Ας ξεκινήσουμε με τις βεβαιότητες.
Η Χρυσή Αυγή είναι πλέον με τη βούλα της ελληνικής δικαιοσύνης εγκληματική οργάνωση. Η ιδιαιτερότητα της περίπτωσής της εμπεριέχει βέβαια μια μεγάλη αντίφαση: Έχει αποδεδειγμένη εγκληματική και δολοφονική δράση, με ένδυμα πολιτικού κόμματος και επιπλέον, για πολλά χρόνια, με επίφαση δημοκρατικής νομιμοποίησης, μια και επί σειρά ετών υπερψηφίζονταν στις εκλογές και είχε κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Τρία σε ένα δηλαδή. Το ερώτημα λοιπόν αν είναι εγκληματική οργάνωση επειδή είναι φασιστική, έχει αναμφίβολα μεγάλο πολιτικό ενδιαφέρον, δεν έχει σχέση όμως με την ετυμηγορία του δικαστηρίου. Παρά τις συστηματικές προσπάθειες της Χρυσής Αυγής να αποδείξει ότι η δίκη της ήταν πολιτική και συνεπώς η καταδίκη της αφορούσε τις ιδέες και όχι τις πράξεις της, η αλήθεια είναι διαφορετική. Δικάστηκε και καταδικάστηκε για την εγκληματική της δράση, για τις δολοφονίες που είτε διέπραξε είτε αποπειράθηκε να διαπράξει και για την ακραία βίαιη συμπεριφορά των οργανωμένων ταγμάτων εφόδου υπό την καθοδήγηση ενός σκληρού ηγετικού πυρήνα. Δεν δικάστηκε για τις ιδέες της αυτές καθ’ εαυτές, αλλά για τις έκνομες και αξιόποινες πράξεις που διέπραξε, ανεξαρτήτως αν αυτές έγιναν στο όνομα της φασιστικής της ιδεολογίας. Με δυο λόγια αν δεν είχε διαπράξει τα εγκλήματα, δεν θα είχε καταδικαστεί. Υπάρχει όμως παράδειγμα φασιστικής και ναζιστικής οργάνωσης στην ιστορία που να μην έχει θεμελιώσει την ιδεολογία της στη μισαλλοδοξία, στον ρατσισμό και τη βία και επομένως που να μην έχει διαπράξει εγκληματικές πράξεις; Ξεκινώντας από τα εγκλήματα των ναζί του Χίτλερ και μέχρι τη σημερινή Χρυσή Αυγή, δύσκολα θα βρεθεί ένα παράδειγμα φασιστικής, ναζιστικής και ρατσιστικής οργάνωσης που να μην έβαψε τα χέρια της με αίμα.
Η Χρυσή Αυγή, ως εγκληματική οργάνωση με φασιστική ιδεολογία, δεν έχει καμία σχέση με το σύνολο των πολιτικών κομμάτων του δημοκρατικού τόξου, από τη Δεξιά μέχρι την Αριστερά. Οι δημοκρατικές δηλαδή πολιτικές δυνάμεις που σέβονται τη Δημοκρατία και τον Κοινοβουλευτισμό και συνεπώς και ό,τι απορρέει από το δημοκρατικό πολιτικό σύστημα, όπως ο σεβασμός της ζωής, η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των πολιτικών ελευθεριών και η αναγνώριση της διαφοράς ως θεμέλιου της πολιτικής δράσης, δεν έχουν καμία πολιτική ή ιδεολογική συγγένεια με τον φασισμό και με την εγκληματική δράση που η μισαλλοδοξία εμπνέει και η πίστη στη βία προκαλεί. Επομένως ούτε η ΝΔ ως Νεοδεξιά και πολύ περισσότερο ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ως Αριστερά, ούτε κανένα άλλο κοινοβουλευτικό κόμμα δεν έχει και δεν μπορεί να έχει σχέση με την ιδεολογία του φασισμού, μια και όλα ανήκουν στο ευρύτερο δημοκρατικό τόξο.
Τούτων δοθέντων, ας προχωρήσουμε στη σημερινή πολιτική πραγματικότητα.
Τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου μπορεί να μην έχουν καμία σχέση με την ιδεολογία και τις πρακτικές του φασισμού, κάποια όμως από αυτά, προκύπτει ότι χρησιμοποίησαν κατά καιρούς τη Χρυσή Αυγή για λόγους κομματικών και μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων.
