Έχοντας στις αποσκευές του την άγνοια κινδύνου και την αυτοπεποίθηση που του χαρίζουν το δημοσκοπικό «φούσκωμα» και ο ασφυκτικός έλεγχος του μιντιακού χώρου, ο κ. Μητσοτάκης απέδρασε για ένα ακόμη ειδυλλιακό weekend, στην πρώτη γραμμή της μάχης με τον κορονοϊό, την... Ικαρία των μηδενικών κρουσμάτων. Από το μενού της επίσκεψης δεν ήταν δυνατό φαίνεται να λείπει το γεύμα -«κορονογλέντι» στο σπίτι βουλευτή του, που για την ανάγκη αυτή μετατράπηκε σε αυτοσχέδιο εστιατόριο.
Το πάρτι προκλητικής περιφρόνησης των μέτρων του κακομαθημένου «ανέμελου» γόνου και πρωθυπουργού, (με αυτήν ακριβώς τη σειρά), στο Ικαριώτικο μπαλκόνι, αντάμα με τη συνοδεία του και τους ντόπιους «Γκόρτζους», έχει προκαλέσει τις σφοδρότερες αντιδράσεις απέναντί του μετά από 19 μήνες παραμονής του στην πρωθυπουργική καρέκλα. Παρά το «μαύρο» στις τηλεοράσεις δεν υπάρχει σήμερα κανείς που δεν έχει πληροφορηθεί το «πανωσήκωμα» στο μπαλκόνι της τοπικής χασαποταβέρνας και το πρωθυπουργικό ξεφάντωμα με την παραβίαση κάθε υγειονομικού κανόνα.
Το προκλητικό γεγονός διαδόθηκε και στο εξωτερικό. Ο δημοσιογράφος της Deutsche Welle, Κώστας Συμεωνίδης, μεταφέρει όσα του είπε Γερμανός συνάδελφός του. «Ο Μητσοτάκης κάνει ο,τι κάνει επειδή μπορεί. Και μπορεί επειδή τα μέσα ενημέρωσης δεν επιτελούν το ρόλο τους. Εδώ στη Γερμανία θα τον είχαν κατασπαράξει. Ειδικά τα συντηρητικά φύλλα».
Εκεί θα τους κατασπάραζαν, εδώ είναι αμφίβολο αν θα επιβληθεί πρόστιμο 300 ευρώ σε κάθε συμμετέχοντα και 3000 στον ιδιοκτήτη της βεράντας -εστιατορίου. Όμως, παρά τη μαυρίλα στην ενημέρωση (μόνο το OPEN πρόβαλε το γεγονός την πρώτη ημέρα) η δύναμη των social media, είναι πλέον ακαταμάχητη. Το ίδιο και η αντίδραση των χρηστών.
Στη συντριπτική πλειοψηφία τους σχολιάζουν το πρωθυπουργικό ατόπημα, κινούμενοι μεταξύ ενόχλησης, δικαιολογημένης οργής, αθυρόστομου «κραξίματος» και δηλητηριώδους πλάκας. Άλλωστε, παντού και πάντοτε σχεδόν, αν αρχίσει ο κόσμος να παίρνει έναν πολιτικό στο «ψιλό» το πρώτο βήμα προς την πτώση του έχει γίνει.
Οι «δικοί» του υποστηρικτές, κατά το κοινώς λεγόμενο, «κόβουν λάσπη». Σχεδόν απόλυτη σιωπή, που σποραδικά διακόπτουν κάτι ψίθυροι για τις ευθύνες των επικοινωνιολόγων τού πρωθυπουργού, που όφειλαν να τον προστατεύσουν κι όχι να την κάνουν κι αυτοί «ταράτσα» στου Στεφανάδη την ταβέρνα.
Αυτοί οι ψίθυροι θα δυναμώσουν τις επόμενες ημέρες, ώστε. η ευθύνη να μεταβιβαστεί σε αυτόν που συμβούλευσε τον κ. Μητσοτάκη να πάει στην Ικαρία.
Όμως, όποια δικαιολογία κι αν εφευρεθεί, η εικόνα του υπεύθυνου ηγέτη που ως άλλος Μωυσής, θα μας οδηγούσε από την έρημο της πανδημίας στην παραδεισένια κανονικότητα, στραπατσαρίστηκε.
