Η Μιράντα Ξαφά ξαναχτύπησε, σχολιάζοντας τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ στο θέμα της ελληνο-γαλλικής αμυντικής συμφωνίας. Ελάχιστους βέβαια ενδιαφέρει τι έχει να πει αυτή τη φορά, γιατί μέχρι τώρα τα έχει πει περίπου όλα: από τα διάφορα λογικοφανή που δανείζεται συνήθως από τις νεοφιλελεύθερες «δεξαμενές σκέψης» έως εκείνα τα σουρεαλιστικά και εντελώς δικά της, όπως π.χ., ότι η νυν υπουργός Παιδείας επιδιώκει να προσηλυτίσει τους μικρούς μαθητές στον … μαρξισμό.
Ο μόνος λόγος για τον οποίο αξίζει να ασχοληθεί κανείς με την περίπτωση Ξαφά είναι ότι η εν λόγω κυρία δεν είναι σπάνιο είδος. Αντιπροσωπεύει μια ευρύτερη κατηγορία «πολύξερων», που αντί να προσπαθούν να κερδίσουν τις δάφνες τους στον χώρο που δραστηριοποιούνται επαγγελματικά ή επιστημονικά, διεκδικούν την καταξίωσή τους στον δημόσιο χώρο συμπεριφερόμενοι προκλητικά και κινούμενοι πάντοτε ανάμεσα στο λογικά ακραίο και το γελοίο.
Οι πραγματικοί διανοούμενοι, επειδή διαθέτουν καλά αφομοιωμένες γνώσεις, αντίληψη και πολύπλευρη εμπειρία, ξέρουν και μπορούν να ασκούν κριτική αναδιατάσσοντας και ξανακοιτάζοντας από διαφορετική γωνία όσα ήδη γνωρίζουμε· Οι ειδικοί πάλι, με τις εις βάθος γνώσεις και την τεχνογνωσία τους, μπορούν να εισφέρουν νέες πληροφορίες και εξηγήσεις για πράγματα που δεν γνωρίζουμε. Οι «πολύξεροι» όμως φυτρώνουν εκεί που δεν τους σπέρνουνε χωρίς να έχουν κάτι πρωτότυπο να πουν.
Ζούμε όμως στην εποχή του διαδικτύου. Το κάθε «κοκοράκι» αποκαλύπτεται αμέσως στην οθόνη μας με το πάτημα ενός πλήκτρου. Τι θα κάνει λοιπόν ο ματαιόδοξος άνθρωπος για να ικανοποιήσει τη ματαιοδοξία του; Αναγκαστικά θα καταφύγει σε κόλπα και τερτίπια.
Πρώτα απ’ όλα, για να οικοδομήσει την εικόνα του, θα ακολουθήσει την αρχή «κάλλιο πρώτος στο χωριό, παρά δεύτερος στην πόλη». Με άλλα λόγια, τις ανοησίες ή τα τετριμμένα που θέλει κατά καιρούς να πει δεν θα τα πει στους Financial Times, αλλά στο liberal -ή στο facebook.
Ο πονηρός αυτός τύπος θα μιλήσει πάντοτε ως ειδικός και όχι ως ένας απλός, νοήμων άνθρωπος, που χρησιμοποιεί την κοινή λογική. Θα μιλήσει ως ειδικός, αλλά, προσέξετε, στοχεύοντας αποκλειστικά στο μη ειδικό κοινό. Και αν ποτέ οι περιστάσεις τον αναγκάσουν να συνομιλήσει με άλλους, πραγματικά ειδικούς, θα έχει φροντίσει εκ των προτέρων αυτοί να ανήκουν στη δική του «Σχολή». Οι αντιπαραθέσεις δεν συμφέρουν.
Η κ. Ξαφά έχει διαπρέψει σε όλα αυτά τα επικοινωνιακά τρικς, με αποτέλεσμα να έχει γίνει γνωστή στο πανελλήνιο. Αν δώσουμε βάση σε όσα γράφει ο Κοττάκης στην ΕΣΤΙΑ, η κυρία αυτή αναβαθμίστηκε από υπάλληλος του ΔΝΤ σε πρωθυπουργική σύμβουλο επί κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, όταν ο μακαρίτης την κάλεσε, μετά από παράκληση του πατέρα της, να ενισχύσει το επιτελείο του.
