Δεν ήταν η κοσμοχαλασιά στις 9 Νοέμβρη, όμως για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό και για μια σειρά λόγους, οι δρόμοι και οι πλατείες γνώρισαν παλιούς καλούς καιρούς, με τους απεργούς και κυρίως κάθε ηλικίας συμπολίτες μας να συμμετέχουν στις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας κατά του κυβερνητικού παρακράτους. Ήταν μια ηχηρή απάντηση και ένας κόλαφος τόσο για το κυβερνητικό σούργελο, όσο και για τον παρακρατικό… δημοσιογραφικό του βραχίονα που χλεύαζε από τη αρχή της παρούσας εβδομάδας, αμφισβητώντας με βιτριολικό χιούμορ την διάθεση του κόσμου για συμμετοχή και διαμαρτυρία κατά της κυβερνητικής πολιτικής.
Στις 9 Νοέμβρη, πιθανότατα, ήταν η αρχή. Η αρχή ενός νέου ανένδοτου κατά της κοινοβουλευτικής χούντας του Κυρ. Μητσοτάκη. Στον απόηχο των αθλιοτήτων και του πανευρωπαϊκού διασυρμού από τις παρακολουθήσεις και την μετατροπή της χώρας σε μια απέραντη ΚΥΠ, των πιο μαύρων σελίδων της, ο δημοκρατικός κόσμος, η νεολαία του τόπου, έδωσαν την δική τους καθοριστική απάντηση. Φυσικά, η αγανάκτηση και το “ως εδώ” δεν είχαν να κάνουν μόνο με τις παρακολουθήσεις συλλήβδην πολιτικών αντιπάλων και φίλων, αλλά και με όλη εν γένει την κυβερνητική πραμάτεια.
Είδαν και απόειδαν ακόμη και συντηρητικοί πολίτες και φίλα προσκείμενοι στην κυβερνητική παράταξη, πως δεν πάει άλλο αυτό το λαϊκό μακελειό που βάφτισε “πολιτική” το επίσημο πια παρακράτος και βγήκαν στον δρόμο. Βλέπεις, η αισχροκέρδεια, η επιδοματική κοροϊδία, το εισόδημα που μετά βίας καλύπτει τον μισό μήνα, η πλήρης και απροσχημάτιστη λεηλασία των κρατικών ταμείων με τις απευθείας αναθέσεις και το γενικευμένο πλιάτσικο δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών δεν μπορεί να αφήνει κανέναν αδιάφορο. Κανέναν αδιάφορο σε όποιον πολιτικό θεό κι αν πιστεύει. Θορυβημένη από τη λαϊκή αντίδραση, το πάθος και την αποφασιστικότητα, η κυβερνητική συμμορία μαζί με τους μαύρους προπαγανδιστές της ελπίζουν και προσδοκούν πως το χθεσινό ήταν κάτι πρόσκαιρο, περιστασιακό, που σύντομα θα ξεθυμάνει, θα ατονήσει και η κοινωνική νηνεμία συνεπικουρούμενη και στοιχημένη πίσω από την κλεπτοκρατία και την πολιτική αθλιότητα, και πάλι θα κυριαρχήσει.
Και εδώ κάνει την εμφάνισή του το μέγα στοίχημα, η μέγιστη πρόκληση για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και τις άλλες προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις. Στοίχημα συντήρησης και ενδυνάμωσης της χθεσινής αγωνιστικής σπίθας. Σπίθας που θα μετατραπεί σε λαϊκή πυρκαγιά για να κατακάψει τις πρωτοφανείς πολιτικές και όχι μοναχά, ανομίες, αδικίες και προκλήσεις, μιας παρακρατικής και ένοχης στη συνείδηση του λαού, κυβέρνησης. Οι δρόμοι και οι πλατείες να γίνουν τα γραφεία και οι χώροι καθημερινής δράσης μελών, φίλων και ιδιαιτέρως των στελεχών και της ηγεσίας του κόμματος και όλης της προοδευτικής παράταξης. Η προγραμματική πρόταση της αξιωματικής αντιπολίτευσης μπορεί και πρέπει να γίνει πειστική σημαία και φάρος καινούργιας ελπίδας για τον κόσμο που μαστίζεται και ποδοπατείται από την ανομία, την περιφρόνηση και τον πρωτοφανή πολιτικό αμοραλισμό της γαλάζιας χούντας.
Οποιαδήποτε παράταση παραμονής στην διακυβέρνηση του τόπου, της σημερινής πολιτικής ύβρεως, γεννήτορας της οποίας είναι η Μητσοτακική μαφία, μόνο καταστροφή και οπισθοδρόμηση για την χώρα θα σημάνει. Όσοι από την δημοκρατική αντιπολίτευση, πρόσωπα και συλλογικότητες, ερμηνεύουν την σημερινή πολιτική κατάσταση ως κάτι το συνηθισμένο, κάτι που συμβαίνει στις ευνομούμενες δημοκρατικές χώρες και πως τα πράγματα θα αλλάξουν και αυτοί θα πέσουν σαν ώριμο φρούτο από το δένδρο, σίγουρα σφάλλουν.
Να ελπίσουμε στην περίπτωση αυτή πως η ιστορία σύντομα δεν θα τους ζητήσει το λόγο γιατί δεν θα χρειαστεί; Αμήν.