Ενδιαφέρον, έχει ακόμη το γεγονός ότι πολύ εύκολα στον «εικονοκυριαρχούμενο» κόσμο μας, ακόμη και η ατομική ευθύνη, η συνειδητότητα, η ενσυναίσθηση, θεωρούνται αντικείμενα επικοινωνιακής διαχείρισης. Έτσι, ώστε, οι σύγχρονοι ηγέτες, ως ετερόφωτες μαριονέτες στα χέρια των επικοινωνιολόγων, να απαλλάσσονται από τις ευθύνες τους και να προσλαμβάνονται από την κοινή γνώμη περίπου ως «ανεύθυνοι άρχοντες». Κάτι σαν τους «Άνακτες» στις συνταγματικές μοναρχίες..
Όσοι για να αθωώσουν -κστ' ουσίαν- τον κ. Μητσοτάκη, επιρρίπτουν όλη την ευθύνη στους συμβούλους του για την άδοξη πτώση του στα νερά του Ικάριου πελάγους, έμπροσθεν της οικίας Στεφανάδη, λαθεύουν.
Αφού, τον εμφανίζουν στερούμενο άποψης, κρίσης, επίγνωσης και αυτογνωσίας. Είναι θλιβερό να ισχυρίζονται, ότι κοτζάμ 50χρονος, με όλα τα εμβόλια στην ώρα τους, χρειάζεται επικοινωνιολόγο να του υπενθυμίζει ότι δεν υφίσταται κενό στο εσωτερικό του κρανίου, όπισθεν των οφθαλμών και μεταξύ των ακουστικών πόρων. Το ίδιο ισχύει για οποιονδήποτε πολιτικό που υποπίπτει σε λάθη και οι παρατρεχάμενοί του, επιχειρούν να τον δικαιολογήσουν, εμφανίζοντάς τον ως άβουλο παιδάριο που άγεται και φέρεται από τους συνεργάτες (που τον εκθέτουν) και τους συμβούλους (που δεν τον ενημέρωσαν σωστά).
Τα παραπάνω, που σηματοδοτούν την ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση, ακόμη και σε πιο προοδευτικούς χώρους, ότι τα πάντα εξαρτώνται από την επικοινωνία, είναι η μεγάλη μάστιγα της πολιτικής. Και διευκολύνει την υποταγή της σε μηχανισμούς χειραγώγησης, σε «μονταζιέρες», «τρολαρίσματα» και σε επαγγελματίες κατασκευαστές fake news.
Δεν είναι έτσι. Το βαρύ πρωθυπουργικό ατόπημα, όπως και το άλλο στην Πάρνηθα , αλλά και εκείνα άλλων ηγετών, αναδεικνύουν ατομικά και συλλογικά ήθη, σε σύνδεση με τις ασκούμενες πολιτικές, την ποιότητα της Δημοκρατίας και τη συνολική διαμόρφωση τής εκάστοτε διακυβέρνησης.
Στην περίπτωση της κυβέρνησης Μητσοτάκη, δείχνει την βαθιά περιφρόνηση του ιδιου και ενός αλαζονικού περίγυρου εξουσίας για μια ολόκληρη κοινωνία, στην οποία όλη την περίοδο της πανδημίας, επιρρίπτουν την «ατομική ευθύνη» για την εξάπλωση της νόσου, κουνάνε το χέρι και ρίχνουν βροχή τα πρόστιμα για παραβάσεις των μέτρων, ορισμένες φορές μάλιστα, για ψύλλου πήδημα. Αλλά, ταυτόχρονα και την ογκώδη άγνοιά τους για τα προβλήματα του κόσμου. Να θυμηθούμε για παράδειγμα, τον πρωθυπουργό, όταν, μεγάθυμος ων, «αναγνώριζε» πριν λίγο καιρό πως υπάρχουν «εργαζόμενοι εξαρτημένοι από το μισθό τους» (κι όχι από τα δάνειά τους, όπως ο ίδιος και το κόμμα του!);
Είναι απορίας άξιον πώς 20-30 νοματαίοι διανοήθηκαν να φύγουν από την Αθήνα, μια «κόκκινη περιοχή», να επισκεφθούν και να διακινδυνεύσουν να θέσουν σε κίνδυνο μια covid free περιοχή, όπως η Ικαρία. Η οποία το μόνο «κόκκινο» που έχει είναι το κόκκινο της Αριστεράς και του αίματος των κομμουνιστών εξορίστων στους χώρους κράτησης του νησιού. Αδιαφορία, «αμέλεια», έπαρση και αλαζονεία; Όλα αυτά μαζί και το καθένα ξεχωριστά.
