Η αντίληψη ότι ο εργαζόμενος είναι ίσος με τον εργοδότη και έτσι με όρους ισοτιμίας συναλλάσσονται, υπογράφοντας «ελεύθερα» ατομικές συμβάσεις, διαμορφώνουν το ωράριο κ.λπ., θεωρώ ότι έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την αρχή που διέπει το εργατικό δίκαιο, της εξισορρόπησης της υφιστάμενης ανισότητας των δύο πλευρών παίρνοντας διά της νομικής οδού το μέρος του αδύναμου, δηλαδή του εργαζομένου.
Χαρακτηριστικό προχειρότητας, άγνοιας και ανικανότητας είναι το νομοθετικό έκτρωμα του υπουργού Εργασίας. Εκτός από την παραβίαση στοιχειωδών εργασιακών δικαιωμάτων και κατακτήσεων, από την εισαγωγή της απλήρωτης εργασίας, την τελεσίδικη απαγόρευση των απεργιών, την αφυδάτωση των ελεγκτικών μηχανισμών της αγοράς εργασίας, αποτελεί μνημείο κακής νομοθέτησης, πολιτικής απάτης και υποκρισίας, ενώ παράλληλα περιέχει διατάξεις που παραβιάζουν κατάφωρα Διεθνείς Συμβάσεις Εργασίας που έχουν κυρωθεί με νόμο στα προηγούμενα χρόνια.
Είναι μνημείο προχειρότητας, γιατί αποτελεί συρραφή άλλων, παλαιότερων νομοθετικών πράξεων, άλλων υπουργείων, από όπου δεν λήφθηκε η μέριμνα να απαλειφθεί ο τίτλος εκείνου του υπουργείου (π.χ. οι αρμοδιότητες του διοικητή της δήθεν Ανεξάρτητης Αρχής της Επιθεώρησης Εργασίας είναι αντιγραφή από αυτές της ΑΑΔΕ, χωρίς να απαλειφθεί ο τίτλος του υπουργείου Οικονομικών), ή ακόμα δεν έχουν ληφθεί υπόψη οι διαχρονικές αλλαγές του οργανογράμματος του υπουργείου Εργασίας με αποτέλεσμα σε διάφορα άρθρα του εκτρώματος να αναφέρονται διευθύνσεις του υπουργείου που έχουν καταργηθεί από τριετίας και παραπάνω ή αναφέρεται η ΓΓΙ ως υπαγόμενη στο υπ. Εσωτερικών, ενώ έχει ενταχθεί πρόσφατα στο υπουργείο Εργασίας.
ΠΡΕΠΕΙ όμως να διερευνηθούν και άλλες πτυχές, πιο σοβαρές, που μπορεί να συνιστούν ακυρότητα του εκτρώματος για λόγους νομικούς ή και συνταγματικούς.
Κατ’ αρχάς μέχρι σήμερα που γράφονται αυτές οι γραμμές (20/5) δεν έχουν συνεδριάσει τα αρμόδια τμήματα του ΑΣΕ για να προβούν στην εκ του νόμου απαιτούμενη γνωμοδότηση για την κύρωση των σχετικών ΔΣΕ, δεν έχει δηλαδή συνεδριάσει το ΣΥΑΕ για την κύρωση της 187 ΔΣΕ και το τμήμα Διεθνών Συμβάσεων για την 190 ΔΣΕ. Αν δεν γίνει αυτή η διαδικασία, αυτές οι συμβάσεις δεν μπορεί να κυρωθούν από τη Βουλή, όντας στα περιεχόμενα του εκτρώματος.
Από την άλλη πρέπει να ελεγχθεί η νομιμότητα, με καθαρά νομικούς όρους, της «κόκκινης κλωστής» που διαπερνά το κείμενο, ότι ο εργαζόμενος είναι ίσος με τον εργοδότη και έτσι με όρους ισοτιμίας, συναλλάσσονται, υπογράφοντας «ελεύθερα» ατομικές συμβάσεις, διαμορφώνουν το ωράριο κ.λπ. Αυτή η αντίληψη θεωρώ ότι έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την αρχή που διέπει το εργατικό δίκαιο, της εξισορρόπησης της υφιστάμενης ανισότητας των δύο πλευρών παίρνοντας διά της νομικής οδού το μέρος του αδύναμου, δηλαδή του εργαζομένου.
ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ από άλλες διατάξεις παραβιάζουν ευθέως συνταγματικές ρυθμίσεις, όπως η σειρά από απαγορευτικές διατάξεις για το δικαίωμα της απεργίας, που όμως είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο. Παράδειγμα, η απαγόρευση της απεργίας όταν πραγματοποιούνται διαβουλεύσεις μεταξύ των μερών. Πώς αλλιώς μπορεί να πιέσει για τα αιτήματά της η αδύναμη πλευρά;
Τέλος, παραβιάζονται ευθέως ρυθμίσεις ΔΣΕ που έχουν κυρωθεί παλαιότερα. Αναφέρομαι στα άρθρα για τη σύσταση της «Ανεξάρτητης Αρχής» της Επιθεώρησης Εργασίας και τη λειτουργική της ανεξαρτησία, όπου παραβιάζονται με ευθύ τρόπο τόσο η ΔΣΕ 81/47, που κυρώθηκε με νόμο το 1955 (Ν.3249/55), όσο και η 150 ΔΣΕ για τη διοίκηση της εργασίας που κυρώθηκε με νόμο το 1985 (Ν.1546/85).
Η πιο σημαντική από όλες αυτές τις παραβιάσεις είναι αυτή που αναφέρεται στη σύσταση της Ανεξάρτητης Αρχής διότι στο άρθρο 4.1 της 81 ΔΣΕ αναφέρεται το ακριβώς αντίθετο από αυτό που νομοθετεί ο Χατζηδάκης... «η Επιθεώρησις Εργασίας τίθεται υπό την εποπτείαν και τον έλεγχο μιας κεντρικής Αρχής...». Το όνειδος με αυτή την παραβίαση είναι ότι ο υπουργός στην παρουσίαση του εκτρώματός του επιχειρηματολόγησε για την Επιθεώρηση Εργασίας στηριζόμενος στη ΔΣΕ 81/47, σε αυτήν που λέει ακριβώς τα αντίθετα. Τα ίδια αναφέρει και η ΔΣΕ 150, όπως για παράδειγμα στο άρθρο 9 αυτής... «το υπουργείο Εργασίας εποπτεύει το σύστημα διοίκησης της εργασίας ενός κράτους...».
Η ΑΝΑΦΟΡΑ στις αρμοδιότητες της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας από όπου εξαιρούνται τα οικονομικά στοιχεία παραβιάζει την πρόσφατη οδηγία της Ε.Ε. για τον καθορισμό του κατώτατου μισθού στα κράτη-μέλη, όπου γίνεται σαφής αναφορά ότι ο καθορισμός του γίνεται κατόπιν διαπραγμάτευσης των κοινωνικών εταίρων.
Είναι σαφές ότι με βάση όλα αυτά, αλλά κυρίως λόγω της αθλιότητας του 10ωρου και της απλήρωτης εργασίας που εισάγεται για πρώτη φορά για νομοθέτηση, αυτό το έκτρωμα δεν θα περάσει, ακόμα και αν συγκεντρώσει τις ψήφους των α(χ)ρίστων της Ν.Δ., θα καταρρεύσει στην κοινωνία αλλά και στα ελληνικά και ευρωπαϊκά δικαστήρια. Με πάταγο, όπως θα πέσει και αυτή η ανυπόληπτη κυβέρνηση.
* Πρώην γενικός γραμματέας υπουργείου Εργασίας
