to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Ξεκινά σήμερα το 18ο συνέδριο της Ελληνικής Εταιρίας Ομοιοπαθητικής Ιατρικής

H Ελληνική Εταιρία Ομοιοπαθητικής Ιατρικής διοργανώνει το 18ο συνέδριο της στο Εθνικό ίδρυμα Ερευνών στις 22, 23 και 24 Νοεμβρίου του 2019. Την τελευταία μέρα θα λειτουργήσει ταυτόχρονα και δορυφορική συνάντηση της Ελληνικής Εταιρίας Ομοιοπαθητικών Φαρμακοποιών στο μικρό αμφιθέατρο του Ιδρύματος.


Όπως αναφέρεται στο σχετικό δελτίο Τύπου:

Η θεματική του συνεδρίου στρέφεται γύρω από την έννοια της ασθένειας ως διεργασίας μεταξύ εσωτερικών (μιασματικών) και εξωτερικών (περιβαλλοντικών)  παραγόντων. Η θεματολογία αυτή δίνει τη δυνατότητα συνάντησης με χώρους πιο διευρυμένους απ’ ότι η συνήθης ομοιοπαθητική πρακτική, έτσι ώστε να αναπτυχθεί ένας γόνιμος διάλογος.

Κατόπιν τούτου, συμμετέχουν διακεκριμένοι επιστήμονες από τους χώρους της ψυχιατρικής, της φαρμακολογίας και της φιλοσοφίας. Την πρώτη μέρα των εργασιών θα λάβει χώρα και αφιέρωμα στον εκλιπόντα δάσκαλο της ομοιοπαθητικής ιατρικής Αρίσταρχο Τσαμασλίδη, μία από τις σημαντικότερες μορφές του χώρου μας.  Η στάση αυτή έχει ως στόχο να σφυρηλατήσει και μια μεγαλύτερη ενότητα (ως προς τους προβληματισμούς και τις διεκδικήσεις) εντός του ομοιοπαθητικού χώρου.

Η αναγκαιότητα μεγαλύτερης αναγνωρισιμότητας μας οδήγησε στην επιλογή του χώρου διενέργειας του συνεδρίου στο κέντρο της Αθήνας, αλλά και στην πλαισίωση των εργασιών του συνεδρίου από πλειάδα καλλιτεχνικών εκδηλώσεων (θεατρικό δρώμενο, προβολή ταινίας, έκθεση μασκών και δύο συναυλίες στο αμφιθέατρο ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΖΕΡΒΑΣ).

 Η οργανωτική επιτροπή του Συνεδρίου θεωρεί ότι η απόπειρα θα στεφθεί με επιτυχία, αν καταφέρει να αποτελέσει έναν σημαντικό τόπο συνάντησης και διαλόγου της πλειοψηφίας των Ελλήνων ομοιοπαθητικών ιατρών, έτσι ώστε αυτή η ιατρική πράξη να αγκαλιάσει όσο μεγαλύτερο τμήμα του Ελληνικού πληθυσμού είναι εφικτό και να απαντήσει αποτελεσματικά τα θεραπευτικά αιτήματα της εποχής μας.

Το περιεχόμενο και οι σκοποί του συνεδρίου

Η Ελληνική Εταιρεία Ομοιοπαθητικής Ιατρικής διοργανώνει το 18ο συνέδριο της στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών στην καρδιά της Αθήνας σε έναν χώρο που πρωτοστατεί στην επιστημονική έρευνα τις τελευταίες δεκαετίες.

Μέσα από αυτή την προσπάθεια, η εταιρία μας, επιχειρεί να έρθει σε επαφή με το ευρύτερο κοινό, είτε εξοικειωμένο στη θεωρία και την πρακτική της ομοιοπαθητικής ιατρικής, είτε αμύητο.