Επειδή στη σελίδα της η κ. Ξαφά μας πληροφορεί ότι έχει κάνει το διδακτορικό της στο UPenn και έχει υπηρετήσει σε διάφορες θέσεις σε διεθνή γραφεία και οργανισμούς, καλό θα ήταν να συμπληρώσουμε εδώ, έτσι for the record, ότι πρόκειται για κάποια κυρία που έκανε τις βασικές της σπουδές στο αμερικανικό κολλέγιο Pierce College, που εδρεύει στην Αθήνα (γεγονός που μπορεί ο καθένας να αξιολογήσει όπως θέλει). Πράγματι μετεκπαιδεύτηκε, όπως τόσοι και τόσοι, στην Αμερική και πράγματι προσλήφθηκε στο ΔΝΤ πριν την μετακαλέσει στην Ελλάδα ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ανταποκρινόμενος σε κάποια κοινωνική του υποχρέωση.
Μετά το 1993, η κ. Ξαφά υπηρέτησε ως αναλύτρια διεθνών αγορών στο Λονδίνο και στην Αθήνα και πάλι ως μέλος του ΔΝΤ (αυτή τη φορά στο Εκτελεστικό του Συμβούλιο, μετά από πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης) την περίοδο 2004-2009. Τέλος, η κ. Ξαφά εργάστηκε στη I.J. Partners με έδρα την Γενεύη, και είναι τώρα διευθύνουσα σύμβουλος της E.F. Consulting στην Αθήνα και ερευνήτρια του Center for International Governance Innovation (CIGI). Τι συμπέρασμα βγαίνει;
Προφανώς, δεν είναι άπειρη η κ. Ξαφά, αλλά δεν είναι και κανένας «γκουρού» της Οικονομικής Επιστήμης! Μια αναλύτρια της σειράς είναι με πολλές, εξ όσων φαίνεται, διασυνδέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Μπορεί από αυτή τη θέση να επιπλήττει όλη την κοινωνία και την πολιτική τάξη για τα δήθεν λάθη της; Στο παρελθόν, μας είπε ότι δεν χρειάζεται αμυντική βιομηχανία στην Ελλάδα, μετά ότι πρέπει να γίνει κούρεμα των τραπεζικών καταθέσεων (όπως στην Κύπρο), να απολυθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι, να κοπούν οι συντάξεις και να ιδιωτικοποιηθούν τα δημόσια νοσοκομεία. Στο ενδιάμεσο, θα καταγγείλει το Συμβούλιο της Επικρατείας για τις … κομμουνιστικές του πεποιθήσεις, τον Αλέξη Τσίπρα για αναλφαβητισμό, την Κεραμέως για το κρυφό της φλερτ με τους μαρξιστές και τον … Πισαρίδη για τις παραλήψεις που έχει η έκθεσή του!
Όπως είπα, η κ. Ξαφά δεν είναι μόνη της στη χορεία των «πολύξερων» και των φανατικών. Έχω κατά καιρούς επισημάνει τα μικρομέγαλα του Λιγνάδη (που τώρα αντιμετωπίζει άλλα προβλήματα), του Δημητριάδη και της Σώτης Τριανταφύλλου, που ποζάρουν ως παντογνώστες και ως ταγοί του σύγχρονου πολιτισμού καυτηριάζοντας (τι άλλο;) την επάρατο Αριστερά. Πιο πρόσφατα τα είπαμε και για τον Νίκο Χριστοδουλάκη, που παρότι δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία, παρασύρεται από τον άφατο ναρκισσισμό του και συμπεριφέρεται με παρόμοιο τρόπο. Ειδικά όμως για τα στελέχη του ΔΝΤ και άλλων κοινωφελών οργανισμών, υπάρχει και κάτι άλλο, που πρέπει να το βγάλω από μέσα μου, πριν τελειώσω.
Όπως και άλλοι συνάδελφοί μου, είχα κι εγώ την πικρή εμπειρία της επαφής με τα τεχνικά κλιμάκια της τρόϊκας τον καιρό του τρίτου Μνημονίου (για θέματα Παιδείας). Πηγαίνοντας στο Hilton περίμενα να δω «σαΐνια» του νεοφιλελευθερισμού, που θα μας ζόριζαν με ποσοτικούς δείκτες και περίτεχνους αλγορίθμους. Αυτό που αντίκρυσα όμως ήταν όχι η Β’, αλλά η Γ’ εθνική. Απύθμενη άγνοια των στοιχείων, αμορφωσιά, ελαφρότητα. Μπάζα, που λέμε επιεικώς στην καθομιλουμένη. Υπήρξαν βέβαια και μια ή δυο εξαιρέσεις, όπου οι συνομιλητές μας ήταν σχετικά εύστροφοι. Αλλά αυτές μάλλον επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Έχετε αυτά κατά νου την επόμενη φορά που θα διαβάσετε τις σοφίες της κ. Ξαφά και των συνοδοιπόρων της.