Πώς να γίνει πιστευτός αύριο αυτός ο ανεκδιήγητος πρωθυπουργός, όταν θα απευθύνει διαγγέλματα και θα απαιτεί από τους πολίτες συμμόρφωση στις οδηγίες των ειδικών για την πανδημία; Οι πολίτες που μέχρι τώρα δυσανασχετούσαν με το υψωμένο φρύδι, τώρα θα οργίζονται για το υψωμένο μεσαίο του δάχτυλο!
Ποιος θα παίρνει στα σοβαρά τον κάθε αναξιόπιστο Χαρδαλιά ή Χρυσοχοΐδη, όταν, βλέπει τους αστυνομικούς, αντί να εμποδίζουν το πρωθυπουργικό «κορονοτσιμπούσι», να γίνονται «τσιλιαδόροι» μιας επικίνδυνης συνάθροισης.
Πώς να μη μελαγχολεί ο δοκιμαζόμενος, έγκλειστος και υφιστάμενος τα περιοριστικά μέτρα πολίτης, όταν βλέπει την ασύδοτη πρωθυπουργική κουστωδία να τρώει και να πίνει, «στην υγειά του», καταπατώντας κάθε υγειονομικό πρωτόκολλο; Πώς να δεχτεί να ανοίγουν τα σχολεία Σαββατιάτικα και να γίνονται ντεκόρ οι μικροί μαθητές για πρωθυπουργικές φιγούρες και πόζες στο Ιnstagram;
Πώς να μην αναπολεί κανείς όχι τον Φάουτσι που έβαζε με έξοχο και ευθύ τρόπο στη θέση του τον απίθανο Τραμπ, αλλά την Αλβανική Αστυνομία που τιμώρησε με πρόστιμο τον ίδιο τον Πρόεδρο της Αλβανίας Ιλίρ Μέτα όταν, αυτός και η «υπέρκομψη» σύζυγός του παραβίασαν τα μέτρα για τον ιό;
Τελικά, η τόσο μεγάλη υποτίμηση της νοημοσύνης των πολιτών δεν είναι επικοινωνιακό πρόβλημα. Ούτε είναι μόνο ζήτημα τρόπων και συμπεριφοράς- είναι κι αυτό. Είναι, πρωτίστως, ένα βαθύ πρόβλημα δημοκρατίας που διαπερνά όλα τα πεδία άσκησης πολιτικής σήμερα στον τόπο μας. Από την αντιμετώπιση της πανδημίας και την «ανεμελιά» αυτής της κυβέρνησης, μέχρι το ντελίριο αυταρχισμού και καταστολής απέναντι στους εργαζόμενους και τη νεολαία και το «νομοθετικό ταλιμπανισμό» στην Παιδεία.
Το πολιτικό πρόβλημα, δεν έχει επικοινωνιακές λύσεις. Η χώρα δεν χρειάζεται αλλαγή επικοινωνιολόγων. Ένα άλλο δημόσιο ήθος χρειάζεται και αλλαγή πολιτικής.
(Προς το παρόν και για παραδειγματισμό, με παρέμβαση του υπουργού ΠΡΟ ΠΟ και του αρχηγού της ΕΛΑΣ πρέπει να χρεωθεί το αναλογούν πρόστιμο σε όλους τους παραβάτες των μέτρων στην Ικαρία, «όσο ψηλά κι αν βρίσκονται». Να απαιτηθεί από την αντιπολίτευση και τον Τύπο από τον κ. Μητσοτάκη να ζητήσει δημόσια συγνώμη. Επίσης, η Επιτροπή των λοιμωξιολόγων, να τοποθετηθεί επί του θέματος, για να αποσαφηνιστεί αν τα περιοριστικά μέτρα ισχύουν μόνο για τους πληβείους και όχι για τους πατρίκιους.
Να απαντηθεί έτσι, αν υπάρχουν «Φάουτσι» στην Αθήνα, ή απλώς, συμπαθητικές-συμπονετικές «φατσούλες», που έχουν υποτάξει την επιστημοσύνη τους στην επιχειρούμενη πολιτική και μιντιακή κατασκευή μιας εικονικής πραγματικότητας).
