Πήγα την κόρη μου στον Αττικό Ζωολογικό Πάρκο παρά τις απόψεις μου. Θυμάμαι, η πρώτη μου επίσκεψη σε ζωολογικό πάρκο ήταν στο Λονδίνο, δεκαετίες πίσω στο χρόνο. Και δεν ήταν ευχάριστη. Παρ’ όλο που ο χώρος θεωρείτο (τότε…) σχετικά «μεγάλος» για τα αιχμάλωτα ζώα η αίσθηση που αποκόμιζες ήταν θλιβερή. Θυμάμαι έντονα έναν ουρακοτάγκο να έχει χώσει το πρόσωπό του στα σίδερα του κελιού του και να κοιτάζει επίμονα τους επισκέπτες. Κλείνω τα μάτια μου και ακόμα βλέπω το βλέμμα του, ακόμα πονάει η ψυχή μου.
Το εισιτήριο στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο κοστίζει 18 ευρώ το άτομο και για τα παιδιά έως 12 ετών, 14 ευρώ (μηδαμινή η «έκπτωση»). Αυτό σημαίνει ότι για μια μέση τετραμελή οικογένεια το έξοδο είναι δυσβάστακτο. Επιπλέον, υπάρχουν «δράσεις» στο πάρκο που κοστίζουν 10 ευρώ εκάστη. Συμπεριλάβατε καφέδες, τοστ, κ.λπ., οπότε το κόστος είναι αρκούντως αλμυρό.
Το συναίσθημα που μου άφησε η βόλτα στο πάρκο: ίδιος και χειρότερος ο πόνος με αυτόν του Λονδίνου για τα αιχμάλωτα ζώα. Τέσσερα λιοντάρια σε ένα χώρο απολύτως ανεπαρκή, φώκιες σε μια ασήμαντης έκτασης και βάθους πισίνα, χιμπατζήδες και γίββωνες σε εξαιρετικά περιορισμένη περιοχή, δυο ελέφαντες που περιφέρονται γύρω-γύρω, ο ένας σπρώχνοντας ένα μικρό κλαράκι με την προβοσκίδα του (οι ελέφαντες είναι εξαιρετικά κοινωνικά ζώα). Το απόλυτο σοκ: ένας μυρμηγκοφάγος, σχετικά μεγάλο ζώο, με την τεράστια λεπτή μουσούδα του να περιφέρεται νευρικά πάνω-κάτω στο πλάτους ενάμιση μέτρου κελιού του, ακριβώς στο ίδιο σημείο, στη άκρη του κελιού του, διαρκώς και συνεχώς, στο ενάμιση μέτρο, στην άκρη του κελιού, πάνω-κάτω, πάνω-κάτω, πάνω-κάτω, πάνω-κάτω. Στο διηνεκές…
Θλίψη. Η βαρβαρότητα των ζωολογικών κήπων πρέπει να εξαλειφθεί εδώ και τώρα. Τα ζώα πρέπει να είναι ελεύθερα στο φυσικό τους βιότοπο. Και θα πρέπει οι ανεπτυγμένες χώρες να πληρώσουν το τίμημα για τη διατήρηση της άγριας ζωής στην Αφρική. Η αποικιοκρατική λεηλασία και η πλανητική οικολογική καταστροφή είναι κατ’ εξοχήν δικό τους έργο και το ελάχιστο που επιβάλλεται να κάνουν είναι να αποζημιώσουν ζώα και ανθρώπους.
Η «λύση» της αιχμαλωσίας ζώων μέσω «ζωολογικών κήπων» είναι η συνέχιση της ίδιας αποικιοκρατικής βαρβαρότητας. Πρόκειται για στρατόπεδα συγκέντρωσης όπως το Άουσβιτς. Για ζώα, όχι για ανθρώπους. Το θεωρείτε λιγότερο βάρβαρο; Είναι ζήτημα ηθικού ζυγίσματος, προκρούστειας λογικής. [Ευγενικά] οπτικής γωνίας.
