Το σίριαλ της δικαστικής έρευνας για τη διαπλοκή ή όχι του προεκλογικού επιτελείου του Τραµπ µε το Κρεµλίνο, στη µάχη για την προεδρική εκλογή του 2016, λογικά θα πρέπει να τερµατιστεί τους επόµενους µήνες. Η κατάθεση του πρώην δικηγόρου του προέδρου στο Κογκρέσο και η σκληρή αντεπίθεση του Τραµπ ήταν αρκετές για να µας θυµίσουν ότι δεν είναι νοητό από πολιτική άποψη να παραταθεί η έρευνα πέραν κάποιων µηνών: Το 2020 είναι προεκλογική χρονιά στις ΗΠΑ και το έργο του ειδικού ανακριτή Μίλερ θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί το αργότερο µέχρι τις αρχές του φθινοπώρου.

Σε αντίθετη περίπτωση, είναι βέβαιο ότι αν το πόρισµα της έρευνας, όποιο κι αν είναι, συµπέσει µε τη µακρά προεκλογική εκστρατεία, τότε το πολιτικό σύστηµα στις ΗΠΑ θα γνωρίσει µια χωρίς προηγούµενο κρίση, πολύ χειρότερη από εκείνη που γνώρισε στο τέλος του 2000, όταν ο Γκορ αµφισβητούσε το προβάδισµα του Μπους υιού στην πολιτεία της Φλόριντα. Ακόµη και έγκαιρα, το πόρισµα της έρευνας θα πυροδοτήσει, όποιο και να είναι, πρωτοφανή πολιτική αναταραχή: Αν ο Τραµπ µείνει στο απυρόβλητο και απαγγελθούν κατηγορίες σε πρώην και νυν συνεργάτες του για διαπλοκή µε το Κρεµλίνο, τότε ο πρόεδρος θα αντεπιτεθεί, θα χαρακτηρίσει τους αντιπάλους του σκευωρούς και θα προσπαθήσει µε κάθε τρόπο να αξιοποιήσει την απαλλαγή του στην προσπάθεια επανεκλογής του.

Είναι σαφές ότι το παραπάνω σενάριο ταιριάζει µε το αφήγηµα του Τραµπ ότι είναι θύµα της συνωµοσίας του συστήµατος. Το σενάριο όπου το πόρισµα Μίλερ θα εµπλέκει τον ίδιο τον πρόεδρο στο Russiagate είναι αχαρτογράφητη περιοχή, καθώς ο Τραµπ είναι βέβαιο ότι θα δώσει τη µάχη για την πολιτική του επιβίωση µέχρι τέλους, και δεν θα περιοριστεί, όπως ο Νίξον στα τέλη Ιουλίου του 1974, στο να διαπραγµατευτεί την οµαλή αποχώρησή του έναντι αµνήστευσης ποινικά κολάσιµων πράξεών του.