Σημειώνει λοιπόν η σοβαρή εφημερίδα: «Η σκανδαλολογία κατά την προεκλογική περίοδο είναι συνήθως σημάδι παρακμής και αμηχανίας. Οταν τελειώσουν τα επιχειρήματα αρχίζει η λάσπη. Η κοινή γνώμη γνωρίζει όμως καλά ότι η χώρα έχει τεράστια προβλήματα που απαιτούν πρακτικές λύσεις. Ξέρει ακόμη ότι ο μόνος τρόπος για να ξεπερασθούν είναι η όσο το δυνατόν ευρύτερη συνεργασία των υπεύθυνων πολιτικών δυνάμεων του τόπου(...) Η μόνη λύση για να αντιμετωπισθεί η διαφθορά είναι να συνεχίσουν οι αρμόδιοι θεσμοί, και κυρίως η δικαιοσύνη, το έργο τους».
Ωραία και καθώς πρέπει η άποψη της εφημερίδας, αλλά σε μια χώρα σαν την Ελλάδα που η παραοικονομία (και μαζί της η διαφθορά, η σκανδαλώδης διαπλοκή και η φοροδιαφυγή που μας χρεοκόπησαν) επί σαράντα χρόνια βασιλεύει και αντιπροσωπεύει το 40% της οικονομίας, μοιάζει καλαμπούρι και «πλυντήριο» των κολοσσιαίων ευθυνών του παλιού πολιτικού συστήματος να λες δήθεν υπεράνω «αφήστε τους θεσμούς να συνεχίσουν να λειτουργούν».
Δεν είναι επομένως εκτός ημερησίας διατάξεως, ούτε στοιχεία «παρακμής και αμηχανίας», οι σκληρές αντιπαραθέσεις και η πολιτική πόλωση (όχι φυσικά η χρήση βρόμικων μέσων, η λάσπη και οι ανυπόστατοι ισχυρισμοί) για την αντιμετώπιση της τερατώδους παραοικονομίας, δηλαδή της διαφθοράς και των σκανδάλων, που ο καθένας γνωρίζει ότι αποτελούν την πρώτη αιτία της παταγώδους χρεοκοπίας μας και της κοινωνικής αδικίας που βιώνουμε.