Στην αρχή του 21ου αιώνα οι ομοιοπαθητικοί γιατροί φαίνεται να έχουν έρθει σε επαφή με ένα μεγάλο μέρος του σώματος των ασθενών (περίπου 1 στους 10 κατοίκους της Ελλάδας, σύμφωνα με τις στατιστικές, φαίνεται ότι έχουν επισκεφτεί έστω και μια φορά ένα ομοιοπαθητικό ιατρείο), αλλά σαφώς υπολείπονται ως προς την αποδοχή τους από την ακαδημαϊκή ιατρική κοινότητα.
Η πανελλήνια συνάντηση των γιατρών αυτής της θεραπευτικής ιατρικής προσέγγισης στοχεύει στο να ανοίξει έναν διάλογο και με το ευρύτερο κοινό, αλλά κυρίως να αναζητήσει κοινούς τόπους με όμορους προς την εναλλακτική ιατρική χώρους που διακατέχονται από την κοινή ( σε όλους μας) αγωνία για το μυστήριο της θεραπείας, για τη συνεισφορά στη βελτίωση του επιπέδου υγείας ενός εκάστου εξ΄ ημών.
Προφανώς και δεν επαιρόμαστε ότι είμαστε οι μοναδικοί φωτεινοί φορείς που έχουμε απαντήσεις σε όλα τα θέματα που αφορούν στην υγεία και στην ασθένεια.
Μια εναλλακτική στάση, είναι σχεδόν προφανές, ότι δε στοιχίζεται σε εκείνη την πλευρά της επιστημονικής γνώσης που υποστηρίζει το αλάθητο ή την αδιαμφισβήτητη βεβαιότητα.
Τουναντίον, συντάσσεται με όλες εκείνες τις φωνές που αμφισβητούν την κοινά και άκριτα αποδεκτή γνώση που ενδύεται κι έναν επιστημονικό μανδύα.


