Είμαι υποψήφιος στις βουλευτικές εκλογές. Ίσως να μην είδατε το όνομά μου. Αλλά εγώ είδα τα δικά σας. Όλα.

Δεν ξέρατε ότι είμαστε όλοι υποψήφιοι; Ότι όσοι δέχτηκαν είναι απλά αυτοί που επωμίστηκαν πιο σκληρή δουλειά από μας; Κι ότι όσα, κι αν υπάρχουν, ονόματα δεν μας αρέσουν μπορούμε απλά να τα ξεχάσουμε την ώρα που θα διαλέγουμε τους σταυρούς προτίμησης; Εγώ ψηφίζω στην Α΄ Αθήνας, εκεί που είναι το πατρικό μου σπίτι, και, πιστέψτε με, έχω πρόβλημα επιλογής κι ας έχω δικαίωμα σε τέσσερις σταυρούς.

Με ρώτησαν πολλοί φίλοι και σύντροφοι αν μου πρότειναν να είμαι υποψήφιος κι αν αρνήθηκα. Δεν απάντησα. Εννοείται ότι με συγκινεί το ενδιαφέρον τους. Αν μπορούσα να πάρω και πάλι άδεια από τη δουλειά μου, θα ήθελα πολύ να έρθω να βοηθήσω. Αλλά και πάλι θα προτιμούσα να είμαι από τους πρώτους υποψήφιους ως βουλευτής του απόδημου ελληνισμού.

Επίσης, θα ήθελα να έχουμε τη δυνατότητα να ψηφίζουμε, όπως στις περισσότερες χώρες, με εξουσιοδότηση. Έτσι, όσοι πρέπει να λείπουν, για επαγγελματικούς ή για λόγους υγείας για παράδειγμα, την Κυριακή 7 Ιουλίου θα ψήφιζαν.

Αλλά ας γυρίσουμε στην ερώτηση για την υποψηφιότητά μου. Θα συζητήσουμε αργότερα για τις ευρωεκλογές. Ευχαριστώ από καρδιάς όσους με άκουσαν κι όσους θέλησαν να πάω στην Ευρωβουλή κι έβαλαν έναν σταυρό προτίμησης δίπλα στο όνομά μου. Αλλά το Σάββατο, στην ανοιχτή συνέλευση του ΣΥΡΙΖΑ Γαλλίας, όπου ήρθαν πολλά νέα πρόσωπα, ήμουν ένας απλός σύντροφος. Θαύμασα τη συντρόφισσα συντονίστρια και τον δυναμισμό της. Άκουσα με μεγάλο ενδιαφέρον τις παρατηρήσεις και τις προτάσεις των φίλων και των συντρόφων. Έφυγα έχοντας μάθει πολλά. Κι έλεγα επιστρέφοντας, ίσως να μην το πιστεύετε, ευτυχισμένος σπίτι ότι έχουμε κάνει καλή δουλειά γιατί υπάρχουν άξιοι διάδοχοι.

Κι όλος αυτός ο κόσμος που δεν κλήθηκε όσο έπρεπε να πάρει τον λόγο, να μπει μπροστά, να προσφέρει και που τον κρατήσαμε συχνά στη θέση του θεατή θα μπορούσε να είναι στα ψηφοδέλτια.

Ναι είμαστε όλοι υποψήφιοι. Γιατί έτσι κι αλλιώς είμαστε όλοι υποψήφια θύματα της ρεβανσιστικής Δεξιάς. Είμαστε όλοι υποψήφια θύματα της νεοφιλελεύθερης τεχνοκρατικής ιδεολογίας. Θα είμαστε όλοι στη μάχη. Ελπίζω στη μάχη για να συνεχίσουμε όσα σωστά έγιναν τα τελευταία χρόνια. Πιστεύω ακράδαντα ότι ο στρατηγικός στόχος δεν χάθηκε. Έγιναν λάθη τακτικής, υποχωρήσεις, παραλείψεις. Αλλά είχαμε σπουδαία δείγματα γραφής, είδαμε τη διαφορά της αριστερής διακυβέρνησης. Κι όσοι είμαστε κατά της πολιτικής με ανάθεση ξέρουμε τις ευθύνες μας. Δεν περιμένουμε να είμαστε υποψήφιοι για να μην είμαστε απλοί ψηφοφόροι. Είμαστε ενεργοί πολίτες. Είδατε πόσοι ήταν υπουργοί και δεν είναι πια, αλλά είναι πάντα στην πρώτη γραμμή; Είδατε πόσοι άφησαν μια σημαντική θέση για να προσφέρουν από μια άλλη, πιο δύσκολη και που απαιτεί θυσίες; Είδατε να παραιτούνται, σαν παιδιά που δεν ξέρουν να παίζουν, σύντροφοι που, ίσως άδικα, παραγκωνίστηκαν;

Είμαστε όλοι υποψήφιοι λοιπόν. Υποψήφιοι για ένα καλύτερο μέλλον. Είμαστε όλοι στην πρώτη γραμμή γιατί αρνούμαστε να τα παρατήσουμε. Γιατί δεν έχουμε ανάγκη από αξιώματα και χειροκροτήματα. Έχουμε μόνο ανάγκη να είμαστε ήρεμοι με τη συνείδησή μας. Αρνούμαστε να μείνουμε θεατές. Μάθαμε να ορμάμε, όταν πρέπει, στη σκηνή. Δεν έχουμε ανάγκη να μας διαλέξει ο όποιος σκηνοθέτης. Ο ρόλος μας είναι η ίδια η ζωή μας. Και τον ξέρουμε πολύ καλά, δεν έχουμε ανάγκη από υποβολέα. Το έργο το έχουμε γράψει όλοι μαζί. Aπό παλιά.

* Ο Νίκος Γραικός είναι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ Γαλλίας