Η θεωρία των δύο άκρων που κατά καιρούς επιστρατεύει η Δεξιά σε βάρος της Αριστεράς για παράδειγμα, προκειμένου να φέρει σε δύσκολη, δήθεν, πολιτικά θέση τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι μια τέτοια προσπάθεια που γίνεται μπούμεραγκ σε βάρος της ΝΔ.
Πρώτα γιατί η ΝΔ εκτίθεται πολιτικά υποστηρίζοντας ότι μια εγκληματική οργάνωση που φέρει μια βαριά καταδίκη από την δικαιοσύνη, μπορεί να ανήκει στο δημοκρατικό πολιτικό σύστημα και να συγκρίνεται, έστω και εξ αντιδιαστολής και εκ του αντιθέτου, με κάποιο από τα δημοκρατικά πολιτικά κόμματα.
Δεύτερον γιατί προσπαθεί να συμψηφίσει μια εγκληματική οργάνωση με ένα αριστερό κόμμα με ιστορία αγώνων για τη δημοκρατία, που υπήρξε κατ’ επανάληψη θύμα των ταγμάτων εφόδου της φασιστικής Χρυσής Αυγής. Την ίδια στιγμή που η ΝΔ δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι η ίδια ή τα στελέχη ή οι οπαδοί της υπήρξαν ποτέ θύματα της βίας των ταγμάτων εφόδου της Χρυσής Αυγής…
Και τρίτον, γιατί στην προσπάθειά της η ΝΔ να αποδείξει ότι η Χρυσή Αυγή και η Αριστερά είναι δήθεν τα δύο άκρα του πολιτικού συστήματος, πέφτει σε μια σειρά από αντιφάσεις που έχουν ως αποτέλεσμα να αποκαλυφθούν οι δικές της υπόγειες σχέσεις με τη Χρυσή Αυγή.
Συγκεκριμένα:
Δεν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά η ΝΔ του Σαμαρά που συνομιλούσε και συναλλάσσονταν, όπως έχει αποκαλυφθεί, με στελέχη της Χρυσής Αυγής.
Δεν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά η ΝΔ του Σαμαρά που, όπως αποκάλυψε πρόσφατα ο υπουργός Δικαιοσύνης της συγκυβέρνησης ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, Αντώνης Ρουπακιώτης, σταμάτησε την ψήφιση του αντιρατσιστικού νόμου που θα σταματούσε την εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής αν είχε εφαρμοστεί εγκαίρως. Με δυο λόγια ο Παύλος Φύσσας μπορεί να ζούσε σήμερα αν η κυβέρνηση Σαμαρά δεν είχε σταματήσει, με πρωτοβουλία του τότε πρωθυπουργού, την ψήφιση του αντιρατσιστικού νόμου.
Δεν ήταν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε εφημερίδες φιλικές προς την Αριστερά, αλλά στελέχη της ΝΔ και εφημερίδες φιλικές προς την Δεξιά που κατά καιρούς εκφράστηκαν θετικά για τη «φιλανθρωπική» και «κοινωνική» δράση που σαν δόλωμα χρησιμοποιούσε η φασιστική εγκληματική οργάνωση για να προσελκύσει ψηφοφόρους.
Δεν είναι η Αριστερά, αλλά η Δεξιά, μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων της οποίας υποστηρίζει σε πρόσφατη δημοσκόπηση ότι μια «σοβαρή Χρυσή Αυγή» θα ήταν χρήσιμη στο πολιτικό σύστημα. Τι κάνει όμως «σοβαρή» μια εγκληματική οργάνωση, εκτός, ίσως, από την ικανότητά της να διαπράττει εγκλήματα χωρίς αυτά να αποκαλύπτονται; Σε αντιδιαστολή, κανένα αριστερό ή προοδευτικό στέλεχος, ποτέ, δεν υποστήριξε ή μίλησε θετικά για τη Χρυσή Αυγή, χαρακτηρίζοντάς την σαν «σοβαρή». Για την Αριστερά και για την Προοδευτική παράταξη, για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δηλαδή, η Χρυσή Αυγή ήταν και είναι φασιστική και εγκληματική οργάνωση και ως τέτοια δεν μπορεί ποτέ να γίνει «σοβαρή».