Είναι αλήθεια πως οι τεχνολογικές επιτεύξεις της επιστήμης, αλλά και η ιατρικοποίηση της ζωής μας έχουν προσφέρει μια πρωτοκαθεδρία στην κυριαρχούσα εκδοχή της ιατρικής.
Αυτό, όμως, δε σημαίνει, ότι ειδικά τα τελευταία χρόνια, σύμφωνα και με τις στατιστικές του ΠΟΥ, ότι το προσδόκιμο επιβίωσης έχει γνωρίσει άνοδο. Η τάση είναι πτωτική και σαφώς αναντίστοιχη με τα ποσά που αντιστοιχούν για την κάλυψη των ιατρικών αναγκών των ασθενών, τα οποία διογκώνονται δυσανάλογα υπέρμετρα. Φαίνεται πως φτάσαμε σε μια κρίσιμη καμπή που ούτε οι ποσοτικοί, πόσο μάλλον οι ποιοτικοί δείκτες επιβεβαιώνουν μια άνοδο του επιπέδου υγείας των ασθενών.
Ακόμα και όταν υπάρχει μακροημέρευση, αυτή συνοδεύεται με πολύ μεγάλη κατανάλωση φαρμάκων και συνοδές δευτερογενείς ανεπιθύμητες ενέργειες, όπως η μη ανταπόκριση (ανθεκτικότητα) σε συμβατικές θεραπείες (πχ αντιβιοτικών). Οι νοσοκομειακές λοιμώξεις έχουν ‘’κατακτήσει’’ την τρίτη θέση στις αιτίες θανάτου των νοσηλευομένων.
Η ραγδαία αύξηση στην εμφάνιση αυτοάνοσων νοσημάτων και ψυχιατρικών διαταραχών δείχνει να αμαυρώνει την εξιδανικευμένη εικόνα  μιας αποτελεσματικής ιατρικής.
Οι φωνές που θέτουν ερωτήματα γύρω από αυτές τις εξελίξεις πληθαίνουν και αρχίζουν και θέτουν κομβικά ερωτήματα αναφορικά με την επάρκεια και την αποτελεσματικότητα των επίσημων υφισταμένων θεραπειών.
Η ομοιοπαθητική ιατρική στηλίτευε από τον 18ο αιώνα, τις κρατούσες, άλογες, ως και βίαιες θεραπευτικές μεθόδους και διεκδικεί (και τώρα) το δικαίωμα της κριτικής προς μια ιατρική εκδοχή που σπάνια διαθέτει μια αιτιολογική τεκμηρίωση και ακόμα σπανιότερα μια λυσιτελή, μόνιμη και χωρίς παρενέργειες θεραπεία.
Στηρίζουμε μια γόνιμη κριτική που ξεπερνάει τις εύκολες απαντήσεις σε σύνθετα ερωτήματα ή την μονοκρατορική επικρατούσα αντίληψη αλλά αντίθετα στηρίζει μια πολλαπλή αναζήτηση και διερώτηση των πιθανών αιτιών που υπεισέρχονται στις διαταραχές υγείας που εμφανίζει ο καθένας μας.
Διερωτώμαστε κατά πόσο μια αντίληψη που επιμερίζει τις λειτουργίες και τα συστήματα του ανθρώπου, μπορεί να δώσει επαρκείς απαντήσεις στα θέματα που αφορούν στο σύνολο του οργανισμού.
Πόσο αποτελεσματικοί μπορούμε να είμαστε όταν αφήνουμε το όλον και επικεντρωνόμαστε στο μέρος; Και πόσο μια τέτοια πρακτική είναι άμοιρη των παράπλευρων παρενεργειών.
Και πόσο μεθοδολογικά σωστοί μπορούμε να θεωρούμαστε όταν αγνοούμε την ιδιαιτερότητα του κάθε ανθρώπου, την μοναδικότητα του (και στο θεραπευτικό επίπεδο) και κατατάσσουμε συλλήβδην όλους τους ασθενείς που έχουν γαστρικά προβλήματα κάτω από την ίδια ονομασία πχ. Έλκος του δωδεκαδακτύλου-ενδεικτική της νόσου που είναι ενιαία για όλους όσους έχουν γαστρικές διαταραχές και ακολουθείται μοιραία από μια κοινή για όλους θεραπευτική αγωγή η οποία σαφέστατα αγνοεί τον τρόπο που ο καθένας μας πάσχει.
Πόσο ευσταθεί ότι η θλίψη μας είναι απότοκη μιας ουσίας, της σεροτονίνης, που βρίσκεται αυξημένη στον εγκέφαλό μας και που, αξιοπερίεργο, δεν μπόρεσε ποτέ να μετρηθεί, ώστε να αποτελέσει ένα μέτρο της ψυχικής υγείας; Και αφού δεν μετρήθηκε, πώς προκύπτει μια ολόκληρη γενιά φαρμάκων (με τεράστια κατανάλωση) ότι είναι η απολύτως ενδεικνυόμενη για την αντιμετώπιση της κατάθλιψης;
Η κριτική για αυτές τις μονοδιάστατες και εθελοτυφλικές απόψεις προέρχονται από διάφορους φορείς και ένας από αυτούς επιδιώκει να γίνει και η ομοιοπαθητική ιατρική και αυτός είναι ένας από τους στόχους του συνεδρίου μας.


