Εν όψει του δικαστηρίου ο πρόεδρος και το διοικητικό συμβούλιο του ΚΕΕΛΠΝΟ εξέφρασαν την αμέριστη συμπαράσταση και υποστήριξή τους στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων των γυναικών αυτών, με στόχο την ηθική και ουσιαστική αποκατάστασή τους στην κοινωνία.

«Το ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ. υποστηρίζει την ευαίσθητη αυτή κοινωνική ομάδα και βρίσκεται αρωγός στα ιατρικά και κοινωνικά προβλήματα των ευπαθών ομάδων με γνώμονα την προαγωγή και προστασία της Δημόσιας Υγείας» αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση.

Το χρονικό της διαπόμπευσης των οροθετικών και η μισαλλόδοξη ρητορική Λοβέρδου

Παραμονές εκλογών του 2012, 32 γυναίκες συνελήφθησαν για σκοπούμενη σωματική βλάβη, ως εκδιδόμενες οροθετικές. Οι κατηγορίες κατέπεσαν, καθώς αποδείχτηκε ότι μόνο μία γυναίκα βρισκόταν σε οίκο ανοχής και ήταν θύμα δουλεμπορίου. Όμως το κακό είχε γίνει, λίγο πριν τις εκλογές, είχαν δοθεί στη δημοσιότητα τα ονόματα και οι διευθύνσεις των «εκδιδομένων» γυναικών οι οποίες στη συνέχεια οδηγήθηκαν στη φυλακή, μέχρι την ημέρα της αθώωσής τους. Πολλές από τις κοπέλες δεν μπόρεσαν να ξεπεράσουν την δημόσια διαπόμπευση.

Ο τότε υπ. Υγείας Ανδρέας Λοβέρδος δήλωνε σε συνέντευξη Τύπου: «Εμείς κάνουμε έλεγχο. Μετά αναλαμβάνει η εισαγγελική Αρχή. Επιθυμία μας είναι να βγάλουμε και τις φωτογραφίες των πελατών. Επιτέλους, να υπάρξει τιμωρία».

Μάλιστα, ο υπ. Υγείας, σε ομιλία του στην γενική συνέλευση του ΟΗΕ, δήλωνε ότι «για το AIDS ευθύνονται οι γυναίκες από την υποσαχάρια Αφρική, που εξαναγκάζονται στην πορνεία». Όπως όμως αποδείχτηκε από την ανάκριση στην συντριπτική τους πλειονότητα, οι οροθετικές ήταν Ελληνίδες. . .

Τον Νοέμβριο του 2014 έβαλε τέλος στην ζωή της η Κατερίνα

Το γεγονός είχε κοινοποιηθεί από τη Χρύσα Μπότση, μέλος της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης στις διωκόμενες οροθετικές, μέσα από την ηλεκτρονική εφημερίδα-ιστότοπο γυναικείων δικαιωμάτων, «Το Μωβ»:  

Έγραφε η κ. Μπότση:  

«Η Κατερίνα δραπέτευσε. Όσες φυλακές έζησε, όσους παραδείσους κι αν αναζήτησε στα ναρκωτικά ποτέ δεν έφτασαν. Η επιχείρηση δίωξης των οροθετικών χρηστριών πριν τις εκλογές του 2012, μάζεψε μαζί με τις άλλες κοπέλες και την Κατερίνα. Τη γνωρίσαμε κι αυτή στις φυλακές Κορυδαλλού.

Ένα κορίτσι γελαστό που του άρεσαν οι αγκαλιές και τα χάδια. Ήταν διαχυτική, πάντα με φιλούσε.  

Η Κατερίνα έγινε αργότερα ασθενής μου καθώς το «αδίκημα» της οροθετικότητάς της, την έφερε στην πόρτα της Μονάδας Λοιμώξεων. Γρήγορα ενεργοποιήθηκε.   Μάχιμη, πήρε μέρος σε όλες τις δράσεις της πρωτοβουλίας αλληλεγγύης για τις διωκόμενες οροθετικές: μίλησε σε προβολές, σε πάνελ, σε συγκεντρώσεις για τα αυτονόητα: τα νοσήματα δεν φυλακίζονται, θεραπεύονται.

Την αγαπήσαμε για το θάρρος της, την ανθρωπιά της, το ωραίο μυαλό της.   Δυο χρόνια καθαρή, όταν υποτροπίασε. Ζητούσε συγγνώμη γιατί νόμισε ότι μας απογοήτευσε. Οι δικοί μου φόβοι όμως είχαν να κάνουν με κάτι άλλο. Εμείς πόσο σωστά τη στηρίξαμε; Πόσο μπορέσαμε ν’απαλύνουμε τους πόνους της, να την κάνουμε ικανή ν’αντέξει ότι και οι άλλοι και άλλες αντέχουμε;

Η Κατερίνα μπήκε σε πρόγραμμα του ΟΚΑΝΑ. Όλα πήγαν «καλά». Σωστή στις υποχρεώσεις της, στα ραντεβού της, όμορφη με τη λεπτή φιγούρα της και μ’εκείνο το χαμόγελο που χάλαγαν τ’ανύπαρκτα μπροστινά της δόντια που είχαμε βάλει στόχο να φτιάξουμε. Μαζί της ο πατέρας της πάντα εκεί, κοντά της.   Κι όμως η Κατερίνα δεν ήταν καλά. Πριν λίγες μέρες αποφάσισε πως η ζωή ήταν πολύ κουραστική γι αυτήν. Δεν την άντεχε. Άφησε ένα γράμμα αποχαιρετιστήριο και πήρε την τελευταία της δόση. Μας άφησε πίσω εμάς που αντέχουμε κι αυτή έφυγε. Η Κατερίνα δραπέτευσε κι η φυγή της πληγώνει .  

Συγνώμη για τη φόρτιση…   Χρύσα Μπότση  

Μέλος της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης στις διωκόμενες οροθετικές».