Δεν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ μόνο στις πλατείες των αγανακτισμένων μαζί με τη Χρυσή Αυγή, τότε που η εγκληματική οργάνωση ψάρευε στα θολά της αντίδρασης προς τα μνημόνια για να αποκτήσει «κοινωνικό πρόσωπο». Αλλά ήταν το σύνολο των καθημαγμένων ελλήνων πολιτών που αντιδρούσαν τότε στην πολιτική της λιτότητας που εφάρμοζε η ΝΔ από κοινού με τους δανειστές μας. Άλλωστε οι «πλατείες των αγανακτισμένων» ήταν ένα διεθνές, τότε, φαινόμενο αντίδρασης στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της λιτότητας που δεν είχε πουθενά στον κόσμο πολιτική χροιά φασισμού, καθώς συμμετείχαν σε αυτές πολίτες από ευρύτερες πολιτικές δυνάμεις και κοινωνικούς χώρους που διέτρεχαν όλο το πολιτικό φάσμα.
Αντίθετα, στις πλατείες των Μακεδονομάχων απέναντι στη Συμφωνία των Πρεσπών, εκεί όπου συναντήθηκε η ΝΔ του Μητσοτάκη με τους ξυρισμένους σβέρκους της ακροδεξιάς και των στελεχών της Χρυσής Αυγής και εκεί όπου οι ακροδεξιοί Μακεδονομάχοι έδειραν τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη και προπηλάκισαν πολλούς προοδευτικούς και αριστερούς πολίτες, ο χαρακτήρας των εκδηλώσεων ήταν καθαρά εθνικιστικός και φανερά ακροδεξιός, καθώς αποτελούσε εσωτερική υπόθεση της δεξιάς και μόνο πολυκατοικίας. Και ήταν σαφής πολιτική γραμμή της ΝΔ ο συγχρωτισμός της τότε με ακροδεξιούς και Χρυσαυγίτες, προκειμένου να αποδομηθεί η εξωτερική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και να κερδηθούν ψήφοι για τις εκλογές του 2019.
Δεν ήταν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που κατηγορήθηκε από την Ένωση Εισαγγελέων ότι επεμβαίνει στη Δικαιοσύνη, αλλά η κυβέρνηση της ΝΔ. Πέφτει συνεπώς στο κενό η δεξιά συκοφαντία ότι δήθεν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, επεμβαίνοντας στη Δικαιοσύνη, καθυστέρησε τη δίκη της Χρυσής Αυγής. Άλλωστε, όπως αποδείχθηκε μέχρι και την τελευταία στιγμή, ήταν τα ίδια τα στελέχη της εγκληματικής οργάνωσης που, με διάφορες προφάσεις, σταματούσαν συνεχώς τη δίκη. Η οίηση λοιπόν της ΝΔ και του πρωθυπουργού ότι δήθεν εκείνοι επίσπευσαν τη δίκη, σε αντίθεση με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που δήθεν την καθυστέρησε, δεν αποδεικνύει τίποτε άλλο παρά το γεγονός ότι η ΝΔ «κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια».
Δεν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά η ΝΔ που ωφελήθηκε από την εκλογική κατάρρευση της Χρυσής Αυγής και από τις ψήφους των κάποτε ψηφοφόρων της στις εκλογές του 2019. Είναι σαφές από τα εκλογικά αποτελέσματα ποια κόμματα της Δεξιάς μοιράστηκαν τις ψήφους των απογοητευμένων της Χρυσής Αυγής ή ακόμη χειρότερα, των ψηφοφόρων της που πείστηκαν από την ακροδεξιά επιχειρηματολογία και από τα ακροδεξιά στελέχη της ΝΔ του Μητσοτάκη.
Η ΝΔ άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου, επαναφέροντας τη θεωρία των δύο άκρων, για να εκμεταλλευτεί πολιτικά την καταδικαστική απόφαση κατά της Χρυσής Αυγής και να πλήξει πολιτικά τον ΣΥΡΙΖΑ. Κατηγορώντας τον, χωρίς στοιχεία και τεκμήρια, για όλα όσα αποδείχθηκε τελικά με αφορμή τη συζήτηση που ακολούθησε, ότι η ίδια έκανε «παίζοντας» μικροπολιτικά παιχνίδια με την εγκληματική οργάνωση.
Για να πάρει ως απάντηση το εύστοχο, όσο και δηλητηριώδες δημοσίευμα της Κυριακάτικης Αυγής, που υπενθύμιζε τις υπόγειες σχέσεις και τα πολιτικά «παιχνίδια» της ΝΔ των Σαμαρά και Μητσοτάκη με το αυγό του φιδιού.
Η ΝΔ τιμωρήθηκε από τις αποκαλύψεις, γιατί ξέχασε, φαίνεται, ότι «στο σπίτι του κρεμασμένου, δεν μιλάνε για σκοινί»…
