να σκύψει
με το σουγιά στο κόκκαλο με το λουρί στο σβέρκο
Νάτη πετιέται απο ξαρχής κι αντριεύει και θεριεύει
και καμακώνει το θεριό με το καμάκι του ήλιου
Μπορεί ο καπιταλισμός να εκδικείται τους λαούς και ιδίως τους εργαζόμενους, άνδρες και γυναίκες, με πρόθεση να επαναφέρει το βιοτικό και πολιτισμικό τους επίπεδο στην εποχή του Όλιβερ Τουιστ δηλ στον 19ο αιώνα.
Μπορεί να ζουμε την πιο σκληρή ιστορική εποχή μετα την μεταπολίτευση και λόγω του κορωνοϊού, αλλά οι γυναίκες που αγωνίζονται για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους, δεν υποτάσσονται στον νεοφιλελευθερισμό και την επιστροφή στην συντήρηση και την πατριαρχία που με όλους τους τρόπους προσπαθεί να επιβάλει η ακροδεξιά κυβέρνηση του Κυρ. Μητσοτάκη.
Μπορεί τα κεκτημένα με μακρόχρονους αγώνες δικαιώματα των γυναικών να κατεδαφίστηκαν από την αγαστή συνεργασία κεφαλαίου και πατριαρχίας με σκοπό την υποδούλωση και την υποταγή του.
Μπορεί τούτες τις ημέρες να ζήσαμε συγκλονιστικές ιστορίες βιασμένων γυναικών και αγοριών από “διάσημες περσόνες” του θεάτρου.
Μπορεί η ανεργία των γυναικών να έχει φτάσει στο 32,2% και των νέων γυναικών να ξεπερνάει το 66%, η ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών υπηρεσιών να έχει ως συνέπεια να σηκώνουν στις πλάτες τους όλα τα βάρη της φροντίδας και μέριμνας των παιδιών, των ηλικιωμένων και των ατόμων με αναπηρία. Να καταργήθηκαν τα επιδόματα γάμου και μητρότητας, να απολύονται έγκυες και επίτοκες μητέρες ή να μην πληρώνονται τις υπερωρίες τους.
Μπορεί να έχουμε χιλιάδες απολύσεις εργαζομένων, λόγω της ακροδεξιάς πολιτικής που εφαρμόζει η κυβέρνηση της ΝΔ, χωρίς να γίνονται προσλήψεις ιδίως στα νοσοκομεία, που χρειάζονται προσωπικό γιατρών, νοσηλευτριων/των, τραπεζοκόμων και καθαριστριών κ.α.
Μπορεί να απολύονται ή να τίθενται σε διαθεσιμότητα καθηγήτριες, γιατρίνες, γυναίκες του πολιτισμού, να μην υπάρχουν καθαριστριες στα σχολεία, να μειώνονται οι μισθοί σε όλους τους εργασιακούς χώρους μεταξύ των οποίων σε εργαζόμενες /ους ερευνητές όπως πχ. στον τομέα έρευνας και καινοτομίας στο Ελληνικό Ίδρυμα Έρευνας και Καινοτομίας (ΕΛΙΔΕΚ) που ανασύστησε ο ΣΥΡΙΖΑ από το 2015 και δεν έχει τέλος.
Μπορεί να διαπομπεύονται ΛΟΑΤΚΙ γυναίκες από τις αρχές, αλλά να μην κατονομάζεται κανένας πολιτικός της κυβέρνησης για τα σκάνδαλα, τις μίζες των Νοβάρτις, λιστα Λαγκάρντ και άλλα οικονομικα σκάνδαλα. Να μην αλλάζει η μεταναστευτική πολιτική της κυβέρνησης που οδηγεί διαρκώς σε τραγωδίες με πνιγμούς στις θάλασσες ή την εγκατάλειψη γυναικών παιδιών στα κέντρα κράτησης με τραγικές συνέπειες μέχρι τον θάνατο.
Αισθανόμαστε πένθιμα.
Όμως, οι γυναίκες δεν ξαναγυρνούν στο σπίτι, αλλά και πολλές βγαίνουν για πρώτη φορά στον δρόμο της διεκδίκησης και των αγώνων για ψωμί, παιδεία υγεία, ελευθερία και τριαντάφυλλα.
Οι γιατρίνες, οι νοσηλεύτριες, οι ηθοποίοι γυναίκες και άνδρες που βιώνουν την ανεργία σε υψηλότατα επίπεδα, αλλά και την βία στον εργασιακό τους χώρο για ένα όνειρο κι ένα μισθό. Γυναίκες, νέες, επιστημόνισες, μόνες με παιδιά, μετανάστριες, πρόσφυγες, ΑΜΕΑ, είναι άνεργες αρκετό χρόνο σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΡΓΑΝΗ. Αυτή είναι η εργασιακή βία που ταλανίζει τον γυναικείο πληθυσμό της χώρας με συνέπειες ψυχολογικές που επιβαρύνονται κι απο το χωρίς αποτέλεσμα κυβερνητικό λοκντάουν αυτής της ανέμελης, άχρηστης κι ανίκανης ακροδεξιάς κυβέρνησης
Είναι αισθητή η συμμετοχή των γυναικών στους σκληρούς αγώνες του εργατικού -φεμινιστικού κινήματος ενάντια στα καταστροφικά μέτρα της κυβέρνησης.
Να θυμηθούμε, τις συλληφθείσες αγωνίστριες 25-11-2020 στην Πλατεία Συντάγματος, που έκαναν διαμαρτυρίες για την Βία κατά των Γυναικών κι ο κ.Χρυσοχοΐδης έδωσε εντολή να τις συλλάβουν, για τις γυναίκες στις Σκουριές, Κερατέα και τον αγώνα τους για την υπεράσπιση του περιβάλλοντος. Τι να πρωτοθυμήθουμε απο τους αγώνες τους...
Οι γυναίκες διεξάγουν έναν παραδειγματικό αγώνα επιβίωσης. Γι’ αυτό γνωρίζουμε πόσο συμπαραστέκονται στους συνανθρώπους τους, δίνοντας το παράδειγμα στα δίκτυα αλληλεγγύης, οι γυναίκες είναι μια πλειοψηφία που δουλεύουν με αφοσίωση και ευρηματικότητα κάνοντας πράξη το «κανείς μόνος του στην κρίση»
Έχουν το σεβασμό μας και τις ευχαριστούμε.
Οι γυναίκες ειισήλθαν στον δημόσιο χώρο «ωριμάζοντας βίαια» και δείχνουν γενναιότητα και σθένος στη διαχείρισή του. Αποτελεί καθήκον του αριστερού φεμινιστικού κινήματος η συμπόρευση μαζί τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ, οφείλει και πρέπει να έχει σαν προτεραιότητα την διαδικασία πλήρους χειραφέτησης των γυναικών, βάζοντας τα θεμέλια της κατάργησης της ανισότιμης σχέσης των φύλων.
Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Ας το καταλάβουν όλες και όλοι.
Δέσποινα Σαγγανά
Μsc Πολιτικής Επιστήμης
Μέλος Ινστιτούτου Ν. Πουλαντζάς