Αλλά δεν μένουμε μόνο σε αυτό το αμφισβητισιακό πλαίσιο. Αναζητούμε και θεραπευτικούς δρόμους φερέγγυους και αποτελεσματικούς, που σέβονται και την ολιστικότητα, αλλά και την (ιδια)ετερότητα του κάθε ασθενούς και μάλιστα θεωρούν αυτά τα δύο στοιχεία απαραίτητες προϋποθέσεις οιασδήποτε έγκριτης και υπεύθυνης θεραπευτικής διαδικασίας.
Και θεωρούμε ότι και μέσα στο κεντρικό σώμα της ιατρικής κοινότητας, υπάρχουν χώροι που μοιράζονται τις ίδιες ανησυχίες με εμάς.
Σε αυτό το συνέδριο, λοιπόν, δεν αρκούμαστε να προβάλουμε σθεναρά τη δική μας θέση, αλλά να δώσουμε χώρο σε αυτές τις φωνές, έτσι ώστε να εμπλουτιστούν και οι δικές μας απόψεις και να πετύχουμε να πλησιάσουμε σε πιο τεκμηριωμένες απαντήσεις και όχι ευχολόγια ή θρησκευτικού τύπου μονολιθικές λύσεις.
Οι ασθενείς θα είναι πιο πιθανό να τύχουν μιας εμπεριστατωμένης θεραπείας, όσο ο διάλογος μεταξύ των διαφορετικών προσεγγίσεων σε θέματα υγείας γίνει πιο γόνιμος, χωρίς παρωπίδες .
Και βέβαια, τα θέματα της υγείας και της ασθένειας, δηλαδή ουσιαστικά της ζωής και του θανάτου, δεν μπορούν να απαντηθούν μόνο χάρις τη συνεισφορά της ιατρικής θεώρησης. Η θεματική αυτή εμπλουτίζεται καθοριστικά μέσα από καλλιτεχνικούς δρόμους οι οποίοι ακολουθώντας μια λιγότερο ορθολογική πορεία έρχονται να συνεισφέρουν σε αυτές τις θεωρήσεις.
Έτσι και σε αυτό το συνέδριο θα έρθουμε σε επαφή με μουσικές, ταινίες, θεατρικά δρώμενα, αλλά και μια εντυπωσιακή έκθεση μασκών πρωτόγονων φυλών σχετικές με θεραπευτικές τελετουργίες, τα οποία δεν θα συνοδεύουν απλά την εκδήλωση, αλλά θα θέσουν ένα ακόμη πλαίσιο αναφοράς το οποίο θα υποδείξει ότι πολιτιστικά δεδομένα δεν αποτελούν μόνο τα τεχνολογικά επιτεύγματα του 20ου αιώνα, αλλά και εκείνες οι διαδικασίες που αντιστάθηκαν στην αφομοίωση και στην αποδοχή της σημερινής κοινωνικής πραγματικότητας, παραμένοντας, ταυτόχρονα, ενεργά και επίκαιρα προϊόντα πολιτισμών.


Τέλος, στο προσεχές συνέδριο θα τιμήσουμε μια ακόμη προσωπικότητα που συντέλεσε με την παρουσία του, το ήθος, το θεραπευτικό του έργο καθώς και το διδακτικό, στην εξάπλωση της ομοιοπαθητικής ιατρικής, ιδιαίτερα στη βόρεια Ελλάδα.
Το τιμητικό αφιέρωμα στη μνήμη του Αρίσταρχου Τσαμασλίδη και η αναψηλάφηση των ιδιαίτερων στοιχείων της διδασκαλίας του, έχει ως σκοπό να σφυρηλατήσει την ενότητα του ομοιοπαθητικού ιατρικού χώρου (σεβόμενοι απόλυτα τις διακριτές θέσεις και αποστάσεις που έχουν αποτυπωθεί), τουλάχιστον ως προς τις θεσμικές διεκδικήσεις.
Καταλήγοντας, να ευχηθούμε οι εργασίες του συνεδρίου να δώσουν μια νέα ώθηση στο ομοιοπαθητικό ‘’κίνημα’’, έτσι ώστε, εμπεριστατωμένα να διεκδικήσει τη θέση που του ανήκει στο σημερινό ιατρικό γίγνεσθαι, να απαντήσει αποτελεσματικότερα τα αιτήματα των ασθενών που ήδη το εμπιστεύονται, να κατακτήσει μεγαλύτερη ανταπόκριση στο ευρύ κοινό και να προχωρήσει σε μια συλλογικότερη λειτουργία, έτσι ώστε να μπορέσει να προσπεράσει ανεπιστρεπτί τα θέματα της δικής του ενηλικίωσης.

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)