Το ότι οι προσδοκίες από τον Κ. Μητσοτάκη δεν θα πρέπει να είναι υψηλές το έχει καταλάβει όλη η κοινωνία. Όμως αυτό που έκανε εχθές υπερβαίνει κάθε όριο κουτοπονηριάς, τακτικισμού και υποκρισίας. Το γεγονός ότι αυτή η τακτική συνδέεται με ένα σοβαρό εθνικό θέμα, όπως η διαπραγμάτευση για το “Μακεδονικό”, κάνει τα πράγματα ακόμα χειρότερα. Και δύο φορές χειρότερα κάνει τα πράγματα το ότι ο αρχηγός της Ν.Δ. παραιτείται από κάθε αξιοπρέπεια για να μην κλείσει τις πόρτες του στην Ακροδεξιά.

Βγήκε λοιπόν εχθές ο Κ. Μητσοτάκης και κατηγόρησε τον υπουργό Εξωτερικών ότι “υπερασπίζεται τα επιχειρήματα των γειτόνων μας παρά τα συμφέροντα της χώρας”. Και την κυβέρνηση ότι αγωνιά “να βρεθεί πάση θυσία λύση για να εξυπηρετηθούν διεθνείς σκοπιμότητες”.

Είναι προφανές ότι ο Κ. Μητσοτάκης προσπαθεί να πάρει αποστάσεις από τη συμφωνία, άσχετα με το περιεχόμενό της. Διότι ξέρει ότι, αν μπει σε συζήτηση επί της ουσίας, η παράταξή του θα διασπαστεί ανάμεσα σε αυτούς που υποστηρίζουν τη γραμμή του 2008 και τους σαμαρικούς που τρέχουν στα συλλαλητήρια. Είναι εξίσου προφανές ότι ο αρχηγός της Ν.Δ. επιχειρεί να προσπεράσει τα όσα αποκάλυψε προχθές ο Κοτζιάς για το όνομα “Δημοκρατία της Μακεδονίας - Σκόπια” που συζητούσε η κυβέρνηση της Ν.Δ. το 2006. Όχι μόνο γιατί αυτό θα τον εξέθετε στην ακροδεξιά πτέρυγα του κόμματός του, αλλά και γιατί θα έκανε ακόμα πιο ακατανόητη τη σημερινή του στάση.

Έτσι αποφάσισε ότι του είναι πιο εύκολο να κατηγορήσει τους άλλους για εθνική μειοδοσία. Έτσι απλά. Τόσο είναι το πολιτικό μέγεθος του κ. Μητσοτάκη.